क्रिकेट

११/१/२०१७

हॅपी बर्थडे राहुल !!!

प्रिय राहुल, 

वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा!!!

तू आमचं आयुष्य भरून आणि भारून टाकलंयस. क्रिकेटमधला इंटरेस्ट तुझी बॅटिंग बघत बघतच वाढला. तुझं यश, तुझी कामगिरी, तुझ्या अचिव्हमेंट्स सगळंच अफाट आहे.

'कठीण समय येता द्रविड कामास येतो' ही पेपरमधली ठरलेली टायटल्स अनेकवेळा वाचायला मिळाली. तुझं टेम्परामेंट आणि तू अंगिकारलेली खेळायची स्टाईल पाहता कसोटीत तर तू दिग्गज खेळाडू होणार होतासच,पण तुझं विशेष कौतुक यासाठी वाटतं की तू वनडेतही यशस्वी झालास. 'स्लो खेळतो, नेम धरून फिल्डर्सकडेच शॉट्स मारतो, गॅप काढता येत नाही' अशी आरोपपत्रं दाखल करून तुला वनडेमधून जेव्हा सुरुवातीला बाहेरचा रस्ता दाखवला होता, तेव्हा वाटायचं की अरेरे, आजच्या जमान्यात चांगला प्लेयर ठरण्यासाठी वनडेतच छाप पाडावी लागते बहुतेक. पण पुढे ते तू केलंसही, नाहीतर पुन्हा टीममध्ये घेतल्यावर झालेल्या १९९९ च्या वर्ल्डकपमध्ये सर्वाधिक धावा तुझ्या नावावर लागल्या नसत्या. २००३ वर्ल्डकपला पाचव्या-सहाव्या नंबरवर खेळणारा बॅट्समन प्लस विकेटकिपर अशी दुहेरी जबाबदारी तू छान सांभाळलीस. आणि त्यापुढच्या २००७ वर्ल्डकपला मात्र कॅप्टन असताना टीम पहिल्याच राउंडमधून बाहेर होताना तुला बघावी लागली. लोक म्हणतात की तेव्हा बांगलादेशकडून हरल्यामुळे आपण बाहेर झालो, पण तसं नव्हतं ते खरंतर, कारण पुढच्या फेरीत जायला श्रीलंकेला फक्त हरवायचं होतं, अगदी एक रनने किंवा शेवटच्या बॉलवरही. पायात क्रॅम्प्स आलेले असतानाही खेळत मलिंगाला सलग चार फोर्स मारून तू एकटाच किल्ला लढवत होतास, एकाची जरी साथ मिळाली असती तरी आपण पुढच्या फेरीत गेलो असतो. पण योग नव्हता. तुझा तेव्हाचा चेहरा आठवला की तो त्रास अजूनही होतो खरंतर. असो, पण कसोटी आणि वनडे दोन्हीत १०००० चा टप्पा पार करणं सोपं नाही, त्या मोजक्या खेळाडूंमध्ये तू आहेस यामुळे उगाच आमच्यासारख्या द्रविडभक्तांच्या अंगावर मूठभर मांस चढतं.

असाही एक सूर असतो की तू सचिनमुळे सतत झाकोळला गेलास. सुरुवातीचा काही काळ हे खरं होतंही, मलाही तसं वाटायचं. पण नंतर तुझ्या योग्यतेचं क्रेडिट तुला मिळालंच. तटस्थपणे विचार केल्यावर जाणवतंच की सचिन आणि लारा हे जरा वरच्या पायरीवरचेच आहेत आणि तू, कॅलिस, पॉन्टिंग, संगकारा वगैरे फारतर एकदोन पायऱ्या खाली असलेले.. ही वस्तुस्थिती पचवल्यावर आपोआपच एक्सेप्टन्स वाढला. पण आधी म्हणजे खरंच जरा विचित्रच होती तुझी केस याबाबतीत, म्हणजे पहिलं वनडे शतक कोणत्या मॅचमध्ये तर ज्या मॅचमध्ये सईद अन्वरने आधीच १९४ करून मॅच खाऊन टाकली होती ती मॅच, किंवा तू १४५ तेव्हा सौरव १८३, किंवा तू १५३ तेव्हा सचिन १८६, किंवा तू १८० तेव्हा लक्ष्मण २८१ वगैरे.. पण अशा गोष्टी तू स्वत:हूनच 'असो' कॅटेगरीत राहू दिल्यास हे बरं झालं, त्यामुळे तुला लगेच पुढच्या मॅचवर लक्ष केंद्रित करता यायचं. शिवाय तुझ्या १४८, २१७, २३३, २७० चं क्रेडिट तुला मिळालंच की. तुझी कसोटीतली पाचही द्विशतके २००, २१७, २२२, २३३, २७० अशी चढत्या क्रमाने होत गेली होती, या न्यायाने पुढचं द्विशतक तू त्रिशतक केलं असतंसही कदाचित.. पण काही गोष्टी तू 'काश' कॅटेगरीतही ठेवत गेलास. तू २७० करत होतास तेव्हाच दोन दिवस आधी तिकडे लारा ४०० करून बसला होता, त्यावेळी तुला प्रश्न विचारण्यात आला होता की तू कसोटीत ४०० करू शकशील का, त्यावर तू हसत हसत म्हणाला होतास की - 'हो.. फक्त मला सहा दिवस लागतील एवढंच.'

रेकॉर्ड्ससाठी तू कधीच ओळखला गेला नाहीस, जे एका अर्थी बरंच होतं. कारण तू खरा टीमप्लेयर होतास आणि तुझी हीच ओळख तुलाही आवडायची. पण तरीही तुझ्याकडून काही विचित्र विक्रम होत गेले, जे कदाचित मोडले जाणारही नाहीत. म्हणजे वनडेत दोन त्रिशतकी भागीदाऱ्या, किंवा सलग १२० वनडेत शून्यावर आउट न होणं, किंवा कसोटीत तब्बल २१० कॅचेस वगैरे.. तसंही टीमसाठी काहीही करणारा खेळाडू हीच तुझी इमेज होती. २०११ इंग्लंड दौऱ्यात ओपनिंगला येऊन १४६ करून शेवटपर्यंत नाबाद राहणं आणि मग फॉलोऑन बसल्यावर पुढच्या दहा मिनिटात ओपनर म्हणूनच पुन्हा बॅटिंगला उतरणं ही तुझी कमिटमेंट अत्युच्च दर्जाची होती.

अर्थात संधी मिळाली तेव्हा हात धुवून घ्यायचास तूही, नाहीतर वनडेत २२ बॉल ५०* किंवा ६३ बॉल ९२* का मारशील तू? क्रिकेटच्या एखाद्या प्रकारात पदार्पण करण्याआधीच त्यातून निवृत्ती घेतोय हे सांगणारा तू एकमेव खेळाडू असशील.. पण त्या एकमेव टीट्वेन्टीत तू मारलेले सलग ३ सिक्स विसरता येत नाहीत. हां हा एक कायम आरोप असायचा बाबा तुझ्यावर, की तुझ्या स्वभावात सिक्स मारणं बसत नाही. अशावेळी अरुणलालसारख्यांची पोटभर दया येते. कारण पाकिस्तानविरुद्धच्या कसोटीतला कमेंटेटर अरुणलालचा तो फेमस किस्सा - 'द्रविड डिफेन्सिव्ह आहे, तो उंचावरून शॉट मारणं शक्य नाही' हे त्याचे शब्द पुढच्याच बॉलवर निवांत उभ्या उभ्याच सिक्स मारून तू घशात घातलेले असतात ना. शिवाय एडलेडला २३३ करताना तू गिलेस्पीला पुलचा सिक्स मारून केलेलं शतक आणि आयपीएलमध्येही शेन वॉर्नच्या टीमसमोर ३६ बॉल ७५ करताना ६ सिक्स, ६ फोर मारलेली ती इनिंग मस्तच. बाकी इंग्लंडची पिचेस (आणि बॉलर्स मंडळी) तुझी खास लाडकी असावीत. १९९६ ला पदार्पण तिथेच तुझ्या आवडत्या लॉर्ड्सवर, पण तेव्हा हुकलेलं लॉर्ड्स शतक २०११ च्या 'द्रविड व्हर्सेस इंग्लंड' दौऱ्यात दिमाखात नावावर करून घेतलंस तू, दरम्यान इंग्लंडमधला ९९ चा वर्ल्डकप आणि २००२ ला गाजवलेला एक दौरा वगैरे होतंच.

क्रिकेट हा जेंटलमेन्स गेम आहे हे मनावर पक्कं बिंबवून घेतलेला तू, त्यामुळे तसा नेहमीच नाकासमोर चालणारा आणि कधीच वादात न अडकणारा तू, पण पुढचं आयुष्यभर मुल्तान कसोटीत सचिन १९४ वर असताना डाव घोषित का केला हे जिथेतिथे सांगत बसणं तुझ्या नशिबी आलं. तू गंमतीत म्हणतोसही की 'प्रत्येकवेळी या प्रश्नाच्या दिलेल्या उत्तरामागे मला एकेक रुपया दिला असता तर आतापर्यंत मी यातूनच बिलेनियर झालो असतो'. अलीकडे कपिल शर्मा शोमध्ये सेहवागला इतर खेळाडूंबद्दल विचारलं तेव्हा तो तुझ्याबद्दल म्हणाला होता की तू ऑनफिल्ड जेवढा सिरीयस असतोस, तेवढाच ऑफफिल्डदेखील सिरीयस असतोस. पण इतरांकडून खिल्ली उडत असली तरी एखादी गोष्ट सिरियसली कशी घ्यायची, का घ्यायची हे तुला तुझ्या टीनएजपासून माहीत होतं, म्हणूनच तेव्हा कोच हनुमंत सिंगनी दिलेलं रिचर्ड बाकचं 'जोनाथन लिविंगस्टन सीगल: अ स्टोरी' हे पुस्तक वाचत बसायचास तू. जो संघर्ष तेव्हा तुझ्या आयुष्यातही घडत होता आणि मग त्यात शिकवलेली भरारी घ्यायलाही शिकलास तू. हे पुस्तक तू अजूनही सर्वाना रिकमेंड करतोस हे भारीच.. वाचेन वाचेन.

थँक्स राहुल.. फॉर जोहान्सबर्ग, लीड्स, ओव्हल, कोलकाता, एडलेड, रावळपिंडी, टॉन्टन, अहमदाबाद, किंग्स्टन, हॅमिल्टन आणि बरंच काही.. आता कोच म्हणून तरुण खेळाडू तयार करून टीमला देतोयस हे मस्तच आहे. तू बोलतोस तेव्हा तुझं इंग्लिश ऐकत राहावंसं वाटतं. तुझी कॉमेंटरी, तुझे कित्येक इंटरव्ह्यू बघूनही पोट आणि कान भरत नाहीत ते यामुळेच. यापुढच्या सर्व गोष्टींसाठी तुला शुभेच्छा!

बाकी काय सांगू, तुझ्यावरची दोन पुस्तकं घेऊन ती वाचूनही तुझ्याबद्दलचं कुतूहल का कुणास ठाऊक शमत नाही. गेल्या अठरा वर्षांपासून माझ्या पाकिटात तुझा फोटो ठेवणारा मी यावर उत्तर तरी काय शोधणार? किंवा अलीकडे एका लॉर्ड्स टेस्टला गेलेल्या माझ्या मामेभावाने तिथे तुझा ऑटोग्राफ घेतलेलं एक तिकीट भारतात येताना स्पेशली माझ्यासाठी आणलं ते मी कसं विसरू? मग बरं वाटत नसतानाही ट्रेनने त्याला भेटायला जायला काहीच वाटलं नव्हतं. ऑफिसात डेस्कटॉपवरही तूच आहेस कारण माझीच काय अनेकांची प्रेरणा, आदर्श, श्रद्धास्थान आहेस तू, आयुष्यात मनासारखं काही होत नसलं तरी संयम शिकवणारा तूच आहेस, एखाद्या ठिकाणी एडजस्ट करून घेऊन त्यात स्वत:ला कसं घडवावं हे वनडे, टी ट्वेन्टीत खेळून शिकवणारा तूच आहेस.. आणि ते एक आहेच हां - भेटायचंय. बेंगलोरमध्ये तुला ट्रिब्यूट म्हणून बांधलेल्या त्या १०००० विटांच्या भिंतीपुढे एकदा उभं राहून आयुष्य सार्थकी लावायचंय.

काही म्हण, असं काही लिहून तुला शब्दात बसवायला बघितलं तर जमत नाही ते, मावतच नाहीस तू त्यात.. आणि बरंच आहे ते... म्हणूनच मी खुश आहे. म्हणूनच आवडतोस तू मला. तू जे निवृत्ती जाहीर करताना म्हणालास ते कोणत्याही क्षेत्रातल्या व्यक्तीने केलं तर शेवटी त्याच्या नावावर हमखास यशस्वी आयुष्य लागलेलं असेल हे नक्की. म्हणूनच तुझे ते शब्द कायमचे कोरले गेलेत मनावर - I have failed at times, but I have never stopped trying. It is why I leave with sadness but also with pride.

- तुझाच एक भक्त

पराग पुजारी

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

११/१/२०१७

आज आपल्या लाडक्या राहुल द्रविडचा वाढदिवस. त्याच्या (आयपीएलसह) १८ वर्षांच्या  झळाळत्या  कारकिर्दीला माझ्या या १८ कडव्यांच्या आरतीतून सलाम!!! (अर्थात इतकी मोठी आरती वाचणे हेही 'संयमाचेच' काम!)

  

द्रविडारती 

साडेपाच फुटी देह अन् रंग सावळा
दिसायलाही हॅन्डसम, ना बिलकुल बावळा 
तंत्रशुद्ध फलंदाजीचा लागला लळा
तपश्चर्या कष्टांची आलीच फळा     //१// 

      जय  देव  जय  देव जय  राहुल  द्रविड
      वेड लावलेस आम्हां तू खेळून तप दीड //धृ//

कसोटीतील महिमा वर्णावा किती
टीकेची केलीस बॅटने  बंद बोलती 
विक्रम तुझे कित्येक हवेत विरती
चुटपुट चाहत्यांना लावून घेतलीस निवृत्ती //२//

जमणार नव्हते म्हणे तुला एकदिवसीय
पण पान हलेना तुजवाचून पाचदिवसीय
क्रिकेट धर्म अमुचा आम्ही भारतवासीय
तूच देव अमुचा असलो जरी महाराष्ट्रीय   //३//

दोन्ही प्रकारांत  धावा दहा  हजार 
फटके  नजाकती,गरज पडता प्रहार 
कशी खचवावी 'भिंत' गोलंदाज बेजार 
ठरलेलीच मग त्यांची मायभूमीही हार  //४//

संघासाठी किती तो नि:स्वार्थी त्याग 
आकडेवारीत न रमणे वृत्तीचा भाग
नांगी टाकती जेव्हा भले सिंह नि वाघ 
नांगर टाकून सावरणे डाव पडेच भाग  //५//

कठीण समय येता कोण कामास येतो
म्हणायचास तू - "मी आहे ना,पाय रोवतो
विश्वविक्रमी दोनशे दहा झेलही घेतो 
वेळ येईल तेव्हा यष्टीरक्षकही  होतो"    //६//


संघाप्रति अफलातून तुझी बांधिलकी 
केलीस फलंदाजी तू कोणत्याही क्रमांकी
सहजी पार केलेस तरी आकडे तीन अंकी
विसरू कशा त्या खेळी शतकी-द्विशतकी //७//

गुंडाप्पा-सनीचा तू मोठा चाहता 
संयमी प्रणेता शिस्तीचा भोक्ता 
आडवेतिडवे फटके टाळून तंत्राचा मक्ता 
वैतागे गोलंदाज तू बाद ना होता  //८//

विश्वचषक जो झाला दोन हजार साती
सूत्रे संघाची तुझ्याच हाती रे होती
खाल्ली नसती जर तेव्हा इतरांनी  माती
फेरीत पहिल्या वाटचाल संपलीच नसती  //९//

