तर सम्या, तुला हॅप्पी ब ड डे
तुझ्याबद्दल (सोशल मीडियावर) असं पहिल्यांदाच लिहितोय, जे जे लिहिणाराय, रादर फोडणाराय ते तुला आवडणार नाहीच आणि तू मला शिव्या घालणार हे गृहीत धरूनच रिस्क घेतोय.. गौप्यस्फोटांचा पाऊस जणू.
प्रंतु अजिबात तुझं व्यक्तिचित्र वगैरे लिहिणार नाहीये. फक्त मला आलेले अनुभव लिहिणार आहे. रँडम थॉट्स जे सुचेल ते, आठवेल ते, त्यात क्रमबिम काय नसतोय भावा.
म्हणजे आपली ओळख झाली बारावीला केमिस्ट्री क्लासमध्ये.. (आणि आता एक 'ऑबव्ही' क्लिशे वाक्य टाकायची वेळ झाली) - मग आपली मैत्रीत केमिस्ट्री जुळली. केमिस्ट्री माझा नावडता विषय, पण तुझ्या मॅथ्सचं काय रे.. म्हणजे मला तर अजून कळत नाहीये की इतकं कच्चं गणित असलेला मुलगा (म्हणजे तू) इंजिनियर कसा काय झाला? म्हणजे तुला अजून २ आणि ५ मधला फरक कळत नाही. माझी कडकी असताना, जॉब नसताना एकदा मला दोन हजार लागणार होते ते तुला सांगितलं तर माझ्या अकाउंटला पुढच्या सेकंदाला पाच हजार कसे काय येतात रे? २०१४ ला २-३ महिने जॉबलेस होतो, मुंबईत रेन्ट वगैरे भरायचे पण वांदे, तेव्हा सरळ चला थोडे दिवस आपल्या हक्काच्या घरात रहायला जाऊ म्हटलं. तडक मी पुणे कर्वेनगरातल्या तुझ्या रूमवर हजर. दोन आठवडे राहिलो असेन, कुणालाच सांगितलं नव्हतं की मी पुण्यात आहे, घरीपण. तेव्हा काय तू कमी हलकट वागलास! मी अंघोळीला जायच्या आधी माझ्या पाकिटात असलेले चाळीस रुपये मी अंघोळ करून आल्यावर एक हजार चाळीस कसे काय होतात रे? बरं मी रिकामटेकडा, दिवसभर काहीतरी वाचत बस, टीव्ही बघ, किंवा अर्धवट नाटक लिहून पूर्ण करू म्हणत वेळ घालवणारा.. पण तुझं काय, तू तर दमून यायचास ना लांबून ऑफिसहून.. आणि तरी येताना तू माझ्यासाठी खायला काहीतरी वगैरे आणणार होय.. मग आपण चहा करून पिणार.. रात्री जेवण पण तुझ्या खिशातूनच. आणि जेवून आल्यावर रात्री अडीच-तीन पर्यंत मला झोप यायची नाही तर तूही जागून समजावणार की तात्पुरता अमुक जावा वगैरे कोर्स कर, मी भरतो फी, काय नसतंय आयटी अवघड वगैरे.. आम्ही तरी कुठे काय फार काम करतो.. होय बरोबर - आयबीएम, टिएटो, इन्फोसिस सगळ्यांना जसं काय खूळच लागलंय ना तुला सतत कॅनडा, फिनलंडमध्ये त्यांच्या प्रोजेक्ट्ससाठी पाठवायला.