शतके तुझी मित्र  तरी छत्तीस आकडाच
अर्धशतके पुसता केलास छत्तीस उलटाच 
विदेशी यशस्वी ठरलास भलताच
अकरा 'ते' करायचे चौफेर नाच //१०//

धन्य ते पुष्पा-शरद माता नि पिता
अन खंबीर जोडीदार ती पत्नी विजेता
समीत-अन्वयचा तू समंजस पिता
अस्सा मैदानाबाहेरही तूच विजेता   //११//

अर्जुन, पद्मश्री, विस्डेनही जिंकलेस तू हुकमी 
झाकोळला गेलास नेहमी खेळून संयमी
पदार्पण नंबर सात, मग तीन, पुढे सलामी
आता पाहू क्रिकेट कोणते मागतो जॅमी , सल्ला मी //१२//

वाढल्या अपेक्षा आणि वाढले वय 
वाढला दबाव काहीशी हरवली लय
काही  त्रिफळे  नि  केवढा  प्रलय
'शापित गंधर्व' तू हेच राहील वलय  //१३//

बरोब्बर कळले तुजला कोठे थांबावे
युवा रक्ता संधी देत मागे हटावे 
नव्हते सूर जरी फार की 'आता तू जावे'
परि केलास 'वॉलविदा'  शांत मनोभावे  //१४//

ट्वेंटी - ट्वेंटीसुद्धा खेळलास तू मोठ्या जिद्दीने

कमाल केली तुझ्या राजस्थान संघाने

तालमीत तयार झाले सॅमसन, तांबे, बिन्नी, रहाणे

फिक्सिंगचा व्हायरस संपवला तुम्ही एकजुटीने  //१५//

वर्ल्डकप, आयपीएल, चॅम्पियन्स तुज काहीच ना मिळाले

हे तुझे नव्हे तर त्या चषकांचेच जणू दुर्दैव ठरले

बीसीसीआयच्या चुकीने खेलरत्नही नाही लाभले

पण तुझे अढळ स्थान आमच्या मनी भक्कम राहिले //१६//

सर्व कसोटी देशी शतक झळकावणे
नशिबी तुझिया पुरेसे कौतुक ना येणे 

अफाट कर्तृत्व तरीही तोरा ना मिरवणे 

इच्छा एकच रे आता प्रत्यक्ष भेटणे  //१७//

कल्पना करवेना नंबर तीन दुस-याला पाहणे 
पचनी पडेना संघात तुझे अस्तित्वच नसणे
पण अमान्य तुला ओझे होऊन खेळतच राहणे
तुज ऐसा खेळाडू पुन्हा नाहीच रे होणे //१८//

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

06/01/2017

हॅप्पी बर्थडे कपिल !!!

१९८३ चा वर्ल्डकप विजेता भारतीय कर्णधार...

विव्ह रिचर्ड्सचा २० फूट मागे पळत जाऊन तो अजरामर झेल (आणि पर्यायाने वर्ल्डकप ट्रॉफी) घेतलेल्या जादूई हातांचा इसवी सन १९५९ पासून एकमेव मालक... 

त्याच वर्ल्डकपमध्ये दुबळ्या झिम्बाब्वेविरुद्ध भारत ५ बाद १७ अशा लडिवाळ स्थितीत असताना नाबाद १७५ ठोकून टीमला नवा आत्मविश्वास देणारी खेळी, जी ब्रॉडकास्टर्स असोसिएशनच्या त्या दिवशीच्या संपामुळे कॅमेऱ्यात कैद झालीच नाही, त्यामुळे तिथे स्टेडियममध्ये उपस्थित लोक सोडून कुणालाच ती पुढे कधीच पाहता आली नाही...

फॉलोऑन टाळण्यासाठी चक्क त्या काळी कसोटीत मारलेले सलग चार षटकार...  

टीममध्ये जाताच तेव्हा मिळणाऱ्या खेळाडूंच्या अपुऱ्या आहारावर टीका करत 'मी फास्ट बोलर आहे, मला माझ्या स्टॅमिना आणि फिटनेससाठी एवढा एवढा आहार लागतोच' असं बाणेदारपणे टीम मॅनेजमेंटला सांगत बोलर्सनाही सिरियसली घ्यायला लावणारा तेव्हाचा १९ वर्षांचा कोवळा पण पहिला बेडर लढवय्या... 

इयान बोथम, रिचर्ड हॅडली, इम्रान खान असे दिग्गज समकालीन अष्टपैलू असतानाही खऱ्या अर्थाने महान जागतिक अष्टपैलू म्हणून छाप पाडत गाजवलेली कारकीर्द... 

फिटनेसचे नवे अत्त्युच्च दर्जाचे मापदंड सिद्ध करत भारतीय क्रिकेटची केलेली तब्ब्ल १६ वर्षांची सेवा... 

रिचर्ड हॅडलीचे टेस्ट विकेट्सचे रेकॉर्ड मोडण्यासाठी कारकिर्दीच्या अखेरच्या टप्प्यात लांबवलेली कारकीर्द, आणि त्यापायी सहन केलेली टीका... 

आयसीएल या बंडखोर क्रिकेट लीगला पाठिंबा देत बीसीसीआयशी घेतलेला पंगा आणि त्यामुळे नॅशनल क्रिकेट अकादमीच्या अध्यक्षपदावरून झालेली हकालपट्टी पचवलेलं मन... 

मनोज प्रभाकरकडून मॅच फिक्सिंगचे बिनबुडाचे आरोप झाल्यावर व्यथित होऊन टीमचा कोच असताना दिलेला राजीनामा... 

२००२ साली विस्डेनचा 'भारताचा शतकातला सर्वोत्तम क्रिकेटपटू' हा मानाचा पुरस्कार सुनील आणि सचिनला मागे टाकत मिळवणारा एकमेवाद्वितीय महान खेळाडू...

नावातच देव असल्याने भारतीय क्रिकेटचा खऱ्या अर्थाने पहिला प्रेरणादायी देव... 

आणि घेतलेल्या ४३४ टेस्ट विकेट्सपेक्षाही संख्येने जास्तवेळा पाहिलेले स्वतःचे त्या एकाच फेमस बॉलिंग एक्शनमधले फेमस पोस्टर्स आणि फोटोज…

कपिलदेव: कपिलदेवौ कपिलदेवा:...  प्रथमा

प्रथम तूच संबोधन तूच

हे कपिलदेवा.. तू भारतीय क्रिकेट निःसंशय मोठे केलेस…

५८ व्या वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा!!!

---------------------------------------------------------------------------------------

06/01/2017

एम एस धोनी - अँन अनटोल्ड स्टोरी 

(कर्णधारपदाचा राजीनामा: का, केव्हा आणि कसा?)

धोनीने कॅप्टन्सी का सोडली हा आजचा राष्ट्रीय प्रश्न. आजी-माजी भारतीय खेळाडूंनीही हा निर्णय त्याने विचार करून ‘योग्यवेळी’ घेतलाय असं म्हटलंय. (न म्हणून सांगतात कुणाला?) पण धोनीला मजबूर करण्यात आले असेल का? जरा उत्खनन करू. (आधीच सांगतोय आता ज्या काही आतल्या गोष्टी बाहेर येतायत त्या पाहून  हा रिसर्चपूर्ण लेख जरा मोठा आहे, पण महत्त्वाचा आहे.) इमोशनल पोस्ट्स बऱ्याच झाल्या, आता हळहळयुक्त धुंदीतून बाहेर येत थोडं लॉजिक शोधू. लेट्स मूव्ह फ्रॉम हार्ट टू ब्रेन…

सुरुवातीस जरा घडामोडींचा सिक्वेन्स पाहू. २ जानेवारी - कोर्टाने अनुराग ठाकूर, अजय शिर्के यांना हटवले. ४ जानेवारी - नागपुरात झारखंड टीमसोबत गेलेल्या धोनीने तिथे निवड समिती अध्यक्ष एमएसके प्रसादची  ‘दिवसा’ भेट घेतली, 'पौष्टिक चर्चा' झाली आणि ‘रात्री’ धोनीने जाहीर बॉम्ब टाकला. (इथे धोनीची बाजू घेऊ शकतील असे ठाकूर, शिर्के ऑलरेडी आता घरी बसलेत) आणि आज ६ जानेवारी - इंग्लंड वनडे सिरीजसाठी 'कॅप्टनच्या नावासह' टीम सिलेक्शन - जी अजूनही डिले होते आहे. आता या तारखा तूर्तास विसरा, पुन्हा हे कधी वाचायचं ते सांगेनच. पण आत्ता जरासे भूतकाळात जाऊ.  

आपली टीम एकाच वर्षात जमीन आणि आस्मान दोन्ही पाहण्यासाठी प्रसिद्ध आहे. म्हणूनच २००३ वर्ल्डकप गाजवण्याआधी आपण न्यूझीलंडमध्ये सपाटून मार खाल्लेला असतो, किंवा २००७ वर्ल्डकपला पहिल्याच फेरीतून बाहेर झाल्यावर त्याच वर्षी पहिला टीट्वेन्टी वर्ल्डकप दिमाखात जिंकलेला असतो, आणि (आता मुद्द्याकडे येऊ).. २०११ वर्ल्डकप जिंकल्यावर त्याच वर्षी टेस्टमध्ये परदेशात जाऊन सलग आठ मॅचेस हरलेले असतो. याच काळात अशा प्रकारे धोनी कॅप्टन म्हणून फेल होऊ लागला, त्याची स्वत:चीही कामगिरी खालावली तेव्हा याला अकरामध्येही ठेवू नका असे 'काही विशिष्ट' सूर उमटत होते. पण तेव्हा तो वाचला, मग आत्ताच असं काय झालंय? एकेक करत बघू..

१) विराट कोहली - एकतर गेली दोन वर्षे कोहली टेस्ट टीम छान सांभाळतोय, टेस्टमधलेच बरेच खेळाडू वनडे, टीट्वेन्टी खेळतायत. अलीकडे आपण वन डे, टीट्वेन्टीपेक्षा टेस्ट जास्त खेळलोय. धोनीपेक्षा कोहली आता या नव्या खेळाडूंच्या जास्त जवळ आहे. मग वनडेत नेतृत्व करतानाही धोनीला अलीकडे कोहलीची मदत घ्यावी लागायची, त्याचे मत तो विचारात घ्यायचा हे आपण मैदानावर पाहिले आहे. टेस्ट सोडल्याने खेळाडू आणि धोनीमधले अंतर वाढत गेले. टेस्टमधून निवृत्ती घेण्यापूर्वी धोनीची वनडेत सरासरी ५२.८५ होती, आणि टेस्ट सोडल्यावर ३८.२५ आहे, त्याचे हे खालावलेले प्रदर्शन त्याला दाखवून देण्यात आले. कॅप्टन आणि बॅट्समन म्हणूनही कोहलीच्या अलीकडच्या जबरदस्त कामगिरीमुळे त्याचा प्रभाव वाढलाय आणि टीममध्ये दोन सत्ताकेंद्रे झाली आहेत. अलीकडे जुलै २०१६ च्या वेस्ट इंडिज दौऱ्यापूर्वी कोच कुंबळेने बेंगलोरमध्ये प्रॅक्टिस कॅम्प आयोजित केला होता, पण कोहली आणि काही इतर सिनियर खेळाडूंनी 'थकवा' हे कारण दिले आणि हा कुंबळेला हा कॅम्प रद्द करावा लागला. (अतिक्रिकेटमुळे थकवा असतोच, मान्य.. पण मग नियोजन करतानाच सांगता आले नसते का, असो)

२) रवी शास्त्री - हा माणूस आता म्हणतो की 'या वर्षी चॅम्पियन्स ट्रॉफी आणि त्याआधी ही इंग्लंडशी वनडे सिरीज एवढंच वनडे क्रिकेट आत्ता इतक्यात आहे, मग थेट वर्ष संपताना काही वनडे आहेत, सो धोनीने असा विचार केला असेल की आपण काही टीमसोबत फार काळ नसू, मग खेळाडूंशी चांगला रॅपो जमलेल्या कोहलीला ही जबाबदारी आत्ताच का देऊ नये..तो त्याची टीमही बिल्ड करू शकेल'.. आता अर्थ नीट समजून घ्या.. कारण रवी शास्त्री आणि कोहली यांचे गूळपीठ सर्वानाच माहीत आहे. धोनी-श्रीनिवासन जोडीने २०११-१२ सुमारास तेव्हाच्या सिनियर्सपासून सुटका करून घेतली (द्रविड, लक्ष्मण, सेहवाग, हरभजन, गंभीर, झहीर वगैरे… थोडक्यात जुने दिग्ग्ज प्लस खास गांगुलीने घडवलेले खेळाडू.. पण २०११ वर्ल्डकप कप जिंकून सचिनचे स्वप्न पूर्ण केल्यावरही या देवाला धक्का लावणे मात्र शक्य नव्हते, नाहीतर व्यक्तिपूजा करणाऱ्या आपल्या देशात दंगली झाल्या असत्या. तसंही आपल्या संस्कृतीत भीष्माला इच्छामरण असते, तो त्याला हवं तेव्हा स्वत:हून थांबणार होताच.)  आणि तोच फंडा शास्त्री टीम मॅनेजर असताना शास्त्री-कोहली करू पाहत होते. कर्मा हिट्स बॅक!

शास्त्रीसाहेबाना कोच व्हायचं होतं हे आठवतंय ना? पण इंटरव्ह्यू घेताना गांगुलीसारखा खमक्या समोर असल्याने शास्त्रींची डाळ शिजली नाही. मग त्याने गांगुलीवर जाहीर आगपाखड केली, आणि परखड  गांगुलीनेही त्याला सडेतोड उत्तर दिले की 'इंटरव्ह्यूला तिथे प्रत्यक्ष यायचे असते.. बँकॉकमधून स्काईप स्काईप खेळायचे नसते.' गांगुली तेव्हा बीसीसीआय टेक्निकल कमिटीचा अध्यक्ष होता आणि इंटरव्ह्यू पॅनेलमध्ये गांगुलीसोबत लक्ष्मण आणि सचिन असल्याने कुंबळेच कोच होणार हे अपेक्षित होतेच. अनुराग ठाकूरनी स्पष्ट केले होते की ‘आमची पहिली चॉईस द्रविड होता. तो हो म्हणाला असता तर इंटरव्ह्यू झालेच नसते कदाचित’.  पण द्रविडने ' या पदासाठी सध्यातरी उत्सुक नाही, थांबा जरा मी युवा खेळाडू आधी तयार करतो', असे सांगून अंडर-१९ आणि इंडिया 'ए' च्या टीम्स सांभाळल्या. हे नाट्य घडल्यावर सर्वात शेवटी कुंबळेने अर्ज भरला होता, नाहीतर तोपर्यंत शास्त्री खुशीतच होता.

३) मोहिंदर अमरनाथ - हे महाशय २०११-१२ च्या निवड समितीतले एक माजी 'प्रभावी' सदस्य. यांना धोनी हा कॅप्टन म्हणून तेव्हापासूनच नको होता. आपल्या इच्छा पूर्ण करण्यासाठी माणूस शक्य ते सर्व प्रयत्न करतो. अमरनाथ स्वत: जेव्हा निवड समितीत होते आणि के. श्रीकांतचा अध्यक्षपदाचा कार्यकाळ संपताच स्वतः निवड समिती अध्यक्ष होण्याच्या मार्गावर होते, तेव्हाच त्यांनी धोनीला कॅप्टन्सी सोडायला सांगितले होते. या गोष्टी २०१२ च्या, त्यावेळी धोनीवर बीसीसीआय अध्यक्ष एन. श्रीनिवासन यांचा वरदहस्त होता. इंग्लड-ऑस्ट्रेलियाकडून प्रत्येकी ०-४ असा व्हाईटवॉश झाल्यावर निवड समितीने मेजॉरिटीने सुचवले होते की 'धोनी आता कॅप्टन नको, फक्त टेस्टचा असे नव्हे तर एकूणच'.. आणि म्हणूनच त्यांनतर ऑस्ट्रेलियात होणाऱ्या सीबी ट्रँग्यूलर वनडे सीरिजसाठी त्यांनी १७ जणांचा संघ निवडला, पण कॅप्टनच्या नावाची जागा रिकामी ठेवली, कारण त्यांना कोहलीसारखा तरुण कॅप्टन तेव्हाच निवडायचा होता. आता जर निवड समिती म्हणतेय की अमुक एकजण कॅप्टन नको तर तरीही तोच कसा काय कॅप्टन राहिला असेल त्यानंतरही? तर मित्रहो, निवड समिती फक्त टीम निवडते, कॅप्टन नाही. बीसीसीआयचे एक संविधान आहे, त्यातल्या क्लॉज १३ (अ) (४) नुसार पूर्ण टीम आणि कॅप्टन हा शेवटी बीसीसीआय प्रेसिडेन्टकडूनच अप्रूव्ह होतो.

लोढा कमिटी आणि बीसीसीआय सध्या साप-मुंगूस खेळतायत, आणि सर्वशक्तिमान सुप्रीम कोर्टच लोढाकडून असल्याने पारडेही लोढाचे जड आहे. आता लोढा पुन्हा अमरनाथला महत्त्वाची जबाबदारी देण्याची शक्यता आहे, कारण लोढाला बीसीसीआयशी ऑलरेडी वाकडे असणारी माणसे हवी आहेत, किमान असे लोक ज्यांना पूर्वी बीसीसीआयने आपटलेय. अमरनाथ पुन्हा डोक्यावर येऊन बसताच आपल्या अडचणीत वाढ नक्कीच होणार हे चलाख धोनी जाणून होता.

४) एन. श्रीनिवासन - निवड समिती आणि बीसीसीआय अध्यक्ष यातील तत्कालीन समन्वयक संजय जगदाळे यांनी जेव्हा हे श्रीनिवासन यांना सांगितले तेव्हा ते म्हणाले, "बहुतांशी निवड समिती सदस्यांना जरी तूर्तास असे वाटत असले, तरीही कॅप्टन बदलण्याची ही योग्य वेळ नाही. संघ परदेशात खेळतोय, या मोठ्या फेरबदलामुळे संघाच्या मनोबलावर आणि पर्यायाने कामगिरीवर परिणाम होईल. त्यामुळे सध्या कॅप्टन धोनीच राहील." तसा तो राहिला, इतकेच नव्हे तर 'धोनी हटाव' मोहिमेमागे अमरनाथ असल्याचे कळताच श्रीनिवासन यांनी अमरनाथ यांनाच हटवले (ना रहेगा बांस ना बजेगी बांसुरी), पण तोंडदेखले कारण छान देण्यात आले, 'अमरनाथ हे नॉर्थ झोन प्रतिनिधी आहेत आणि त्यांचे वास्तव्य मुंबईत असल्याने ते नॉर्थ झोनच्या तरुण खेळाडूंचा खेळ तितकासा पाहत नाहीत, त्या प्रवासासाठी अनुत्सुक असतात, यामुळे ते ते नॉर्थ झोन राज्य क्रिकेट बोर्ड्स नाराज आहेत.' श्रीनिवासन तेव्हा अनभिषिक्त सम्राट असल्याने यावरही कुणी काही आक्षेप घेतला नाही.

निवड समितीचा ‘कमाल’ कार्यकाळ चार वर्षे असतो. तेव्हा सीबी सीरिजसाठी टीम निवडताना समितीतील अमरनाथ, नरेंद्र हिरवाणी, राजा वेंकट यांनी धोनीचा पत्ता कट करण्याचे निश्चित केले होते. पण हे लोक धोनीवर गेम करतायत हे महाभारतकालीन संजयाची दिव्यदृष्टी लाभलेल्या संजय जगदाळेकडून कळताच खवळलेल्या श्रीनिवासन यांनी प्रत्त्युत्तर म्हणून कायच्या काय मोठी गेम केली. त्यांनी अख्खी निवड समितीच बदलून टाकली. फ्रॉम नो व्हेअर अचानक संदीप पाटील अध्यक्ष, आणि त्यांना सोबत दिली रॉजर बिन्नी, विक्रम राठोड, साबा करीम, राजिंदर हंस यांची. हे अवघड काम सोपे करताना श्रीनिवासननी एक अनपेक्षित पण जबरदस्त बिटवीन द लाईन्सवाला गुगली टाकला, ते म्हणाले - "कार्यकाळ सरसकट चार वर्षे नसतो लेको, निवड समिती सदस्यांचे काँट्रॅकट दरवर्षी बीसीसीआयकडून रिव्ह्यू केले जाते, त्यांची कामगिरी ‘समाधानकारक दिसत असेल’ तर मगच ते जास्तीत जास्त चार वर्षे पदावर राहू शकतात.' बीसीसीआय संविधानातल्या या पळवाटीवर नि या बिनतोड युक्तिवादावर पुन्हा श्रीनिवासनसमोर सगळे निष्प्रभ ठरले.

लिहून घ्या, श्रीनिवासन अजूनही सत्तेत असते तर धोनीवर ही वेळ आलीच नसती. त्याने आधीही अनेकदा पत्रकारांच्या प्रश्नांवरही आडून आडून सांगितले होते की तो २०१९ पर्यंत खेळू इच्छितो आणि तेही कॅप्टन म्हणूनच. अलीकडेच एका विदेशी पत्रकाराने असे प्रश्न विचारल्यावर त्याला त्याने प्रेस कॉन्फरन्समध्ये आपल्या बाजूला बसवले होते आणि विचारलेले की 'मित्रा, तुला वाटते का की माझा फिटनेस ठीक आहे, माझे रनिंग बिटवीन ठीक आहे का, मी २०१९ पर्यंत खेळू शकेन का'.. हे प्रश्न अगदी मोदीस्टाईल विचारत (खेलूंगा की नही खेलूंगा?) त्याच्याकडून हो हो वदवून घेतले होते, तो व्हिडीओ गाजलाही होता. मग आताच काय झाले?

संदीप पाटील, अमरनाथ, श्रीकांत अशी पूर्वीसारखी बलवान निवड समिती न ठेवता मुद्दाम एमएसके प्रसाद, देवांग गांधी, जतिन परांजपे सारख्याना त्यात बाहुले म्हणून बसवणे, कोहलीचा कॅप्टन म्हणून दावा मजबूत होण्यासाठी वर्ष-दीड वर्ष भारतातच टीम टेस्ट्स खेळेल असे वेळापत्रक आयसीसीकडून मिळवणे (बीसीसीआयने सचिन फेअरवेलसाठी आयसीसीला सांगत अचानक विंडीजला इथे बोलावून दोन टेस्ट्स खेळवल्या होत्या, आठवतेय ना?), निवड समितीतला 'झोनल सिलेक्टर्स' हा प्रकार लोढा कमिटीकरवी बदलायला सुचवणे, न्यूझीलंड सिरीजच्या वेळी बीसीसीआयची बँक खातीच सील करत त्यांचा आत्मविश्वास आणि आर्थिक बाजू कमजोर करणे, एकूणच चाललेला लोढा-बीसीसीआय वाद आणि सुप्रीम कोर्टाने घेतलेली लोढाची बाजू, सततच्या हल्ल्यांनी कमकुवत झालेल्या बीसीसीआयला भक्कम करण्यासाठी गावस्करनी अध्यक्षपदासाठी आता कणखर सव्वाशेर गांगुलीचे सुचवलेले नाव (गांगुली पुरून उरेल शास्त्री-अमरनाथला), धोनीला शास्त्री-अमरनाथ यांची लागलेली चाहूल आणि शास्त्री-कोहलीचे जगजाहीर असलेले प्रेमप्रकरण, आणि आता धोनीचा हा निर्णय.. बघा लागतेय का काही संगती?

‘योग्यवेळी निर्णय’.. बापरे, अशी असते होय योग्य वेळ!

आणि हो… या २,४,६ जानेवारी तारखांना काय झाले ही वर दिलेली माहिती आता परत वाचा.

छे हो, खेळात राजकारण वगैरे काही नसतं.. खरंच नसतं. काहीही काय बोलताय?

-पराग पुजारी

----------------------------------------------------------------------------------

05/01/2017 

दॅट्स द वे माही वे

महेंद्रसिंग धोनीने वन डे आणि टी ट्वेन्टीमधली कॅप्टन्सी सोडली इन हिज माही वे - अनएक्सपेक्टेड, मिस्टेरीयस, बट थॉटफुल! व्हेन इट क्रम्स टू हिज बॅटिंग, धोनी कधीच त्याच्या टायमिंगसाठी ओळखला जात नाही, त्याचा गेम पॉवर गेम होता, पण कॅप्टन्सीबाबत मात्र त्याचे टायमिंग अफलातून असायचे. ('असायचे' शब्द लिहिताना त्रास होतोय खरंतर, पण असो) त्याने अचानक जशी टेस्टमधून निवृत्ती घेतली, तशीच तडकाफडकी कॅप्टन्सीही सोडलीये असं वरकरणी वाटू शकतं. पण आधी त्यानेच याचे अधूनमधून सिग्नल्स दिले होते हे हळूहळू लक्षात येतं तेव्हा या जादूगाराबद्दलचा आदर आणखीनच वाढतो. २०१९ वर्ल्ड कप मी खेळेन की नाही मला खात्री नाही हे त्याने त्याचं वाढतं वय पाहता सांगून टाकलं होतंच. शिवाय २०१७ चॅम्पियन्स ट्रॉफी खेळणाराच संघ फारतर २-३ बदल वगळता २०१९ वर्ल्ड कपला असला पाहिजे, ज्यासाठी नवीन कॅप्टनला त्याची टीम बांधण्यासाठी पुरेसा वेळ मिळायला हवा हेही त्याचेच शब्द. हाच वेळ त्यानेही आपली टीम बांधताना घेतला होता, गांगुलीलाही मिळाला होता. म्हणजे मला माझ्या सासूने छळलं, आता मी माझ्या सुनेला छळणार हाच फंडा त्याने वापरला फक्त पॉझिटिव्ह कन्स्ट्रक्टिव्ह गोष्टीसाठी.. की मी वेळ घेतला तर आता विराटलाही मिळाला पाहिजे.

बीसीसीआयला लिहिलेल्या लेटरमध्येही त्याने मेन्शन केलंय की विराटच्या नेतृत्वाखाली खेळण्यास मला काहीच अडचण नाही, उलट मी त्याला मार्गदर्शक म्हणून मदतच करेन. तसाही नवीन कॅप्टनसाठी दुसरा कुणी ऑप्शन नाहीये आता, पण असलाच तरी तो ठेवू नये म्हणून त्याने नवीन कॅप्टन कोण असावा हेही मेलमधून हळूच सांगून टाकलं. आता टायमिंग - बीसीसीआय आधीच कमकुवत झालीये. लोढा कमिटीने आणि पर्यायाने मग सुप्रीम कोर्टाने त्यांचे आधीच अणकुचीदार लाड करून ठेवलेत. इंग्लंडशी वनडे सिरीज १५ जानेवारीपासून सुरु होतेय, टीम सिलेक्शन लवकरच आहे, तेवढ्यात त्याने सांगून टाकलं. आता तो त्याची बॅटिंग जास्त एन्जॉय करू शकेल, चौथ्या नंबरवर त्याला खेळायला मिळालं तर मोठे डाव खेळत दहा हजार रन्स क्लबमध्येही स्वत:ला बघू शकेल. होप फॉर द बेस्ट!

बरेचदा वाद होतो की कॅप्टन म्हणून गांगुली बेटर की धोनी? टेस्टमध्ये गांगुली आणि लिमिटेड ओव्हर्समध्ये धोनी असं सोपं केलं तर चालणार नाही का? गांगुलीने कष्टाने सेहवाग, युवराज, हरभजन, झहीर अशी टीम तयार करून धोनीला आयतीच दिली म्हणून तो यशस्वी झाला असा एक सूर असतो, म्हणून मग धोनीने २०१३ चॅम्पियन्स ट्रॉफी जिंकून दाखवली ज्यामध्ये गांगुलीचा एकही खेळाडू नव्हता, सगळे धोनीने संधी देत, प्रोत्साहन देत तयार केलेले कोहली, रोहित, धवन, अश्विन, जडेजा, रैना वगैरे होते. वर्ल्डकप, चॅम्पियन्स, आशिया कप, आयपीएल सगळं खिशात घातलं त्यानं. पण २०११ ला धोनीचं टेस्ट कॅप्टन म्हणून इंग्लंड, ऑस्ट्रेलियात सलग ०-८ रेकॉर्ड झालं तिथून त्याची टेस्टमध्ये घसरण सुरु झाली होती. ज्या लोकांनी त्याला डोक्यावर घेतलेलं, त्यांनीच मग त्याला आपटलं. पण तो कष्टाने (की सवयीने!) स्थितप्रज्ञ राहिला, कारण आपण भारत देशात राहतो, जिथे पाकविरुद्ध आपण वनडेत १४८ केल्यावर किंवा लंकेविरुद्ध १८३ ठोकल्यावर आपला उदो उदो झाला, घराबाहेर दिवाळी झाली, आणि त्याच घरावर २००७ वर्ल्ड कपच्या वेळी दगडफेक झालीये हे त्याला माहीत होतं. टेस्टमध्ये तसाही तो नंतर कधी वनडे किंवा टी ट्वेन्टीइतका कल्पक कॅप्टन किंवा डेडिकेटेड खेळाडू वाटला नाहीच, उलट उत्तरोत्तर पॅसिव्हच होत गेला होता.

अजून एक मुद्दा.. आपले अलीकडचे कॅप्टन्स जे स्वत:हून पायउतार झाले (द्रविड, कुंबळे) किंवा काही कारणामुळे ज्यांना नारळ मिळाला (अझर, गांगुली) त्यांचं पुढे करियरही फार लांबलं नाही. कारणं काहीही असतील - एक आदर म्हणून का होईना पण खूप उशिरा कॅप्टन्सी मिळणे आणि मग वाढत्या वयाने स्लो रिफ्लेक्सेस (कुंबळे), किंवा टेस्टमध्ये खेळाडू म्हणून कंटिन्यू, पण वनडेतून बाहेर (द्रविड) वगैरे. (माणसांचे नियम देवांना लागू होत नाहीत म्हणून सचिन यात नाही).. पण असा काही प्रॉब्लेम धोनीला नाही, कारण त्याच्या तोडीची रिप्लेसमेंट अजून नाहीच आहे आपल्याकडे. तो अजूनही खूप फास्ट आहे.

पण जगातला बेस्ट मॅच फिनिशर हा टॅग अलीकडे सुटलाय त्याचा.. क्रेडिट गोज टू कागिसो रबाडा आणि ड्वेन ब्राव्हो, या चिंगूस लोकांनी लास्ट ओव्हरला धोनी समोर असताना जिंकायला आवश्यक अनुक्रमे ११ आणि ८ धावाही दिल्या नाहीत, चिंगूस कुठले! अतिउत्साही बांगलादेशविरुद्ध विकेटकिपर म्हणूनही याने मॅच जिंकून देत फिनिश केलीये. काय डोकं असेल ते आधीच ग्लोव्ह काढून ठेवण्यामागे? असो, आता २-३ वर्षे फोकस कोहलीवर शिफ्ट झालाय, कॅप्टन म्हणून असो की फिनिशर म्हणून.. उगवता सूर्य ना, जास्त प्रकाश देणारच.. फक्त या नवीन सूर्याने आपण सूर्य आहोत तर बाय डीफॉल्ट म्हणून फार 'गरम' न राहता धोनीचा कूलनेसही थोडा शिकून घ्यावा.

समजा धोनीने २००७ टी ट्वेन्टी वर्ल्ड कप जिंकला नसता तर द्रविड आणि गांगुलीपासून त्याला वनडेत इतक्या लवकर मुक्ती मिळाली असती का? कदाचित नाही.. पण नवखी टीम दिल्यावरही थेट वर्ल्ड कप जिंकत त्याने भाग पाडलेलं विचार करायला की 'बघा माझ्या दृष्टीने विचार करून, हे कॉम्बिनेशनपण वर्क होतंय की'. प्रसंगी त्याने कठोर निर्णयही घेतलेत. सचिन, सेहवाग, गंभीर तिघांना एकत्र खेळवण्याने टीम मॅचला २० धावा जास्त नाहक मोजतेय हे कळताच त्याने ऑस्ट्रेलियात लॉन्ग ट्रायसिरीजमध्ये तिघांचं रोटेशन सुरु केलं, सचिनची टर्न आल्यावर त्यालाही रेस्ट घ्यावी लागली.