मी इंजिनियरिंग लास्ट इयर.. २३ ऑगस्ट २००९ - कोलकाताहून येऊन सांगितलेलंस तू मला आमच्या गच्चीवर.. की तुला काय करायचंय ते कर की आयुष्यात, आत्ता तुला फक्त हे गाठोडं एका ठिकाणाहून नेऊन दुसऱ्या ठिकाणी टाकायचंय, ते एकदा नीट कर आणि मग आकाश मोकळंच आहे की, गच्चीवर असल्याने ते आकाश वगैरे एकदम रिलेट झालं होतं. सेव्हिंग करत साठवलेले आठ सब्जेक्ट्स सोडवून फर्स्टक्लासमध्ये पास झालो, तेव्हाही पहिल्यांदा आयएसडी बुथात जाऊन कॉल तुला केला कॅनडाला, तो उसमे तुम्हारा क्या नडा (असूदे, गप्पपैकी हस).. आणि सांगणारच ना, पेपरच सगळे तू दिलेल्या पेनने लिहिलेले म्हणून तर डोंगर पार झाला तो. असो, तर मी इंजिनियर होण्याचं ते क्रेडिट तुलाच. बरं झालो तर झालो, पण जॉब तर त्यात करायचा नव्हताच.. मग पुण्यातला कुठलातरी एक फिल्म मेकिंग कोर्स सापडतो मला, सहा आकडी फी असते.. आपली मेलामेली जोरात असायची तेव्हा.. कॅनडातून तू म्हणालास मी भरतो फी, करायचाय ना मनापासून, मग कर.. बरं म्हणणं एकवेळ ठीक आहे, असतात म्हणणारे.. पण माझं अकाउंट पण फुगवत गेलास तू.. तो कोर्स इतका काही खास नाही हे वेळीच कळलं म्हणून पूर्ण फी भरायला लागली नाही, आणि चार महिन्यात सोडला मी ते बरंच झालं. पण तरीही अजून तुझी ती पाच आकडी मोठी अमाऊंट मी पूर्णपणे परत केली नाहीये. व्वा.. कसला भारीये मी!!
आणि तुला आठवत असेल मी त्याआधी नापास झाल्यावरही, बोंबला आता घरी कसा जाऊ म्हणून पहिल्यांदा रिसाला रोडच्या तुझ्या घरी आलो. नेहमीसारखं खाली पार्किंगमध्ये येऊन तुला मेसेज खाली ये म्हणून (हे असं कधीकधी मी माझ्या घरी बसून मेसेज करूनही गंडवलंय तुला, पण ते असो, इथे तो मुद्दा नाही).. तुला सांगितलं. मी अपसेट, निराश, सॅड वगैरे झालो की मला भूक लागते हे तुला आणि राम्याला माहितेय.. मग तू मला तिथेच स्टार भेळ खायला घेऊन गेलास. तेव्हाही तू मला ज्या पद्धतीने समजावलंस ते नाही विसरू शकत. तेव्हाच काय अगदी आत्ता परवाही दिवाळीत.. घरातल्यांचे, दुबईवाल्यांचे गेले कित्येक महिने चाललेले प्रताप सहन न होऊन तडक सकाळची बस पकडून सांगलीहून पुण्याला आलो, रविवारी भेटलो आपण, तेव्हाही आधी गरगरीत जेवण. पॉवर बँक असेल तर आण म्हटलं तुला, माझं चार्जिंग संपत आलेलं.. तर स्वत:कडे पॉवर बँक नाही म्हणून कुणी मला बाहेर थांबवून त्या हॉटेलजवळच्याच एका मोबाईल शोरूममध्ये जाऊन पॉवर बँकची चौकशी करतं होय रे. तुला काय आज ओळखत नाही मी, मला काहीतरी शंका आली म्हणून मी आत आलो आणि तुला धमकी दिली ते बरं झालं की तुझ्यासाठी घेणार तर घे, पण माझ्या सॅकमध्ये नवीन पॉवर बँक गेली तर बघच. असा कसा रे तू?
तू मला गिफ्टलेली पुस्तकं आठवतात.. आठवतंय ते स्पेशल ७-८ पानी ग्रीटिंग जे तू स्वत: तयार करून मला बड्डेला २००८ ला दिलं होतंस. इतकं क्रिएटिव्ह गिफ्ट मी तरी आजपर्यंत पाहिलेलं नाही. भारी भारी कार्टून्स, मेसेजेस, शेवटी एक इमोशनल लेटर.. अगागागा.. तुला पुढच्या वर्षी तुझं चरित्र लिहून चाळीस पानी वहीच दिली मग, मी काय शांत बसतो काय! पुण्यात एकदा असताना माझ्या बड्डेला रात्री बाराला घरी आलास तू, माझा प्रॉब्लेम असा की सुखद धक्काबिक्का बसला तरी मला त्या त्या वेळी प्रॉपर शॉक होता येत नाही (तू म्हणतोसपण की झळळ्या मंदा, एक्टिंग तरी करत जा शॉक झाल्याची, समोरच्याला बरं वाटेल), त्यामुळं मी फार निर्विकारपणे दार उघडून पाहिलं, आत बोलवलं तुला, जसं काय मला माहीतच होतं की तू येणार. असा कसा रे मी! माझी काळजी इतकी कुणी घेतली नाहीये रे कधी. कधीकधी तुझ्या या चांगुलपणाचं माझ्यावर ओझं होतंय की काय असं वाटतं. पण मला या ऋणातच रहायला आवडेल वगैरेच म्हणणार तुला मी कायम. ते एक भारी वाक्य असतंय.
आपण ठरवलेलं की लग्नं एकमेकांच्या वाढदिवसाला करायची.. तू अलमोस्ट ते पाळलंसही, म्हणजे माझ्या हॅप्पी बड्डेला मुहूर्त नव्हता पण त्याच आठवड्यातल्या आधीच्या एका तारखेला लग्न केलंस. मी पूर्वी कुठलातरी तुझा फोटो चांगलाय, मला आवडतो म्हटल्यावर (माझा आजचा व्हॉटसअप डीपी) तो फोटो फेसबुकवर तुझा प्रोफाइल पिक लागायचा.. कमेंट्समध्ये कुणी हवा वगैरे म्हटल्यावर हे सांगणारपण तू की परागला आवडला, लाव म्हणाला म्हणून लावला. हां एकेकाळी होतास तू असा मित्रांच्या काही गोष्टी आज्ञाधारकपणे ऐकणारा, नंतर तुझं लग्न झालं. तेव्हा मंगलाष्टकं लिहून म्हणताना मला मजा आली.
कधीही दुसऱ्यांना मदत करायला तत्पर असा तू, समजूतदार तू, मला खूप सांभाळून घेतलेला असा बराच काय काय तू. लिहिण्यासारखं अजून बरंच आहे.. आत्ताही एक प्रोजेक्ट सुचला तर तुलाच सांगितलं मी, आणि तुझ्याही आवडीचं काम असल्यानं तूही पटापट मदत करायला लागलास प्लस युद्धासाठी योग्य मावळ्यांची नावं सुचवलीस, माझं अर्धं टेन्शनच गेलं, अगदी कालही आपलं बोलणं झालं त्यावर.. बघू हे काम पूर्ण झालं तर चांगलंच आहे, नाही झालं तरी हरकत नाही.
तू माझ्यासाठी काय आहेस हे तुला माहीत नाहीये हे सगळ्यात बेस्ट.. पण खुपते तिथे गुप्तेचा उमेश कामत - प्रिया बापट एपिसोड बघ.. त्यातली सुयश पटवर्धनची बाइट बघ, त्याच्यासाठी जो उमेश आहे तसा माझ्यासाठी तू आहेस. अग्या, हे सांगितलेलं बहुतेक तुला एकदा..असो. काय पुण्याय माझं काय माहीत, पण तू भेटलास हे दर्जा कार्य झालंय लाइफ्टाईम. बरंच शिकलो तुझ्याकडून. बाकी काय ऑलराउंडर आहेसच.. हुशार, हँडसम लेडीकिलर, तरी मॉडेलिंगची ऑफर धुडकावलेला आहेस. चांगला आयटी प्रोफेशनल, डान्सर, गायक, म्युझिक अरेंजर आहेस. तू चांगला मुलगा, भाऊ, मित्र होतास नि आहेसच.. आता तितकाच चांगला पती, पिता पण आहेस. पितावरून आठवलं, माझ्यासारखाच चहावेडा आहेस हे थोर, आणि बॉलिंग एक्शन पण बरीय तुझी..
चल आटोपतो.. लई झालं. खुश रहा, आनंदी रहा, खूप मोठा हो, असाच कायम सोबत रहा, तुझी सगळी स्वप्नं पूर्ण होवोत (ऑडीसकट) आणि स्वप्नातली स्वप्नं पण पूर्ण होवोत - फुल आयुष्याचा इन्सेप्शन जणू. तुला कधी काही प्रॉब्लेम्स येऊ नयेत हीच सदिच्छा, आले तरी शेअर करत जा. आजकाल लोक रिक्षा, ओलाच काय, पण नेटफ्लिक्स, अमेझॉन प्राईम पण शेअर करतात, मग तुला प्रॉब्लेम शेअरायला काय प्रॉब्लेम आहे? तेव्हा असो आत्ता असो, इमोशनल किंवा कसलेही लोचे असले की एकमेकांसाठी एकमेकांचे कान म्हणून आपण वागत आलोय इतकी वर्ष हे विसरू नकोस. आणि अजून एक महत्त्वाचं - झलक दिखला जा गाण्यात तुतुरुतुतु तुरुतु तुत असं आहे ते.. झालं माझं...