अर्थात हाच धोनी गांगुलीला त्याच्या शेवटच्या टेस्टमध्ये शेवटी तासभर ऑन  फिल्ड कॅप्टन करतो हे कसं विसरता येईल? सचिन, सौरव, राहुलवर पोसलेल्या आमच्या पिढीला तर तेव्हा तो खूपच आवडून गेला होता. बॉल आउट ओव्हर आल्यावर बोलर्स न वापरता ज्यांचा थ्रो बसेल अशा सेहवाग, हरभजन, आणि चक्क उथप्पा यांना वापरणारा धोनी आणि फायनलला पाकचे अंदाज चुकवत जोगिंदरला लास्ट ओव्हर देणारा आउट ऑफ द बॉक्स धोनी कोण विसरेल? कोणतीही स्पर्धा जिंकल्यावर (बहुतेकदा त्यानेच फिनिश केल्यावर) ग्रुप फोटोत तरुण खेळाडूंना कप हातात देऊन मोठ्या मनाने सर्वात कोपऱ्यात उभा राहणारा धोनी पुन्हा कसा पाहता येईल? किमान चार मल्टीटीम्स टूर्नामेंट्स जिंकणारा इम्रान खान आणि रिकी पॉन्टिंगनंतरचा फक्त तिसरा कॅप्टन ही त्याची ओळख कोण पुसेल? प्रेयसी जगच सोडून गेल्यावर त्यातून बाहेर येत पुढची आठ वर्षे सगळी एनर्जी टीमसाठी लावणारा धोनी कुणाला प्रेरणा देणार नाही? फक्त नशीब चांगलं म्हणून मिडास टच धोनी, खेळाडू नव्हे तर फक्त इंडिया सिमेंटचा ब्रँड धोनी, श्रीनिवासनचा लाडका धोनी असली शेलकी विशेषणं, टोमणे झेलूनही मर्यादेत राहणारा धोनी कुणाला कळेल? युवराजचे वडील योगराज वाट्टेल ते आरोप करत युवी-माहीच्या मैत्रीत जोर लावून फूट पाडत असताना अपमान सहन करत हिमतीने शांत राहणारा धोनी कसा असेल? याच युवीची मुरलीधरनसमोर उडत आलेली भंबेरी सतत पाहिल्याने स्वत: चौथ्या नंबरवर खेळायला जाऊन 'लीड फ्रॉम फ्रंट' असं असतं हे दाखवत वर्ल्ड कप फायनलला प्रथमच पावणे तीनशे चेस शक्य करून दाखवणारा धोनी विलक्षण नव्हता का? सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे जगभरात आजवर झालेल्या ४५३ कॅप्टन्सपैकी आयसीसीच्या तिन्ही मानाच्या ट्रॉफीज जिंकणारा (आतापर्यंतचा) एकमेव कॅप्टन म्हणून धोनी कायमचा मनात कोरला जाईलच ना...

१>४५२

लव्ह यू धोनी.. आम्ही सगळे ‘साक्षी’ आहोत तुझ्या कॅप्टन्सीच्या झळाळत्या कारकिर्दीचे.. अँड ऑल द बेस्ट!

--------------------------------------------------------------------

२६/१२/२०१६

फ्लर्टींग: एक कला (भाग १)

फ्लर्ट करणे ही एक कला आहे. पण बरेच जण ती फार लाइटली घेतात. हे चुकीचे आहे. फ्लर्टींग करताना बऱ्याच गोष्टी पाळाव्या लागतात आणि टाळाव्याही लागतात. डूज अँड डोंट्स प्रत्येक बाबतीत असतातच म्हणा. फ्लर्ट करताना सर्वात महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे भान. हे भान स्थळ काळाचे, संबंधित व्यक्तीच्या (आणि आपल्याही) भूतकाळाचे, आपल्यातल्या मैत्रीच्या लेव्हलचे, आणि आपल्या तिच्या मनातील इमेजचे वगैरे वगैरे असते. फ्लर्ट करताना नेहमीच तिकडच्या व्यक्तीचा त्या त्या वेळचा मूड लक्षात घेणे गरजेचे असते. तुमचा सेन्स ऑफ ह्युमर उत्तम असेल तर फ्लर्टींग हा प्रकार तुमच्यासाठी केक वॉक ठरू शकतो. कारण फ्लर्ट करताना बोलण्यात तेव्हा विषय कोणताही चाललेला असो, पण बहुतेकदा तिकडच्या व्यक्तीला त्यात किंवा तिच्याशी रिलेटेड संदर्भ आपल्याशी जोडूनच त्यात सतत आणायचे असते, आणि असे करत तिकडच्या चेहऱ्यावर खुदकन हसू आणायचे असते. हे खुदकन खुदकन लेव्हलपर्यंतच ठीक असते, नाहीतर प्रत्यक्ष भेट होईल तेव्हा (किंवा झाली तर) खाडकन बसू शकते.

फ्लर्टींग हे हेल्दी असावे, मग दोन्ही खेळाडू ते मनापासून एन्जॉय करू शकतात, कारण मग त्या बोलण्यात आणि त्या माणसात भावनिकरीत्या अडकून पडण्याची भीती नसते. याबाबतीत आधीच क्लियर असलं की पुढे फारशी कॉम्प्लिकेशन्स निर्माण होत नाहीत आणि मैत्री चांगली टिकून राहते.

इथे फ्लर्टींगचे सहा प्रकार लक्षात घेणे मात्र जरूर आहे, ते असे:

१) दोघेही एकमेकांशी फ्लर्ट करणं एन्जॉय करतायत (तेंडुलकर - मॅक्ग्रा अफेयर):

या पहिल्या प्रकारात दोघेही ऐकत नसतात, दोघांनाही जिंकायचे असते. जसे मॅक्ग्रा सचिनला अथक स्लेजिंग करायचा, आणि सचिनही मग सतत बॅटने उत्तर देत त्याची धुलाई करायचा. पण दोघे अध्येमध्ये दुसऱ्याला 'तू जिंकलास, वरचढ ठरलास' असे भासवत, आणि मग पुन्हा अटॅक करत. तसेच इथे दोघे फ्लर्ट करत असताना दोघांना आक्रमकता आणि बचाव याचा सुरेख मिलाफ साधता आला पाहिजे. सतत मीच फोर सिक्स मारणार, नॉन स्ट्रायकर एन्डला जाणारच नाही किंवा सतत मीच तुझी विकेट काढणार असा स्वार्थीपणा करू नये. दोघांनाही समसमान संधी असावी, एक अग्रेसिव्ह झाला की दुसऱ्याने समोरून होणारे शक्यतांचे प्रवास, कल्पनाशक्तीची भरारी, भूतवर्तमानभविष्यातील योग्यरीत्या जोडल्या जाणाऱ्या चपखल संदर्भांची कमाल, चवीपुरते विनोदबुद्धीचे फवारे असे विविधांगी कलेचे प्रदर्शन फ्लर्टींगमध्ये मनःपूर्वक एन्जॉय करावे. हेच मग (वेळ आणि मूड बरकरार असल्यास) व्हाइसव्हर्सा व्हावे. आणि आनंदाचे डोही आनंद तरंग ठरावे.

२) शिकारी खुद शिकार बन गया (द्रविड - अख्तर अफेयर):

या प्रकारात एकच जण सतत फ्लर्ट करतोय आणि दुसरा फक्त अधूनमधून त्याला तुटक रिप्लाय देतोय, पण फ्लर्टींग मात्र (समोरच्याला खेळवत राहून आवडतंय म्हणून) चालू राहू देतोय या प्रकारात बॉलर पार लांबून पळत येत दीडशेच्या स्पीडने बॉल टाकायचा (की फेकायचा) आणि त्याची ती मेहनत वाया घालवत बॅट्समन शांतपणे बॉल सोडून द्यायचा. काहीवेळाने बॉलर आणि विकेटकिपर एकमेकातच खेळू लागायचे. इनस्विंग, आउटस्विंग, कटर, यॉर्कर, बाउन्सर वगैरे सगळी अस्त्रे वापरून बॉलर बॅट्समनच्या पेशन्सची परीक्षा घ्यायचा, आणि बॅट्समन मात्र त्याच्याकडे मास्टर की असल्यासारखी प्रत्येक कुलपाला तीच किल्ली वापरायचा. वर 'वेल लेफ्ट' हे कौतुकही कॉमेंटेटरकडून बॅट्समनचंच व्हायचं. मग बॉलर थकला की बॅट्समन आपले ठेवणीतले फटके बाहेर काढून त्याला अँट विल झोडपत आणखीनच नामोहरम करायचा, असे सायलेंट क्रूर वागून त्याचा माणुसकीवरचा विश्वासच उडवून टाकायचा. अख्तर खूप लांबून पळत बॉलिंग मार्कपर्यन्त आला की गांगुलीही ऐनवेळी त्याला थांबवून साईट स्क्रीन उगाच लेफ्टराईट करायला लावायचा, असं सतत करून त्याची एनर्जी शोषून घेऊन फास्ट लोकलची स्लो लोकल झाली की मग हल्ला चढवायचा हा उपप्रकारही यात येऊ शकतो. शिकारी भक्ष्याला हरप्रकारे त्रास देतो, पण भक्ष्य चतुर असते, शिकाऱ्याला हतबल करत या प्रकारात शेवटी ते शिकाऱ्याचीच शिकार करते. म्हणजेच 'इनफ इज इनफ.. आता नको फ्लर्ट करायला, बास' असे वाटते तेव्हा अचानक  आपल्यावरच हल्ला होतो.  

३) तूपण तर मीपण - खमका बदला (गांगुली - फ्लिंटॉफ अफेयर):

मित्र/ मैत्रीण बिनधास्त फ्लर्ट करत असताना आणि त्यांना मुबलक रिस्पॉन्सही मिळताना पाहिले की असूया वाटणे हे जिवंतपणाचे लक्षण असते असे वाटणारे लोक स्वेच्छेने या वाटेला जातात. अशावेळी खरंतर मित्र त्याची त्याची मेहनतीने कमावलेली फ्लर्टींगची अकाउंट्स प्रामाणिकपणे (सतत खोटे कौतुक करण्याचे) त्याचे काम करत सांभाळत असतो, त्याचा आपल्याला डिवचायचा किंवा खुन्नस द्यायचा काहीच हेतू नसतो. पण त्याने न डिवचताही आपण स्वत:च स्वत:ला हवे तसे डिवचून घेतो, स्वत:च स्वत:ची खोड काढत आपल्यालाच खुन्नस देतो आणि मनातल्या मनात नाव मात्र त्याच्यावर घालतो. हे सगळं मानसिक असतं पण याचे पर्यवसान होते बदला घेण्याचा खेळ सुरु करण्यात. या सूडाग्नीत होरपळू शकेल असा एक निष्पाप जीव बेसिक रिक्वायरमेंट म्हणून शोधला जातो आणि त्याच्याशी फ्लर्ट केले जाते. पण मुळातच हे आपल्यावरचे मूळ संस्कार नसल्याने या वागण्यावर कदाचित स्वकीयांकडूनच टीकाही होऊ शकते. त्यामुळे आपला अग्रेसिव्हनेस जपण्याची गांगुलीसारखी धमक अंगात असेल तरच या प्रकाराच्या खडतर वाटेला जावे. फ्लिंटॉफने मुंबईत वानखेडेवर शर्ट काढला म्हणून थेट लॉर्ड्सच्या गॅलरीत शर्ट काढायला जिगरा चाहिये राव, हे ऐऱ्यागैऱ्याचे काम नाही. पण असा बदला घेण्यासाठी आपली मूळ प्रवृत्ती बदलावी लागणार असेल तर असे फ्लर्ट करू नये, हसे होण्याची शक्यता असते. उलटपक्षी इनबिल्ट मूळ प्रवृत्ती जर अग्रेसिव्ह आणि पंगा घेण्यासाठी मिळतीजुळती असेल, चारचौघात ‘बघा, मीही करतो फ्लर्टींग’ असं खुलेआम सांगण्याइतकी धीट असेल तर हे प्रभावीपणे करता येते.

४) वड्याचे तेल वांग्यावर (युवराज, ब्रॉड, फ्लिंटॉफ ट्रँगल):

हा प्रकार जरा विचित्र आहे, क्लिष्ट आहे, तरी आपण समजून घेण्याचा प्रयत्न करू (आपण सोपी कामे करतोच कुठे?) एकाचा राग दुसऱ्यावर निघतो तसे त्यापैकी काहीसे हे असते. म्हणजे युवराजला डिवचले होते फ्लिंटॉफने, पण मार खाल्ला ब्रॉडने.. ते सहा सिक्स तो पुढचे सात जन्मही विसरणार नाही (एखाद्या जन्मात तो खुद्द युवराज झाला तरी). म्हणजेच यात चुकून जो दुसराच कुणी शिकार ठरतो, त्याच्या कोमल संवेदनशील मनावर गंभीर चिरकाल टिकणारे दुष्परिणाम होऊ शकतात. यात एक साईडहिरोची स्टोरीही असू शकते, म्हणजे काही दिवसच आधी इंग्लंडच्याच दिमित्री मस्कारेन्हसने युवराजला शेवटच्या ओव्हरला सलग पाच सिक्स मारलेले, तो रागही पार्शली युवराजने ब्रॉडवर काढलेला असू शकतो. नंतर फिरंगी ड्रेसिंग रूममध्ये शिव्या खाल्लेल्या असतात त्या फ्लिंटॉफने. म्हणजेच आपल्या मित्राला किंवा ओळखीत एखाद्याला छान फ्लर्टींग करणं जमतंय, म्हणून आपणही करू असे काही ठरवले, पण परिणामांना सामोरे जायची स्वत:ची तितकी क्षमता नसेल तर हा धोका संभवतो. फ्लिंटॉफने परिणामांचा विचार केला नव्हता, परिणाम: तो आणि त्याची टीम बाहेर झाले, आणि आपण तो वर्ल्डकप जिंकला. बिच्चारा ब्रॉड! फ्लर्ट करायचे होते एकीशी पण ती रिस्पॉन्स देत नाही, म्हणून तो राग, फ्रस्ट्रेशन काढत कुणा दुसरीशीच किमान विक्रमी वेळेत कमाल आक्रमक फ्लर्टींग असे यामुळे यात होऊ शकते. पण फ्लर्टींग मुळात तिच्याशी करायचेच नव्हते, ‘आपण तर सेकंड चॉईस होतो’ हे तिला लक्षात आले तर ती दुखावली जाऊ शकते.  

५) ओन्ली फ्लर्ट, मग तू तुझ्या वाटेला मी माझ्या वाटेला (शेन वॉटसन - वहाब रियाझ अफेयर):

हे सगळ्यात वेगळंच. आधीच स्पष्ट झालंय की सिरीयस फ्लर्ट करून काही उपयोग नाहीये, कारण एकाचे डेस्टिनेशन ऑलरेडी ठरलंय. त्यामुळे नथिंग सिरीयस. आपण मॅच हरणारच आहोत म्हटल्यावर वहाबकडे गमावण्यासारखे काहीच नसते, मग तो शेनला बिनधास्त मनसोक्त छळतो, शेनही ते स्वीकारतो. तू मला डिवचणार आहेस, ओके पण जिंकणार मीच आहे हे आता स्पष्ट झालंय हे शेनच्या डोक्यात पक्के असतं, म्हणूनच तो मूळचा आक्रमक असूनही आक्रस्ताळेपणा करत नाही, परिस्थिती नीट हाताळतो,  प्रेझेंटेशन सेरेमनीत विनिंग कॅप्टनचा चेहरा बदलणार नाही याची काळजीपूर्वक काळजी घेतो. म्हणजेच एकाचे लग्न ऑलरेडी दुसरीकडे ठरलेले असल्यावरचे हे हलकेफुलके फ्लर्टींग असते, ज्यातून लग्नमंडपातला चेहरा बदलणार नसतो.