- पराग
(फोटोनोट: आपले चेहरे स्पष्ट न दिसणारा यापेक्षा दुसरा अंधुक फोटो नाही सापडला, म्हणून हा)
तुझ्याबद्दल (सोशल मीडियावर) असं पहिल्यांदाच लिहितोय, जे जे लिहिणाराय, रादर फोडणाराय ते तुला आवडणार नाहीच आणि तू मला शिव्या घालणार हे गृहीत धरूनच रिस्क घेतोय.. गौप्यस्फोटांचा पाऊस जणू.
प्रंतु अजिबात तुझं व्यक्तिचित्र वगैरे लिहिणार नाहीये. फक्त मला आलेले अनुभव लिहिणार आहे. रँडम थॉट्स जे सुचेल ते, आठवेल ते, त्यात क्रमबिम काय नसतोय भावा.
म्हणजे आपली ओळख झाली बारावीला केमिस्ट्री क्लासमध्ये.. (आणि आता एक 'ऑबव्ही' क्लिशे वाक्य टाकायची वेळ झाली) - मग आपली मैत्रीत केमिस्ट्री जुळली. केमिस्ट्री माझा नावडता विषय, पण तुझ्या मॅथ्सचं काय रे.. म्हणजे मला तर अजून कळत नाहीये की इतकं कच्चं गणित असलेला मुलगा (म्हणजे तू) इंजिनियर कसा काय झाला? म्हणजे तुला अजून २ आणि ५ मधला फरक कळत नाही. माझी कडकी असताना, जॉब नसताना एकदा मला दोन हजार लागणार होते ते तुला सांगितलं तर माझ्या अकाउंटला पुढच्या सेकंदाला पाच हजार कसे काय येतात रे? २०१४ ला २-३ महिने जॉबलेस होतो, मुंबईत रेन्ट वगैरे भरायचे पण वांदे, तेव्हा सरळ चला थोडे दिवस आपल्या हक्काच्या घरात रहायला जाऊ म्हटलं. तडक मी पुणे कर्वेनगरातल्या तुझ्या रूमवर हजर. दोन आठवडे राहिलो असेन, कुणालाच सांगितलं नव्हतं की मी पुण्यात आहे, घरीपण. तेव्हा काय तू कमी हलकट वागलास! मी अंघोळीला जायच्या आधी माझ्या पाकिटात असलेले चाळीस रुपये मी अंघोळ करून आल्यावर एक हजार चाळीस कसे काय होतात रे? बरं मी रिकामटेकडा, दिवसभर काहीतरी वाचत बस, टीव्ही बघ, किंवा अर्धवट नाटक लिहून पूर्ण करू म्हणत वेळ घालवणारा.. पण तुझं काय, तू तर दमून यायचास ना लांबून ऑफिसहून.. आणि तरी येताना तू माझ्यासाठी खायला काहीतरी वगैरे आणणार होय.. मग आपण चहा करून पिणार.. रात्री जेवण पण तुझ्या खिशातूनच. आणि जेवून आल्यावर रात्री अडीच-तीन पर्यंत मला झोप यायची नाही तर तूही जागून समजावणार की तात्पुरता अमुक जावा वगैरे कोर्स कर, मी भरतो फी, काय नसतंय आयटी अवघड वगैरे.. आम्ही तरी कुठे काय फार काम करतो.. होय बरोबर - आयबीएम, टिएटो, इन्फोसिस सगळ्यांना जसं काय खूळच लागलंय ना तुला सतत कॅनडा, फिनलंडमध्ये त्यांच्या प्रोजेक्ट्ससाठी पाठवायला.
मी इंजिनियरिंग लास्ट इयर.. २३ ऑगस्ट २००९ - कोलकाताहून येऊन सांगितलेलंस तू मला आमच्या गच्चीवर.. की तुला काय करायचंय ते कर की आयुष्यात, आत्ता तुला फक्त हे गाठोडं एका ठिकाणाहून नेऊन दुसऱ्या ठिकाणी टाकायचंय, ते एकदा नीट कर आणि मग आकाश मोकळंच आहे की, गच्चीवर असल्याने ते आकाश वगैरे एकदम रिलेट झालं होतं. सेव्हिंग करत साठवलेले आठ सब्जेक्ट्स सोडवून फर्स्टक्लासमध्ये पास झालो, तेव्हाही पहिल्यांदा आयएसडी बुथात जाऊन कॉल तुला केला कॅनडाला, तो उसमे तुम्हारा क्या नडा (असूदे, गप्पपैकी हस).. आणि सांगणारच ना, पेपरच सगळे तू दिलेल्या पेनने लिहिलेले म्हणून तर डोंगर पार झाला तो. असो, तर मी इंजिनियर होण्याचं ते क्रेडिट तुलाच. बरं झालो तर झालो, पण जॉब तर त्यात करायचा नव्हताच.. मग पुण्यातला कुठलातरी एक फिल्म मेकिंग कोर्स सापडतो मला, सहा आकडी फी असते.. आपली मेलामेली जोरात असायची तेव्हा.. कॅनडातून तू म्हणालास मी भरतो फी, करायचाय ना मनापासून, मग कर.. बरं म्हणणं एकवेळ ठीक आहे, असतात म्हणणारे.. पण माझं अकाउंट पण फुगवत गेलास तू.. तो कोर्स इतका काही खास नाही हे वेळीच कळलं म्हणून पूर्ण फी भरायला लागली नाही, आणि चार महिन्यात सोडला मी ते बरंच झालं. पण तरीही अजून तुझी ती पाच आकडी मोठी अमाऊंट मी पूर्णपणे परत केली नाहीये. व्वा.. कसला भारीये मी!!