६) गब्बस गब्बस गब्बस धडाम (वेंकटेश प्रसाद - अमीर सोहेल अफेयर):

एकच जण फ्लर्ट करतोय, आणि दुसरा प्रतिसाद देत नाहीये, किंबहुना ते थांबावे असे सुचवतोय किंवा तसे स्पष्ट सांगतोय पण समोरचा ते ऐकत नाहीये. म्हणजेच यात एकजण दुसऱ्याला सतत चिथावत असतो की बघ मला किती छान फ्लर्टींग जमतंय, तुला जमतच नाही, तुला काही येतच नाही, तू भंगारच आहेस.. तो दुसरा शक्यतो शांत राहत असतो, गप्प बस गप्प बस असं सुचवत असतो, पण शेवटी त्याचाही धडाम स्फोट होतो, ज्यात हा इकडचा पालापाचोळ्यासारखा उडून जातो. म्हणजेच अति झाल्यावर तो शांत माणूस चवताळून असं काही करतो की लवकरच समोरच्याचे त्यातले करियरच संपून जाण्याची पाळी येते, आणि जनमानसात त्याची प्रतिमा मलीन होते ती वेगळीच. असे इतके डॅमेज करू शकेल असा पार्टनर समोर असेल तर जपून वागावे, आपल्या अमुक एखाद्या अवयवात दम नसेल तर उगाच समोरच्याला उकसवू नये, शेवटी आपणच तोंडावर आपटणार असतो. त्यामुळे वेळीच सावध होऊन ते पुस्तक मिटावे (फाट्यावर मारावेपेक्षा ही संज्ञा नक्कीच मवाळ आणि निरुपद्रवी आहे, नाही का) आणि वाटल्यास पुढच्या प्रवासाला निघावे.

हे दोन्ही भाग वाचून तुम्हाला कळलंच असेल की ठरवून पुन्हा क्रिकेटबद्दलच लिहायचं असेल तर लेखक काहीही संदर्भ जोडून त्यावर लिहू शकतो, तरी या उदाहरणांचं फ्लर्टींगशी काही साधर्म्य आढळल्यास तो निष्फळ, सॉरी निव्वळ योगायोग समजावा, आता वाटल्यास तुम्ही मला शिव्या घालू शकता किंवा पुढच्या प्रवासाला निघू शकता. तुमचा बहुमूल्य वेळ माझ्यासाठी वाया घालवल्याबद्दल धन्यवाद!

- पराग

----------------------------------------------------------------------

२०/१२/२०१६

चेटेरासिटीमी (चेन्नई टेस्टच्या रात्री सिक्रेट टीम मीटिंग) 

क्रिक धावबादे बॅक इन एक्शन.. आमचे तरुण हुशार होतकरू धडाडीचे क्रीडा पत्रकार क्रिक धावबादे यांच्या हाती एक स्टिंग ऑपरेशन लागलंय जे त्यांनी स्वत:च केलंय. चेन्नई टेस्ट जिंकून आपण इंग्लड टीमला ४-० ने चिरडल्यावर त्याच रात्री काही भारतीय खेळाडूंची एक सिक्रेट मीटिंग झाल्याचं खात्रीलायक वृत्त आहे. काय बोलणं झालं या मीटिंगमध्ये तो वृत्तांत आपल्यासमोर ठेवत आहोत. सौजन्य: क्रिक धावबादे

हरभजन: ओय ऑल सत श्री अकाल.. करियरचा अकाल सुरु असलेले आपले आले का रे सगळे? 

अमित: हो भज्जी, आपलं बॉलिंग डिपार्टमेंट तर इथे जमलंच आहे, बाकीचे बाहेर बसलेत.

प्रग्यान: आणि युवराज हनीमूनवर आहे, पण तो व्हिडिओ कॉन्फरन्सिंग थ्रू जॉईन होईल थोड्याच वेळात

हरभजन: ओह.. ओके.. हां यार, हे बॉलिवूड नट्यांशी लग्न केल्यावर हनिमून लवकर संपवता येत नाही, त्यापण थांबत नाहीत, माणूस अडकून पडतो तिकडेच. आय कॅन अंडरस्टॅन्ड

पियुष: हम्म, भज्जीदादा तुझे स्वानुभवाचे बोल म्हणजे खरेच असणार म्हणा. कशी आहे रे गीता?

हरभजन: वहिनी म्हण भडव्या..

पियुष: बसरा भाऊ.. सॉरी बस का भाऊ.. पण चल ठीकाय.. तू म्हणतोस तर वहिनी..

हरभजन: मी वहिनी नाही म्हणत बे तिला.. मी कशाला म्हणू? सातवेळा गोल गोल फिरलोय तिच्याबरोबर

पियुष: ओके व्हॉटेव्हर.. लीव्ह इट.. पण आज ही मीटिंग का?

हरभजन: व्हॉटेव्हर नाही, लग्न म्हणतात त्याला. आणि मीटिंगचं म्हणशील तर तुला  काय असंच आपलं संख्याबळ दिसावं म्हणून बोलावलंय रे, तुला काय फरक नाही पडत.. तू तर आयपीएलमध्येच खुश आहेस ना

प्रग्यान: हो रे भज्जी, हे एक बराय याचं.. गोची होते ती आपली तिघांचीच - तू, मी आणि अमित

हरभजन: तरी हा अम्या आत्ताची पाचवी टेस्ट खेळलाय रे चेन्नईची.. लकी बॉय

अमित: घंटा लकी, दोन विकेट्स मिळाल्या फक्त.. त्यापण कुणाच्या तर जेक बॉल आणि डॉसन, दोघे नवे पोट्टे, यात बॉलर्स.. एकाच्या तर नावातच बॉल बीसी… मेन बॅट्समन सरांनी खाल्ले सगळे 

पियुष: हम्म, रवींद्र सर भलतेच फॉर्मात आहेत.. सात विकेट आणि मॅचमध्ये दहा. बापरे.. एका मॅचमध्ये एवढ्या विकेट्स पण घेता येतात हे माहीतच नव्हतं मला

हरभजन: म्हणून असं झालंय तुझं. आता मी उरलो आयपीएलपुरता टाईप

पियुष: सॉरी लहान तोंडी मोठा घास पण हेच  हे तुलाही लागू आहे भज्जीदादा... पण ते काही असो, सिरीज जिंकल्यावर आपला अमित लगेच ग्रुप फोटोत आला.. कॉन्ट्रिब्युशन दोन विकेट्सचं का असेना

प्रग्यान: पण तुला तरी वाटलं होतं का रे अम्या की घेतील तुला टीममध्ये?

अमित: नाय ना भौ, त्या जयंतने गोची करून ठेवलेली.. नऊ विकेट्स आणि वर शतक. पण विराटला वाटलं असावं की एक लेगस्पिनर पाहिजे टीममध्ये म्हणून मग मला चान्स..

हरभजन: करेक्ट अम्या.. गुड स्ट्रॅटेजी.. गुड गोइंग. मीपण कधी कुणाला सांगायचो नाही की मला टीममध्ये घ्यावं म्हणून मी गांगुलीचे रोज पाय चेपून द्यायचो.. माझी फाईट तर थेट जम्बो कुंबळेशी होती बाबा 

अमित: बापरे, पण तुला कसं कळालं की मी विराटचे पाय..

हरभजन: खबरे आहेत म्हटलं आपले टीममध्ये अजून.. व्हिडीओपण आहे आपल्याकडे भावा तू पाय चेपताना. पण डोन्ट वरी, व्हायरल नाही करणार. आपल्यातला आहेस तू

पियुष: त्यात तू दिल्लीचा ना.. विराट घेणारच तुला

प्रग्यान: त्यात अम्या तू लेगस्पिनर पण ना.. कोच अनिलभाऊंचा पण सपोर्ट तुला. फुल सॉफ्ट कॉर्नर मग आणि आम्ही बसलोय धूळ खात इकडे कॉर्नरमध्ये

पियुष: बापरे अनिलभाऊंनी लेगस्पिन कधी केला? ते लेगस्पिनर होते? मी तर मिडीयम पेस समजायचो त्यांना. आणि लेगस्पिनर तर मीपण आहे, मग मला का घेत नाहीत? आणि मी मात्र खरंच करतो हां लेगस्पिन

हरभजन: गपे नुसता स्पिन नाही टप्पापण लागतो एमसी.. काहीही बोलू नको त्यांना. मी बरंच शिकलोय त्यांच्याकडून.. ६१९ तर नुसत्या विकेट्स घेतल्यात त्यांनी कसोटीत, तू तेवढे जोर मारून दाखव फक्त

अमित: आणि चावल्या, आयपीएलमध्ये करतोस वाटतं स्पिन फक्त. बाकीचे दहा महिने काय उपास असतो काय तुझा?

हरभजन: शू.. भांडू नका आपल्यातच.. (इतक्यात फटाके वाजल्यासारखा कडकड कडकड मोठा आवाज येतो) अरे आवाज कसला आला मोठा.. पप्पू गांधींनी मोदींविरुद्धचे पुरावे दिले का, भूकंप येणार होता तो झाला काय?

अमित: अरे नाही, आपले बॅट्समन आणि विकेटकिपर बाहेर बसलेत ना करूण नायरच्या नावाने सामूहिक बोटं मोडत.. त्याचा रेझोनन्स होऊन खूप मोठा आवाज ऐकू येतोय आत आपल्याला 

हरभजन: अरे हां, प्लिज कुणी त्यांना आत बोलवाल का?

प्रग्यान: बाभो.. हरभजन, तू आणि रिक्वेस्ट?

हरभजन: हा यार लग्न झालं ना आता.. घरी प्रत्येक वाक्याची सुरुवात प्लिज आणि सॉरीने करावी लागते, बीसी ते येतं अधूनमधून बाहेर मित्रांच्यात बोलतानाही

पियुष: उगी उगी.. मी बोलावतो हां त्यांना

(पियुष त्यांना बोलावतो. अजिंक्य, रोहित, शिखर, गौतम, सुरेश, रॉबिन, वृद्धिमान, दिनेश आत येतात)

हरभजन: काय रे जळक्यांनो, बोटं मोडता होय करुणच्या नावानं.. टीमसाठी खेळला ना तो, टाळ्या वाजवायच्या की हे असले तळतळाट द्यायचे? म्हणून तुम्ही इथे आहात आणि तो तिथे आहे

रोहित: कोण बोलतंय बघा.. अश्विन हसत असेल तिकडं 

साहा: नाही, खोटं आहे हे

अजिंक्य: मग रवींद्र सर हसत असतील

साहा: अरे खोटं आहे म्हणजे हरभजन आपल्याला जे बोलला ते मला मान्य नाही, आय निषेध धिस 

हरभजन: ओके चल तू नसशील त्यात. शहाणा माझा बाळ तो

साहा: तेच ना, मी तर फक्त पार्थिव आणि लोकेश राहुलच्या नावाने बोटं मोडत होतो. मला त्यांची कॉम्पिटिशन आहे, करुणची नाही. गेलाबाजार ते संजू सॅमसन आणि रिषभ पंत पण दरवाजे ठोठावत बसलेत.

अजिंक्य: हळू बोल रे.. दिनेश, रॉबिन पण इथेच बसलेत

साहा: दिनेशचं टेन्शन नाही मला. टेस्ट टीमसाठी तरी.. टीममध्ये मुरली विजय फिक्स आहे ना..

पियुष: हां मग? त्याचा काय संबंध. विषय कीपरचा चाललाय ना..

गौतम: चावल्या, असा कसा रे तू भोळा.. सोड.. लहान आहेस अजून. खपली खरवडायला नको दिन्याची

दिनेश: बीसी, एवढे टोमणे मारून शेवटी म्हणा खपली खरवडायला नको दिन्याची. मीच म्हणतो ना, टीममध्ये तो एमसी मुरली विजय आहे तोपर्यंत मला घेणार नाहीत. तो कान भरत असणार बीसीसीआयचेही माझ्याविरुद्ध 

हरभजन: आयला बीसीसीआय म्हणजे काय तुझी बायको आहे काय रे बीसी, तुला तुझी निकिता नीट सांभाळता आली नाही तर बीसीसीआयला का ब्लेम करतोस रे? मान्य कर, तिनं तुला डिव्होर्स देऊन विजयशी लग्न केलं हा तुझा पराजय आहे, फिरतेच कशी रे लग्न होऊन दुसऱ्याबरोबर आणि तूही लगेच त्या स्क्वाशवाल्या दीपिकाशी लग्न करून मोकळा झालासच की.. उगाच देवदास झाल्यासारखं का बोलतोयस

दिनेश: भज्जी, शांत हो.. मित्र हो चला तर आता आपण द ट्रेनमधल्या बीते लम्हे गाण्याचा व्हिडीओ युट्युबवर त्वरित पाहू

हरभजन: हां तर मी काय म्हणत होतो की आजची मिटिंग.. हे जे कालपरवा आलेले लोक आपली जागा अडवून बसलेत टीममध्ये, त्यांचं काय करायचं हे आपल्याला ठरवायचंय मित्र हो.. आणि ते नाही जमलं तर आपण काय करायचं हे ठरवायचंय मित्र हो

गौतम: हां म्हणजे आपण काय करायचं हेच ठरवायचंय

पियुष: ते नंतर.. दिनूभाऊ, कशी आहे रे निकिता आणि दीपिका?

दिनेश: वहिनी म्हण भडव्या..

पियुष: शी बाई, माझं आणि पार्थिवचं हे असंच होतं आमच्या निरागस चेहऱ्यामुळे, अजून लहानच दिसतो आम्ही लोकांना

अजिंक्य: काही म्हणालास का पियुष?

पियुष: अरे हां तू राहिलास.. पण तुझं तरी बराय रे, दाढी ठेवून अगदीच लहान वाटत नाहीस आता

सुरेश: ए मी पण ठेवू का रे दाढी? आपल्या टीमचा आता नवीन ड्रेसकोडच झालाय ना?

गौतम: तू गप रे धोनीच्या लाडक्या, तू वनडे टीट्वेन्टी टीममध्ये येशीलच वशिल्याने.. तुला कशाला दाढी? अश्विन ठेवतो का? तुम्ही काय धोनीवाले बाबा 

रॉबिन: पण भज्जी, अशी मीटिंग कशासाठी? तुझा आपल्या 'डस्ट पार्टिकल्स' व्हॉट्सअप ग्रुपवरचा मेसेज आणि मीटिंगचा अजेंडा वाचून उडालोच आम्ही..

शिखर: बाय द वे, यातून काहीच साध्य होणार नाहीये तुला माहितेय भज्जी 

हरभजन: तू नाट लाव आधीच.. तुझीपण गोची झालीये कळतंय का तुला. मिशा पिळण्यातून कधी वेळ मिळालाच तर विचार कर, कळेल मग

शिखर: विचार तर आपण डेल स्टेनची बॉलिंग खेळताना पण करत नाही.. काय रोहित?

रोहित: मी करतो बाबा आजकाल.. तू तुझं बघ काय ते

गौतम: मी मिचेल जॉन्सनची खेळताना करायचो नाही.. बॅट लागली लागली, नाही नाही (तिघे हसतात)

अजिंक्य: मी तर निवांत खेळतो त्यांची बॉलिंग..

सुरेश: जिंक्स, तू भारतात नीट खेळायला शिक आधी.. च्यायला इंग्लड, न्यूझीलंड, ऑस्ट्रेलियात, आफ्रिकेत शतके मारतो, मग  इकडे खेळताना का गळपटतो रे?

गौतम: तेच की, दहावी-बारावीला बोर्डात येतो आणि पाचवीत नापास होतो हा.. शी कसं दिसतं ते अरे.. लोक काय म्हणतील, समाज काय म्हणेल? 