आणि तुला आठवत असेल मी त्याआधी नापास झाल्यावरही, बोंबला आता घरी कसा जाऊ म्हणून पहिल्यांदा रिसाला रोडच्या तुझ्या घरी आलो. नेहमीसारखं खाली पार्किंगमध्ये येऊन तुला मेसेज खाली ये म्हणून (हे असं कधीकधी मी माझ्या घरी बसून मेसेज करूनही गंडवलंय तुला, पण ते असो, इथे तो मुद्दा नाही).. तुला सांगितलं. मी अपसेट, निराश, सॅड वगैरे झालो की मला भूक लागते हे तुला आणि राम्याला माहितेय.. मग तू मला तिथेच स्टार भेळ खायला घेऊन गेलास. तेव्हाही तू मला ज्या पद्धतीने समजावलंस ते नाही विसरू शकत. तेव्हाच काय अगदी आत्ता परवाही दिवाळीत.. घरातल्यांचे, दुबईवाल्यांचे गेले कित्येक महिने चाललेले प्रताप सहन न होऊन तडक सकाळची बस पकडून सांगलीहून पुण्याला आलो, रविवारी भेटलो आपण, तेव्हाही आधी गरगरीत जेवण. पॉवर बँक असेल तर आण म्हटलं तुला, माझं चार्जिंग संपत आलेलं.. तर स्वत:कडे पॉवर बँक नाही म्हणून कुणी मला बाहेर थांबवून त्या हॉटेलजवळच्याच एका मोबाईल शोरूममध्ये जाऊन पॉवर बँकची चौकशी करतं होय रे. तुला काय आज ओळखत नाही मी, मला काहीतरी शंका आली म्हणून मी आत आलो आणि तुला धमकी दिली ते बरं झालं की तुझ्यासाठी घेणार तर घे, पण माझ्या सॅकमध्ये नवीन पॉवर बँक गेली तर बघच. असा कसा रे तू?
तू मला गिफ्टलेली पुस्तकं आठवतात.. आठवतंय ते स्पेशल ७-८ पानी ग्रीटिंग जे तू स्वत: तयार करून मला बड्डेला २००८ ला दिलं होतंस. इतकं क्रिएटिव्ह गिफ्ट मी तरी आजपर्यंत पाहिलेलं नाही. भारी भारी कार्टून्स, मेसेजेस, शेवटी एक इमोशनल लेटर.. अगागागा.. तुला पुढच्या वर्षी तुझं चरित्र लिहून चाळीस पानी वहीच दिली मग, मी काय शांत बसतो काय! पुण्यात एकदा असताना माझ्या बड्डेला रात्री बाराला घरी आलास तू, माझा प्रॉब्लेम असा की सुखद धक्काबिक्का बसला तरी मला त्या त्या वेळी प्रॉपर शॉक होता येत नाही (तू म्हणतोसपण की झळळ्या मंदा, एक्टिंग तरी करत जा शॉक झाल्याची, समोरच्याला बरं वाटेल), त्यामुळं मी फार निर्विकारपणे दार उघडून पाहिलं, आत बोलवलं तुला, जसं काय मला माहीतच होतं की तू येणार. असा कसा रे मी! माझी काळजी इतकी कुणी घेतली नाहीये रे कधी. कधीकधी तुझ्या या चांगुलपणाचं माझ्यावर ओझं होतंय की काय असं वाटतं. पण मला या ऋणातच रहायला आवडेल वगैरेच म्हणणार तुला मी कायम. ते एक भारी वाक्य असतंय.