अजिंक्य: तुम्ही बाउन्सर खेळायला शिका आधी

सुरेश: आम्ही लेफ्ट हॅन्डर्स.. समज मी आणि गौतम जर सौरवला आमचा आदर्श मानत असू तर आम्ही बाउन्सर नीट खेळून कसं चालेल, अरे कसं दिसेल ते.. परंपरेत बसेल तरी का? युवी खेळतो कधीतरी बाउन्सर

हरभजन: अरे हां त्या युवीला आपल्यात इन करा. चावल्या, फोन मार रे.. (पियुष युवराजला व्हिडीओ कॉल करतो) 

शिखर: हाय युवी..

युवराज: कोणाय बे बीसी.. बिझी आहे मी. हां आलोच गं हेजल.. कोण रे.. अबे शिखऱ्या, आयपीएलला वेळ आहे अजून. आपण जिंकू यावेळीपण.. चल बाय

हरभजन: अरे युवी ऐक ऐक, आज आपली मीटिंगआहे.. लक्षात आहे ना..

युवराज: एमसी, मेटींग म्हणतो होय रे आम्हाला? आम्ही काय जंगली जनावरं आहोत काय? टोमणे मारतो काय?

अमित: अरे मीटिंगम्हणाला तो

युवराज: अरे हां, ती फालतूगिरी ठरलेली ना आज आपली. बरं तुम्ही ठरवा काय ते. नंतर कळवा मला.. माझा रनरेट स्ट्राईक रेट बिघडवू नका इकडे, नीट करूदे  बॅटिंग, कधी नाही ते क्रीझबाहेर येऊन फ्रंटफूटवर खेळतोय. बाय.. ऑल द बेस्ट  (युवराज ऑफलाईन होतो)

सुरेश: ओके मी बोलतो.. आय थिंक, माझी लागलीये कम्प्लिट.. एकतर रवींद्र सर आणि अश्विन बॅटिंग पण चांगली करतात, वर तो जयंत एक आलाय, तोपण उगाच बॅटिंग करतो.. अशाने बॅटिंगमध्ये विराट सहाच खेळवेल असं वाटतंय

साहा: चला म्हणजे माझा प्रश्न सुटला

रॉबिन: अबे भुरट्या.. सहा म्हणजे आकड्यातला सहा.. आडनावातलं नाही म्हणत तो

अमित: असूदे आम्हाला चांगलंच आहे. सहा बॅट्समन पाच बॉलर्स खेळवले तरच आमच्यासारख्याना खेळवेल तो

सुरेश: तू मार आमचीच

शिखर: सहा-पाच नंतर.. आधी ओपनिंग असते. काय वाटतंय रे.. विजय, लोकेश कंटिन्यू होतील की मला काही चान्स आहे?

गौतम: आम्हाला म्हण बीसी.. मीपण आहे

अजिंक्य: तुम्हाला दोघांनाही चान्स आहे.. तुम्ही दिल्लीचे ना, विराटपण दिल्लीचा. वाट माझी, रोहितची लागते, आम्ही पडलो मुंबईचे, त्यात मिडल ऑर्डरवाले.. त्यात तो करूण ३०० करतो

रोहित: नाहीतर काय.. इकडे मुंबईत शिवसेना बहुतेक त्याला इलेक्शनचं तिकीट देईल आता.. त्यानं 'करुण दाखवलंय' ना..

गौतम: बीसी लाज वाटते का रे बोलायला..  तू वनडेत २६४ करून बसलायस. ओपनिंगला मीपण यायचो, पण एवढं खेळतं का कुणी?

रोहित: अरे तेच म्हणतोय, मला कळतच नाहीये की टेस्टमध्ये लोक एवढा स्कोर कसा काय करू शकतात! वनडेत एकवेळ ठीक आहे. खरंतर तेव्हाच अजून एक ओव्हर मला खेळायला देऊन मी युवराज मोड ऑन केला असता तर ३०० झालेच असते माझे.. फक्त सहा बॉल

साहा: काय रे, हाक मारलीस?

गौतम: च्यायला तू तुझं आडनाव बदल रे आधी..

शिखर: काही ठरणार आहे का आपलं. की जाऊ मी? माझी मिशा पिळायची वेळ झालीये

सुरेश: तुझी टीममधूनच जायची वेळ झालीये.. च्यायला या खोलीतच एक क्रिकेट टीम झालीये आपली

हरभजन: होय रे, लक्षातच आलं नाही बघ. रोहित, शिखर, अजिंक्य, गौतम, रॉबिन, सुरेश, दिनेश, वृद्धिमान, मी स्वत: हरभजन, प्रग्यान, अमित आणि बारावा प्लेयर हा पियुष

रॉबिन: चला तर मग खेळू आत्ताच्या टीम इंडियाशीच.. बघू कोण जिंकत ते

दिनेश: एमसी.. तू धरून पाच  तर  फक्त ओपनरच आहेत आपल्यात.. बसा भांडत मग बॅटिंग ऑर्डरवरून आणि तीन किपर, चार स्पिनर्स, आणि फास्ट बोलरच नाही.. असली एवढी बॅलन्स्ड टीम असते काय कुठं?

प्रग्यान: मग  कसं जायचं रे टीममध्ये आता?

अजिंक्य: टीममध्ये जायचं तर सतत भारी खेळलं पाहिजे राव.. दॅट्स इट..

रोहित: हो.. आय अग्री. आणि टीममध्ये जागा मिळाली की अजून भारी खेळलं पाहिजे. बाकी काही मंत्र  नाही.

हरभजन: थोडक्यात काय.. तर आपला कंसिस्टन्ट परफॉर्मन्स दाखवूनच आपण टीममध्ये जाऊ शकतो

गौतम: हम्म चला तर मग सुहृदहो.. पुन्हा खेळू पहिल्यासारखे.. हादरवून टाकू सगळ्यांना

रोहित: ए चोर एमसी.. तू नाही हादरवायचं.. 'दुनिया हिला देंगे' आमचं मुंबई इंडियन्सचं स्लोगन आहे.. तू बस कोरबो लोरबो जीतबो करत. पण तरी जिओ कार्ड पाहिजे असेल तर सांग. शून्य मिन्टात मिळवून देतो..मार्चपर्यंत फ्री आहे

पियुष: हो मी करतो आयपीएलसाठी तयारी

रॉबिन: गंडक्या.. म्हणून तुला बारावाच ठेवला. पाणी आणि हेल्मेटच आणत रहा तू. पहिल्यासारखे म्हणजे डोमेस्टिक क्रिकेट हलवून सोडू असं म्हणतोय तो..

अजिंक्य: अग्या.. गौत्या कसं सांभाळतोस रे ह्याला केकेआरमध्ये.. तरी बरं हा रॉबिन आहे तुझ्यासोबतीला. आणि युसूफ येणार होता, नाही आला का?

साहा: आदर देऊन बोल रे.. आले गेले म्हणावं.. त्यांचं वय काय, आपलं वय काय? नव्वदी पार केलीये त्यांनी.. परवा एडमिट होते 

रोहित: बीसी वृद्धया, तुझ्या बुद्धीची वृद्धी होऊदे जरा. युसूफ म्हणजे युसूफ पठाण म्हणतोय तो.. दिलीप कुमार नाही

गौतम: बघ ना, हां युसूफपण नाही आला, इरफानपण नाही. जाऊदे, काय ठरलं मग?

सुरेश: सतत चांगलं खेळायचं, स्वत:ला सिद्ध करायचं हेच

शिखर: बापरे, हे तर अवघड आहे.. जरा आपल्या आवाक्यातलं काही? दुसरा सोपा काही ऑप्शन नाही का?

रोहित: बीसी इथे १२५ कोटीतून ११ जण खेळणार, आणि तुला त्यात सोपा ऑप्शन पाहिजे होय? मर जा.. मी आणि अजिंक्य परफेक्ट आहोत ओपनिंगला

हरभजन: अरे भांडू नका.. जेव्हा ज्यात जिथे कुठे चान्स मिळेल तिथे भारी खेळू.. मग ते रणजी, इराणी वगैरे डोमेस्टिक असू दे किंवा आयपीएल, तरच टीममध्ये परत जात येईल. बीसी त्या हार्दिक पांड्याच्या.. फक्त आयपीएलवर टीममध्ये जातो

अजिंक्य: ठरलं ना मग.. आणि यासाठी एकमेकां साह्य करू, अवघे धरू सुपंथ. बोला, कोण कुणाला काय शिकवणार?

सुरेश: तुझं मराठी भारी आहे रे जिंक्स.. मातृभाषा चांगली आहे, मग मातृभूमीत खेळताना फ्लॉप का जातोस.. मी शिकवेन तुला आता इथली बॅटिंग 

अजिंक्य: आणि मी तुला, गौत्याला, शिखऱ्याला बाउन्सर कसे खेळायचे शिकवेन

रोहित: मी तुम्हाला वनडेत लॉन्ग इनिंग कशी खेळायची ते शिकवेन

हरभजन: अमित, पियुष.. मी तुम्हाला माझा दूसरा शिकवतो, म्हणजे लोकांना तो तुमचा लेगस्पिन वाटेल

अमित: हे बेस्ट, आणि मी माझा गुगली शिकवतो तुला.. लोकांना तो तुझा ऑफस्पिन वाटेल. प्रग्यान, तू लेफ्ट आर्म आहेस. सरांचे व्हिडीओ बघून शिक जेवढं जमेल ते

पियुष: किंवा आमच्याकडून शिकायचं तर उजव्या हाताने बॉलिंग शिक आधी, ते जास्त सोपं पडेल

प्रग्यान: पियुष, तू क्रिकेटवर उपकार कर.. क्रिकेट सोड आणि सापशिडी खेळायला सुरु कर

पियुष: पण मला मैदानी खेळ आवडतात

प्रग्यान: तेच सांगतोय. मैदानात जा शिडी घेऊन..आम्ही साप सोडतो.. टू मच फन

शिखर: एडमिट किडावर मिटवून टाका रे..

रॉबिन: वृद्धया तू आणि मी एकमेकांना विकेटकिपींगमधलं काहीच शिकवायला नको. जे थोडंफार येतंय तेपण विसरू नाहीतर.. तसंही माणसाला जे येतं तेच शिकवावं म्हणे.. काय दिनेश?

दिनेश: म्हणून ग्रेग चॅपेल इथे आल्यावर भांडणं लावून गेला

साहा: करेक्ट रॉबिन, मलाही हेच म्हणायचंय की आपण किपींगचं काय ते धोनीचे व्हिडीओज बघून शिकू..

दिनेश: राईट नाही,  चॅपेल म्हणालो मी.. जॉन राईटकाका त्याच्या आधी होते

रॉबिन: गप रे, विजय आहे टीममध्ये तोपर्यंत तुला तर आम्ही काउंट पण करत नाहीये.. तुझ्याच कॉन्फिडन्सवरून हां.. आणि वृद्धया, राईट.. आपण आजा माही रे, माही माही, माहिया वगैरे गाणी म्हणत धोनीचे व्हिडीओज बघू..  लाईटच्या स्पीडने स्टम्पिंग करायला आपल्यालापण जमेल मग.. आणि पुढेमागे आपल्यावर पण पिक्चर येईल कदाचित

दिनेश: आणि पार्थिवला रोज गुड मॉर्निंग मेसेज करू, मग त्याच्या रिप्लायला रिप्लाय नको द्यायला

रॉबिन: वा.. खूपच निर्मळ मन आहे तुझं.. ते काय तू निकिताला विजयसोबत डेटिंग करत त्याला तिला किंवा तिला त्याला पटवू दिलंस तेव्हाच कळलं होतं खरंतर.. अभिनंदन

पियुष: भज्जीदादा. मी तुला सोंगट्या आणि बोरिक पावडरसकट एक भारीतला कॅरम गिफ्ट देतो, त्याच्यावर बॉल टाकून टाकून अश्विनचा कॅरम बॉल शिकून घे

हरभजन: पियुष, खूप छान.. तू पटकन या खिडकीतून खाली उडी मार.. आपण बाविसाव्या मजल्यावर आहोत  

सुरेश: चला तर मित्र हो.. सर्वाना ऑल द बेस्ट. सगळे चांगले खेळू सगळे सिलेक्ट होऊ

गौतम: बोलताना 'सगळे' नंतर 'जमेल तसे' म्हणायचं राहिलं तुझं दोन्हीवेळा

हरभजन: शू.. बस आता.. चला निघा.. नेट प्रॅक्टिसला लागा, फिटनेस ठेवा.. जमल्यास बातम्या काढत राहा आणि आपल्या 'डस्ट पार्टिकल्स' व्हॉट्सअप ग्रुपवर कळवत रहा. मीटिंग संपली असं मी जाहीर करतो. ऑल द बेस्ट!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

१३/१२/२०१६

'अ मिलियन ब्रोकन विंडोज'च्या निमित्ताने काही क्रिकेटच्या गोष्टी

परवा ११ डिसेंबरला एक भारी कार्यक्रम माझ्यासारख्या क्रिकेटवेड्याला बघता आला. ज्येष्ठ क्रीडा पत्रकार डॉ. मकरंद वायंगणकर यांच्या 'अ मिलियन ब्रोकन विंडोज' या पुस्तकाच्या त्याच नावाने मराठी अनुवादित पुस्तकाचे प्रकाशन होते. क्रिकेट द्रोणाचार्य वासू परांजपे आणि रमाकांत आचरेकर याना अर्पण केलेले हे पुस्तक 'मुंबई क्रिकेटची जादू आणि रहस्य' अशी टॅगलाईन घेऊन आलंय.  या पुस्तकाचा निमिष पाटगावकर यांनी अनुवादही तितक्याच सहज सोप्या, ओघवत्या शैलीत केला आहे. कार्यक्रमाला किरण मोरे, करसन घावरी, अमोल मुझुमदार वगैरे येणार आणि द्वारकानाथ संझगिरी त्यांच्याशी गप्पा मारणार असे जाहिरातीत वाचले होते. घावरी यांना ऐनवेळी त्यांच्या आईची तब्येत बरी नसल्याने येता आले नाही. पण मोरे, मुझुमदार, पारस म्हांब्रे, अभिषेक नायर यांनी क्रिकेटचे बरेच किस्से सांगत नुसती धमाल उडवून दिली. याच तारखेला, ११ डिसेंबर १९८८ रोजी मुंबईच्याच एका पंधरा वर्षांच्या पोराने गुजरातविरुद्ध रणजीत पदार्पणातच शतक ठोकले होते. पुढे शंभर शतके ठोकत तो क्रिकेटचा वर्ल्डवाईड देव झाला.

पण खरंच काय आहे असं मुंबई क्रिकेटमध्ये की ही टीम ४५ वेळा फायनलला जाऊन ४१ वेळा रणजी जिंकते, सेकंड टॉपर कर्नाटक कितीवर - तर थेट ८ रणजी फक्त. अलीकडे मुंबई टीमचा रणजीत तो दबदबा राहिला नाही म्हणतानाही आपण हे विसरतो की गेल्या १० मध्ये ५ रणजी मुंबई जिंकलीच आहे. पण मुळात त्यांनी आधीपासून आपले स्टॅंडर्डच इतके हायेस्ट करून ठेवलेत की त्यामुळे आता हे असं वाटू शकतं. मुंबईचे खेळाडू इतके स्पेशल का? इतके डेडिकेटेड कसे? जवळची व्यक्ती गेल्याचे मैदानात असताना कळल्यावरही संघाला गरज असताना खेळ पूर्ण करून जाणारे एकनाथ सोलकर, वसीम जाफर, किंवा सामन्याच्या दिवशी स्वत:चेच लग्न असताना ते करून सकाळी थेट मंडपातून मैदानात येणारे सुधाकर अधिकारी.. असे अनेक खेळाडूंचे डेडिकेशन दाखवणारे किस्से, एकूणच मुंबई क्रिकेटची जडणघडण, आणि बरंच काही कळण्यासाठी हे झकास पुस्तक वाचणे मस्ट.   

डॉ. वायंगणकर क्रिकेटप्रेमींना माहीत असतीलच, पण आमच्या नवीन पिढीला सांगायचं झालं तर बीसीसीआयला टॅलेंट रिसोर्स डेव्हलपमेंट विंगची (TRDW) कल्पना सुचवणारे ते हेच होते, ज्यातून आपल्याला धोनी, रैना, इरफान, पियुष, आरपीसिंग, श्रीशांत वगैरे मिळाले. ही TRDW स्कीम अलीकडे धोनी सिनेमातही दाखवली आहेच. आपण जिंकलेल्या दोन्ही वर्ल्ड कप टीम्समध्ये यातून आलेले बरेचजण होते. शिवाय संझगिरींनी सांगितले की सध्या ६८ नॉटआउट असलेल्या वायंगणकरानी वयाच्या ६६ व्या वर्षी मुंबई क्रिकेटवर पीएचडी करून हे पुस्तक लिहिलेय. पण हे सांगताना त्यांनी आणखी एक उदाहरण दिले ते थक्क करणारे होते - राहुल द्रविडच्या आईने वयाच्या ५८ व्या वर्षी फाईन आर्ट्समध्ये पीएचडी केलीये. हे ऐकून वाटलं, काय बिशाद मग त्या नियतीची की अशा मातेचा मुलगा मेहनती, जिद्दी, चिकाटी असणार नाही! या कार्यक्रमात आधी पुस्तकाचे प्रकाशन, मग अनुवादकाचे मनोगत झाले. पुढे खऱ्या गप्पांना सुरुवात झाली आणि काय एकेक भन्नाट किस्से ऐकायला मिळाले महाराजा... कधी सगळे थक्क होत होतो, कधी सगळे बेफाट हसत होतो, तर कधी हळहळत होतो. पण पहिलाच प्रश्न जो सहभागींना विचारला गेला तो म्हणजे सध्या सुरु असलेल्या भारत-इंग्लंड या मुंबई टेस्टमध्ये एकही मुंबईकर खेळाडू नाही हे पहिल्यांदाच झालेय, तर असे का झाले? अमोलने अपेक्षेप्रमाणे सांगितलं की रहाणे, रोहित जखमी आहेत हे एक कारण आहेच.. पण ज्या टीममध्ये एकेकाळी ७-८ प्लेयर्स मुंबईचे असायचे त्या मुख्य टीम इंडियाचा विषय निघाल्यावर त्यात अलीकडे दिल्लीचे वाढत असलेले वर्चस्व (कोहली, धवन, गंभीर, सेहवाग, नेहरा वगैरे) सहभागींनी मान्यही केले.

मुंबईचे क्रिकेटर्स इतके खडूस कसे यावर पुस्तकातला पहिलाच 'खडूस' हाच चॅप्टर आहे, पण इथे प्रत्यक्ष ऐकलेले काही किस्से अफलातून होते. मुंबईची बॅटिंग म्हणजे काय विचारता.. सुनील, सचिनसारखे दिग्ग्ज मुंबईने दिले, त्यामुळे मुंबईची पहिली बॅटिंग असली की काय व्हायचे याचे किस्से ऐकून सगळे हसत सुटले. १०-११ नंबरचे खेळाडू तर बॅटिंग आली की सरळ पिक्चरला जायचे, लंचला परत यायचे तेव्हा अजून मुंबई भक्कमच असायची, मग हे पुन्हा दुपारी तीनचा एक शो टाकायचे. वासू परांजपे कोच असताना त्यांनी ७-८ नंबरच्या खेळाडूंना बाउंडरी लाइनबाहेर आरामात नुसतेच शॉर्ट्सवर फिरताना पाहिले, शिस्तप्रिय सरांनी कारण विचारले. 'सर, आम्हाला कुठे दोन दिवस बॅटिंगला उतरायला लागणारे?' असं उत्तर मिळाल्यावर 'मग १०-११ नंबरवाले काय 'तसेच' फिरतायत का रूममध्ये?' असं त्यांनी विचारलं होतं. रमाकांत देसाई गोलंदाज म्हणून खूप मोठे, पण बॅटिंग कधी मिळायचीच नाही, एकदा नाईट वॉचमन म्हणून वर खेळायला मिळालं, तर दुसऱ्या दिवशीही टिच्चून टिकून राहिले, त्यांना पॅव्हेलियनमधून मेसेज यायचे की 'अरे आउट हो, किती खेळशील?' पण त्यांनी थेट १०७ रन्स केल्या, टाइम्स शिल्डमध्ये तर एकदा २८५ ठोकल्या.

अशा कार्यक्रमात किरण मोरेंनी जावेद मियांदाद आणि माकडउड्यांचा फेमस किस्सा सांगितला नाही तर तो फाऊल धरतात. त्यांना विचारल्यावर त्यांनी सांगितले की जावेदला काहीशी बॅक इंज्युरी झाली होती, आदल्या मॅचमध्ये स्टम्प्सच्या मागेच खेळत त्याने ५० मारले, आताही तो तेच करत सेट होत होता, मग त्याची लय बिघडवावी लागणार होती. किरण स्टम्पमागे सतत बडबड करत राहिला आणि जावेदला पाठीचा व्यायाम देत फ्रंट फूटवर खेळवावे म्हणून बॉलर्सना बॉल फ्रंटवर टाकायला सांगितले, इस्पेशियली सचिनने हे काम मस्त केले. कीपर किरणची सततची बडबड ऐकून जावेद वैतागला, आणि एक शॉट खेळून त्याने किरणला उलट डिवचायला त्या उड्या मारल्या, तेव्हा या महान बॅट्समनला ११० बॉलमध्ये फक्त ४० करता आल्या ज्यामुळे पाकिस्तानला २१७ टार्गेटही डोंगरासारखे होऊन ते हरले.

अमोल मुझुमदारनेही काही मजेदार किस्से सांगितले. एकदा पारस आणि सलील अंकोलाची नेट प्रॅक्टिस घेण्यासाठी अमोलला बॅटिंग करायला सांगितले गेले, आणि या उंचपुऱ्या दोघांनी त्याच्यावर अर्धा तास फक्त जळजळीत बाउन्सर टाकले. मोठ्या प्लेयरचे दडपण कसे असते हेही त्याने सांगितले. एका सामन्यात गुडघ्याला बॉल लागून दुखापत झालेला कॅप्टन समीर दिघे तंबूत गेला, अमोल लीड करत होता, टीममध्ये सचिनही होता. समोर हैद्राबादचे अझर आणि लक्ष्मण आरामात खेळतायत, दोघेही स्टायलिश मनगटी एक्स्पर्ट.. आणि सचिनने मात्र आगरकर, पारस, संतोष सक्सेना अशा फास्ट बॉलर्सकडून सतत बॉलिंग सुरु ठेवली होती. अमोलला वाटले की राजेश पवारला ट्राय करून बघू, पण सचिन हे ऐकत नव्हता.. स्पिनर अझरला काय काढणार असं त्याचं म्हणणं, पण शेवटी त्याला बॉलिंग दिली गेली आणि त्याच्या तिसऱ्याच बॉलवर अझर सिली पॉइंटला अमित पागनीसकडे कोलून आउट झाला. 'तेव्हा एक्स्ट्रा कव्हरहून पळत येत मला सर्वात पहिली मिठी मारणारा सचिन होता' हे अमोलने अभिमानाने सांगितले. त्यावरून कळतं की खरे मोठे प्लेयर्स असे असतात, त्यांचे आडाखे चुकले तरी खुल्या दिलाने ते स्वीकारून योग्य व्यक्तीला ते ते क्रेडिट देणारे.

सचिनचा दबदबा फार असायचा.. एका मॅचला तर शेवटच्या दिवशी मुंबईच्या विजयाची औपचारिकता बाकी होती, लंचला ठरल्याप्रमाणे बिर्याणी ऑर्डर झाली होती, एकच विकेट हवी होती, पारसच्या बॉलिंगवर एलबीडब्ल्यूचे जोरदार अपील झाले आणि सचिन, अमोल सगळे सरळ पॅव्हेलियनकडे जाऊ लागले, कॅप्टन समीरने तिकडच्या बेल्सपण काढून टाकल्या, पण अजून अम्पायरने आउट दिलेच नव्हते. साधारण १५ फूट पुढे गेल्यावर सचिनने मागे वळून पाहिले आणि अम्पायरला हात करत विचारले 'काय, आउट नाहीये?', मग अम्पायरने लगेच बोट वर केले.

मुंबई संघात सिनियर खेळाडूंना सुनील, सचिन, संजय, रवी असं म्हणण्याची सवय त्या त्या सिनियर्सनीच लावली आहे, याचा फायदा नवीन खेळाडूंना त्यांच्याशी मैत्री करत ती वाढवण्यात झाला. हेच दिल्लीकडे मात्र पाजी म्हणावं लागतं नि ते एक अदृश्य अंतर आपसूक राखलं जातं.

अभिषेक नायरने अमोलच्या कॉन्फिडन्सचा एक डेंजर किस्सा सांगितला.. अमोल पहिल्यांदाच कॅप्टन असताना मुंबई साखळीतले पहिले तीन सामने सलग हरली आणि बाहेर पडणार की काय असं वाटू लागलं. तिसरी मॅच हरल्यावर हैद्राबाद कॅप्टनशी हात मिळवताना अमोल म्हणाला, "वेल प्लेड, सी यू इन फायनल्स, इफ यू गेट देअर". क्वालीफाय व्हायच्या आधीच बाहेर पडेल की काय अशा टीमच्या कॅप्टनने असं म्हणणं धाडसाचं होतं, आणि हा ओव्हरकॉन्फिडन्स नव्हता हेही पुढे सिद्ध करावं लागत...केलं.. पुढचे पाच सामने सलग जिंकत फायनलला मुंबईने बडोद्याला मारलं. हैद्राबाद कुडन्ट गेट देअर.. यावरून थोडा अंदाज येईल की आयपीएललाही मुंबई नेहमी पहिले ४-५ सामने हरुनही स्पर्धा जिंकण्यापर्यंत कशी काय मुसंडी मारते. हा खडूसपणा रक्तातच भिनवला गेलाय वाटतं की स्पर्धा अजून संपली नाही, कारण आपण अजून फायनलला गेलो नाही.

जुन्या खेळाडूंच्या आठवणी निघाल्यावर अर्थात पद्माकर शिवलकर यांच्याबद्दल बोलताना सगळे इमोशनल झाले. डोमेस्टीकमध्ये ६०० प्लस विकेट्स घेणाऱ्या या महान गोलंदाजाला बेदी, प्रसन्नामुळे टीममध्ये जागा मिळाली नाही. एकदाच जेव्हा बऱ्यापैकी शक्यता होती तेव्हा गावस्करने त्यांच्याऐवजी दिलीप दोषीला चान्स दिला. मोरे म्हणाले, "आजकाल शतक किंवा पाच विकेट्सची कामगिरी नावावर नसलेलाही एखादा इंडियन टीममध्ये जाऊ शकतो.. थँक्स टू आयपीएल. माझ्याच बडोदा अकादमीचा एकजण असा गेलाय - हार्दिक पंड्या, अशावेळी पॅडी शिवलकरना चान्स मिळालाच नाही हे फार टोचतं."  हिस्टरी रिपीटस.. कारण हेच पुढे तितक्याच सातत्यपूर्ण अमोलबाबत झाले ज्याला द्रविड, सचिन, गांगुली, लक्ष्मण या भक्कम मिडलऑर्डरमुळे टीममध्ये संधी मिळाली नाही.

किरण मोरे आणि चंदू पंडित खरंतर एकमेकांचे स्पर्धक पण दौऱ्यावर चांगले रूममेट्स नि मित्रही. चंदू पंडित हे कपिल आणि सुनील या दोघांच्याही गुडबुक्समध्ये होते, हे अशक्य काम फक्त शरद पवारांनाच जमू शकतं अशी टिप्पणी हळूच संझगिरींनी करताच खसखस पिकली.

विजय मांजरेकरांबद्दल आमच्या किंवा आधीच्या पिढीलाही फारशी माहिती नाही. ते एक उत्तम फलंदाज होते हे फक्त ऐकून होतो. पण आपले महान फिरकीपटू प्रसन्ना एकदा गावस्कर + विश्वनाथ = विजय मांजरेकर असं म्हणाले होते हेही समजलं. 

विनोद कांबळीचे नाव येताच अमोल हसू लपवत म्हणाला की त्याचे किस्से सांगत बसलो तर तीन दिवस लागतील. म्हणजे असं बघा, एकदा विनोद कॅप्टन रवी शास्त्रीला विचारून जातो की 'कसं खेळू'.. रवीने 'नॅचरल खेळ' म्हटल्यावर हा माणूस जाऊन पहिल्याच दोन बॉलवर दोन सिक्स मारतो ह्याला काय म्हणायचं. १९९६ च्या मोसमात एक मॅच डे नाईट खेळली गेली, (आजपर्यंत खेळली गेलेली एकमेव डे नाईट फर्स्ट क्लास मॅच, तेव्हा अशा मॅचसाठी आजच्या पिंक बॉल सारखे प्रकार अर्थात नव्हते.) रमण लांबा बॅटिंग करतोय, पारस समोरून पळत येतोय.. स्लिपमध्ये संजय, अमोल, वसीम उभे आहेत.. संजय म्हणतो, 'अमोल, कॅच आला तर घे हां नक्की.. कारण मी या रमणची एकदा २५०, एकदा २७५, आणि एकदा ३०० ची पण फिल्डिंग केलीये'.. रमण जोरदार कट करतो, बॉल थेट पॉईन्टवरच्या विनोदच्या पोटात आणि काही कळायच्या आत बॉल खाली पडतो. पारस चिडतो, पण विनोद उलट त्याच्या स्टाईलमध्ये बिनधास्त पारसवरच डाफरतो, 'तुला काय झालं? मी काय करू, लाइट्समध्ये हा लाल बॉलच दिसत नाहीये..', पण तो अशा काही बोलला की जणू पारसनेच कॉट अँड बोल्ड सोडलाय. अमोल म्हणाला मला तिथेच रमणचे ३०० दिसायला लागले.' आता डे नाईट टेस्टम्ध्ये पिंक बॉल वापरतात. 

किस्से तर तसे बरेच कळाले, पण सगळेच सांगत बसलो तर तोवर भारत-इंग्लंड पुढची टेस्ट मॅच पण झालेली असेल. असो, फॅक्ट्स अपार्ट, पण एकूणच दोन अडीच तास कार्यक्रम जबरदस्त झाला. अशा आणखी कार्यक्रमांची मेजवानी आम्हाला मिळत राहो हीच संझगिरींचरणी प्रार्थना. 

                                                                        

------------------------------------------------------------------------------

९/१२/२०१६

** भारत-इंग्लंड ड्रेसिंग रूम(र)वार्ता **

वानखेडे स्टेडियम, मुंबई, चौथी टेस्ट - डे  टू

* भारत ड्रेसिंग रूम *

विराट: *#$** ^*** **% **&% %$*&** *&%$#, तुम्हाला सांगितलेलं ना काल की त्यांचं शेपूट लवकर गुंडाळायचंय.. मार्थित सांगितलेलं कळत नाही? इंग्लिशमध्ये सांगायला पाहिजे होत का?

भुवी: गलती हो गयी सरदार.. लेकिन हमने कोशिश पुरी की

विराट: तू तर बोलूच नकोस..    

भुवी: ओह वोव.. थँक यू सो मच. सुटलो बाबा

विराट: रवी अश्विन.. काय बोललो होतो मी काल

अश्विन: हेच की तू माझा कान जितक्या जवळून पाहिलायस तितका जवळून अजून अनुष्काचाही नाही पाहिलायस

विराट: **** हे नाय बे, हेच बरोबर आठवलं तुला.. तुला हरभऱ्याच्या झाडावर चढवत तुझ्यावरच विसंबून राहिलो ना सो कार्यभाग बुडाला

अश्विन: असं रे काय अभद्र बोलतोस.. मॅच आपल्या हातात आहे अजून.. बुडाली वगैरे नाहीये.

सर: तेच ना.. चारशेच्या तर झालाय त्यांचा..