आपण ठरवलेलं की लग्नं एकमेकांच्या वाढदिवसाला करायची.. तू अलमोस्ट ते पाळलंसही, म्हणजे माझ्या हॅप्पी बड्डेला मुहूर्त नव्हता पण त्याच आठवड्यातल्या आधीच्या एका तारखेला लग्न केलंस. मी पूर्वी कुठलातरी तुझा फोटो चांगलाय, मला आवडतो म्हटल्यावर (माझा आजचा व्हॉटसअप डीपी) तो फोटो फेसबुकवर तुझा प्रोफाइल पिक लागायचा.. कमेंट्समध्ये कुणी हवा वगैरे म्हटल्यावर हे सांगणारपण तू की परागला आवडला, लाव म्हणाला म्हणून लावला. हां एकेकाळी होतास तू असा मित्रांच्या काही गोष्टी आज्ञाधारकपणे ऐकणारा, नंतर तुझं लग्न झालं. तेव्हा मंगलाष्टकं लिहून म्हणताना मला मजा आली.
कधीही दुसऱ्यांना मदत करायला तत्पर असा तू, समजूतदार तू, मला खूप सांभाळून घेतलेला असा बराच काय काय तू. लिहिण्यासारखं अजून बरंच आहे.. आत्ताही एक प्रोजेक्ट सुचला तर तुलाच सांगितलं मी, आणि तुझ्याही आवडीचं काम असल्यानं तूही पटापट मदत करायला लागलास प्लस युद्धासाठी योग्य मावळ्यांची नावं सुचवलीस, माझं अर्धं टेन्शनच गेलं, अगदी कालही आपलं बोलणं झालं त्यावर.. बघू हे काम पूर्ण झालं तर चांगलंच आहे, नाही झालं तरी हरकत नाही.
तू माझ्यासाठी काय आहेस हे तुला माहीत नाहीये हे सगळ्यात बेस्ट.. पण खुपते तिथे गुप्तेचा उमेश कामत - प्रिया बापट एपिसोड बघ.. त्यातली सुयश पटवर्धनची बाइट बघ, त्याच्यासाठी जो उमेश आहे तसा माझ्यासाठी तू आहेस. अग्या, हे सांगितलेलं बहुतेक तुला एकदा..असो. काय पुण्याय माझं काय माहीत, पण तू भेटलास हे दर्जा कार्य झालंय लाइफ्टाईम. बरंच शिकलो तुझ्याकडून. बाकी काय ऑलराउंडर आहेसच.. हुशार, हँडसम लेडीकिलर, तरी मॉडेलिंगची ऑफर धुडकावलेला आहेस. चांगला आयटी प्रोफेशनल, डान्सर, गायक, म्युझिक अरेंजर आहेस. तू चांगला मुलगा, भाऊ, मित्र होतास नि आहेसच.. आता तितकाच चांगला पती, पिता पण आहेस. पितावरून आठवलं, माझ्यासारखाच चहावेडा आहेस हे थोर, आणि बॉलिंग एक्शन पण बरीय तुझी..
चल आटोपतो.. लई झालं. खुश रहा, आनंदी रहा, खूप मोठा हो, असाच कायम सोबत रहा, तुझी सगळी स्वप्नं पूर्ण होवोत (ऑडीसकट) आणि स्वप्नातली स्वप्नं पण पूर्ण होवोत - फुल आयुष्याचा इन्सेप्शन जणू. तुला कधी काही प्रॉब्लेम्स येऊ नयेत हीच सदिच्छा, आले तरी शेअर करत जा. आजकाल लोक रिक्षा, ओलाच काय, पण नेटफ्लिक्स, अमेझॉन प्राईम पण शेअर करतात, मग तुला प्रॉब्लेम शेअरायला काय प्रॉब्लेम आहे? तेव्हा असो आत्ता असो, इमोशनल किंवा कसलेही लोचे असले की एकमेकांसाठी एकमेकांचे कान म्हणून आपण वागत आलोय इतकी वर्ष हे विसरू नकोस. आणि अजून एक महत्त्वाचं - झलक दिखला जा गाण्यात तुतुरुतुतु तुरुतु तुत असं आहे ते.. झालं माझं...
- पराग
(फोटोनोट: आपले चेहरे स्पष्ट न दिसणारा यापेक्षा दुसरा अंधुक फोटो नाही सापडला, म्हणून हा)
No comments:
Post a Comment