विराट; चारशेच तर.. लेको सलग तिसऱ्यांदा गोऱ्यांनी ४०० मारलाय वानखेडेवर.. २००६ ला ४०० आणि २०१२ ला ४१३.. आणि तेव्हा काय झालं

पार्थिव: २००६ ला मी २१ वर्षांचा होतो आणि २०१२ ला २७

उमेश: छान, हे तुझं लॉजिक.. म्हणूनच तुझ्या करियरच हे असं झालंय. आणि दिसतोस अजून बाराचाच.. वय रे

विराट: अरे काय झालं म्हणजे त्या दोन्ही मॅचेस हरलेलो आपण.. यंदाही करेक्ट ४०० वर जाऊन ऑलआउट झाले ते. कळतात रे त्यांच्या ट्रिक्स.. पण आपली बदला सिरीज आहे ही लक्षात आहे ना? आपल्याला विजय मिळालाच पाहिजे

विजय: ओय हा काय, मी इथेच आहे की.. आणि तुझी जाहिरात लक्षात आहे बदला सिरीजवाली.. भारी होती, अग्रेसिव्ह तुझ्यासारखीच

विराट: पचकलास का? आयपीएलमध्ये कधीकाळी ५६ बॉल १२७ मारणारा तू.. कसोटोत इतका स्लो का खेळतोस रे.. पुजारापण फास्ट खेळायला लागलाय अलीकडे तुझ्यापेक्षा. आजपण किती स्लो खेळलास

विजय: तेव्हा ओपनिंगला सोबत हेडन असायचा भावा.. आपोआपच खेळून व्हायचं तस. सध्या कधी सोबत धवन असतो, कधी गंभीर, मग पार्थिव, आता लोकेश.. मलाच कळत नाही काहीवेळा की समोरच्या विकेट्स पडतायत म्हणून मी टिकून राहिलोय की जोडीदार बदलतायत म्हणून.

विराट: काय करणार चालवून घ्यावं लागत बाबा.. त्यात ह्यो लेकाचा लोकेशपण खेळला नाही आज. हा बोल्ड झाल्यावर लगेच गौतमचा मेसेज आला मला- 'हाय चिकू' एवढाच..

लोकेश: ओह शीट.. मग?

विराट; मक्काय... मग शिखरचा मेसेज आला.. ओपनिंगला एक लेफ्टी पाहिजेच रे.. लेफ्ट राईट कोम्बो वर्क्स

लोकेश: ओह शीट.. मग?

विराट: मक्काय..  वीरूपाजीचा मेसेज आला - 'नावात नुसतं राहुल असून भिंत होता येत नाही, विकेट टिकवावी पण लागते. मग पाकड्यांविरुद्ध त्या दोघांची ४१० ची ओपनिंग कशी झाली ते सांगत बसला'..

लोकेश: ओह शीट.. पण हे सगळे तुला रोज मेसेज करतात की मी आउट होतो तेव्हाच फक्त?

विराट: अबे चिर्कुट.. आमचा दिल्लीकर प्लेयर्सचा व्हॉट्सअप ग्रुप आहे त्यात येतात मेसेजेस.. नेहराचा मेसेज आला की मोबाईलची स्क्रीनपण जरा पुढे येते माहीतेय, इस्पेशली त्याने ती तोंड फाडून हसायची स्माईली टाकली तर.. जाऊदे, ते तो आणि त्याचा डेंटिस्ट बघून घेतील.. मुद्द्यावर येऊ, मिस्टर अश्विन, आणि सर.. तुम्ही का विकेट्स घीतल्या नाहीत?

अश्विन: ओय मी ६ घेतल्या

सर: मी ४ घेतल्या.. १० वजा ६ म्हणजे ४ च राहतात, नाहीतर अजून घेतल्या असत्या

विराट: अरे म्हणजे वेळेत का नाही घेतल्या.. फार्फार तर ३५० पर्यंत ठीक होता स्कोर, त्यापुढे गेले ते, मग बुडबुडे यायला लागले ना भौ

अश्विन: पण तो बटलर बघ की येडा, काय खाऊन आलेला काय माहित, आऊटच होईना. आणि आपण घेऊ रे लीड ५०० करून, मी करतो बॅटिंग

विराट; तूच कन्सिस्टंट्ली करतोस रे बॅटिंग माझ्यानंतर.. दुसरा आहेच कोण? अजिंक्य खेळणं, प्रेशर वाढला सो टाळा बसवून घेतलाय त्या नायरने करूण  बॅटिंग नाही केली म्हणजे मिळवली  ..

उमेश: मिळवली? अरे वा, पॅचअप झालं का तुझं अनुष्काचं परत

पार्थिव: ग्रेट ग्रेट, तरीच परवा युवराजच्या लग्नात बेभान नाचत होते दोघे 'गोरी नाल इष्क' वर.. व्हिडीओ, फोटो पाहिले आम्ही

उमेश: फोटोतली अनुष्का पण तुझ्यापेक्षा टंच.. आय मीन उंच असेल रे पार्थिवा. तू का करतोस असं?

विराट: लेको, मला 'टेस्ट मिळवली' असं म्हणायचं होतं..

भुवी: जिंकणार रे.. मी ६ विकेट्स घेणार पुढच्या इनिंगला

अश्विन: चांगली आयडिया आहे, पण तुला एक माहितेय का भुवी, पुढच्या पाच विकेट्स घ्यायला आधी पहिली विकेट घ्यावी लागते, बघ हां म्हणजे पटतय का.. मी तरी असंच करतो.

भुवी: ठीकाय ठीकाय.. घेईन मी. एवढे काही टोमणे मारायची गरज नाही

अश्विन: ६ विकेट्स म्हणून सुरु कुणी केले रे टोमणे?

विराट: अरे ए भे***, भांडू नका.. विकेट्स घ्या आधी. त्याआधी मी एक सेंच्युरी मारून टाकतोच उद्या.. चाल कळूदे त्यांनापण रूटपेक्षा मीच भारी आहे ते..  मुरल्या, चेत्या तुम्हीपण हात धुवून घ्या रे.

पुजारा: आमच्यातला एक आउट झाल्याशिवाय तुला सेंच्युरी करायला यायला मिळणारच नाहीये भावा

विराट: अबे ए ****, ते त्यासाठी लवकर आउट व्हायचं एम ठेवू नका.. तुम्हीपण खेळा.. कॅप्टनसाठी एवढापण त्याग करू नये मूर्खां, टीम फर्स्ट..

भुवी: हो हो टीम फर्स्ट, पण मी ६ विकेट्स घेणार हां आधीच सांगून ठेवतोय.. बुक केलंय

विराट: बघू बघू.. अश्विनचा फंडा लक्षात ठेव.. आधी पहिली विकेट, मग पुढच्या. बाय ऑल.. शांत झोप काढा आता, उद्या फ्रेश व्हा..

(मग बोर्नव्हिटा पिऊन हे सगळे झोपी गेले)

                        
* इंग्लंड ड्रेसिंग रूम *

कूक: वा बटलर. लैच भारी खेळून राहिला गाड्या तू आज

बटलर: थँक्स.. मग मी टेस्ट टीममधली जागा फिक्स समजू ?

बेअरस्टो: मग किपर कोण.. हा की मी? की एक इनिंग हा दुसरी इनिंग मी.. 

कूक: कीपरची इनिशियल जेबी असतील हे नक्की

बेअरस्टो: हां म्हणजे मीच - जॉनी बेअरस्टो 

बटलर: गपे. जेबी म्हणजे मीच तो. जोस बटलर म्हणत्यात मला

बॉल: एक्स्क्यूज मी.. मला कुणी हाक मारली का? जेबी जेबी ऐकलं

बटलर: तू कोण रे? आत कुणी सोडलं तुला? प्लेयर्सची ड्रेसिंग रूम आहे ही.. चल हो बाहेर.. (हाक मारतो) सिक्युरिटी

बेअरस्टो: तेच ना, सिक्युरिटी..

बॉल: अहो असं काय करता गडे.. किती ते रॅगिंग घ्यायचं नवीन पोराचं.. मी तुमच्या टीममध्ये आहे.. जॅक बॉल. पहिली मॅच आहे माझी. आज ३१ रन्स पण केल्या टीमला गरज असताना

बटलर: ओह हां.. तो माझ्याबरोबर ५४ ची पार्टनरशिप केलेला तू होतास काय? सॉरी हां भावा, हेल्मेटमधून कुठं कोण कळत रे! राईट, तुला घेतलाय नाही का या टेस्टला..

बेअरस्टो: मीपण सॉरी हां ब्रो.. ते मी स्टम्प्सच्या खूप मागे उभा राहतो ना, मला बॉलरचा चेहरा दिसत नाही कित्येकदा.. जल्ला मेला कीपरचा जन्मच असला. एकतर इतक्या उठाबशा काढा, सतत पॅड बांधून फिरा, प्रत्येक ओव्हरनंतर एंड्स बदला, ग्लोव्ह्ज, हेल्मेट सांभाळा, बॅट्समनला स्लेजिंग करा..

बटलर: तुला एवढाच जर त्रास होतोय तर मी करतो ना किपींग

बेअरस्टो: हो का? वनडे आणि टी ट्वेन्टीत माझी जागा अडवून बस्लायस तू त्याच काय,

बटलर: ती मी कष्टानं मिळ्वलीये.. तू कोण मला त्यावरून बोलणारा 

बेअरस्टो: मग मी काही कूकच्या घरी स्वैपाक करून नाही जागा मिळवली हि.. कष्टानच मिळवलीय..

कूक: खबरदार, माझं आडनाव आणि स्वैएक यावर पुन्हा जोक कराल तर.. एकतर टेस्ट, वनडे, टीट्वेन्टीतला कोण कुठला जेबी यावर मीच कन्फ्युज झालोय.. त्यात कॅप्टन आहे मी

रूट: अरे अलिस्टर तुझा वनडे, टीट्वेन्टीशी काय संबंध रे?

कूक: तू जा रे, आधी कोहली, स्टीव्ह स्मिथ, केन विल्यम्सनला मागे टाकून दाखव.. मग बोल. मी टेस्टमध्ये बेस्टच आहे.. जळू नकोस  

बेअरस्टो: आता प्लिज तुम्ही जेलस होऊ नका भाऊ, शांत घ्या 

स्टोक्स: युरेका युरेका.. आय गॉट इट..

बटलर: काय गॉट बे भैताडा? तू पटकन आउट झालास सो मला टिकूनराहून खेळावं लागलं ना एवढं

स्टोक्स: ते चालायचं रे, तुला टेस्टमध्ये फिक्स व्हायचंय ना.. पण मला जस्ट एक शोध लागलाय की आपल्या टीममध्ये इतकी ज्जेलसी का वाढलीये?

कूक: का रे.. सांग बाबा. कळूदे एकदाचं मला, कॅप्टन आहे मी

स्टोक्स: अरे हे 'जे' वाले फारच झालेत ना टीममध्ये.. त्यामुळं जे फॉर जेलसी फॅक्टर पण वाढत चाललाय.

अँडरसन: हे स्टोक्स ब्रो,  करेक्ट यू आर

रूट: तेच ना, म्हणूनच सतत जळत असतात हे बेअरस्टो आणि बटलर एकमेकांवर..

कूक: ओय जो रूट आणि जेम्स अँडरसन.. तुम्ही पण 'जे' च आहात विसरू नका.. त्यात आता हा जेनींग्ज एक आलाय

रूट: हा स्टोक्स प्रॉब्लेम्सच्या मुळाशी गेला ते बरं झालं.. कला तरी जेलसी का वाढलीये

स्टोक्स: अबे जो, तुझ्याकडे बघितलं की आपोआप मुळाशी जायला येत रे.. थँक्स टू यू अँड युवर सरनेम ब्रो

कूक: ग्रेट.. चला तर.. उद्या इंडियाला गुंडाळायचंय पटकन.

रूट: मी त्या विराटचा कॅच घेणार स्लिपमध्ये...

बेअरस्टो: म्हणजे त्याआधी मी एकदा त्याचं हातातलं स्टंपिंग सोडू म्हणतोस.. आम्ही नाही जा बाबा

कूक: अरे ए, फक्त चांगल्या गोष्टी घ्या रे अपोझिशनच्या. पार्थिवने ह्याचं स्टम्पिंग सोडलं म्हणून तू विराटचं सोडायचं असा काही नियम नसतो. प्ले वेल.. चला या नोटवर आजची मीटिंग..

अँडरसन: अरे  या देशात नोटबंदी आहे सध्या.. विसरू नकोस

कूक: ओह ओके, तर या मुद्द्यावर आजची आपली टीम मीटिंग समाप्त.. इज इट क्लीयर? (कुणाचंच लक्ष नाही, सगळे मोबाईलमध्ये कँडी क्रश खेळत बसतात) अरे 'हो' म्हणा की रे. कॅप्टन आहे मी.. ऐकत जा माझं कधीतरी  

सगळे: हो हो हो.. चला

कूक: हम्म.. आता कास.. चला बाय. हॅव या गुड स्लिप

रूट: मी घेणार कॅच स्लिपमध्ये.. ठरलंय हां आपलं आधीच

(मग ताक पिऊन हे सगळे झोपी गेले)

----------------------------------------------------------------------------------

८/१२/२०१६

** भारत-इंग्लंड ड्रेसिंग रूम(र)वार्ता ** 

वानखेडे स्टेडियम, मुंबई, चौथी टेस्ट - डे  वन

* भारत ड्रेसिंग रूम *

अश्विन: मस्त गेला ना रे आजचा पहिला दिवस

भुवनेश्वर: तुला काय अलीकडे सगळेच दिवस मस्त जातात रे.. पर्पल पॅच सुरु आहे ना तुझा.

अश्विन: जळतोयस काय माझ्यावर? मी चार विकेट घेतल्या म्हणून?

पार्थिव: काय झालं.. मला कुणी हाक मारली का?

सर जडेजा: नाय बे, तू कुठून आलास मध्येच?

पार्थिव: नाही, जळतोयस का असं काहीतरी ऐकू आलं. वृद्धिमान फिट झाल्यावर तसही त्यालाच घेणार ना तुम्ही लोक... पण बॅटिंगच काय

उमेश: गप ए बारक्या.. तू किपर असल्यामुळं आम्हाला बाउन्सरही टाकता येत नाहीत

विराट: काय रे, का भांडताय.. किती ते अग्रेशन!

सर: भाई तू कॅप्टन झाल्यापासून जरा शांत झालायस ना आता. सो तुझा अग्रेशनचा कोटा पुरा करतायत हे

विराट: ए मा**%#... कुणाला काय बोलतो रे. तू माहीचा लाडका असशील, म्हणून टिकलास टीममध्ये.. साली सगळी टीम इंडिया म्हणजे चेन्नईची टीम करून ठेवली तुम्ही लोकांनी... माही, अश्विन, तू, रैना, मोहित..

सर: तोंड सांभाळून बोल विराट.. विसरू नकोस मागच्या टेस्टच्या मॅन ऑफ द मॅचशी बोलतोयस तू

पार्थिव: पॉंईंट आहे

सर: तू गप रे पेंग्विन.. माझ्या बॉलिंगवर जो रूटला स्टम्पिंग करायचा एवढा भारी चान्स घालवलास तू..

पार्थिव: अरे सॉरी ना.. जरा गडबड झाली.. खूप पटकन बॉल आला हातात काही कळायच्या आतच

सर: माहीकडून शिक मग जरा लाईटच्या स्पीडने स्टम्पिंग कसं करायचं ते.. आयला क्रीझमधून एवढा बाहेर आलेला तो, अजून दोन पावलं पुढं आला असता तर वानखेडेतून डी वाय पाटील स्टेडियमवर पोचला असता

पार्थिव: हे जरा जास्त होतंय हां

सर: बर ब्रेबॉर्नवर पोचला असता

पार्थिव: हां हे ठीकाय

विराट: ठीक काय आहे बे भे***, तू स्टम्पिंग सोडलास तेव्हा फक्त २० वर होता तो..

पार्थिव: हा मग लगेच २१ वर आउट झालाच की.. महागात नाही पडलं ना जीवदान. अशी खात्री असेल तरच मी स्टम्पिंग किंवा कॅच सोडतो

विराट: आला मोठा भो*** खात्री असणारा.. मी लगेच त्याचा कॅच पकडला उजवीकडे सरकताना झटकन डावा पाय बॅलन्स करत म्हणून आउट झाला

अश्विन: आयला हां त्या गॅरी बॅलन्सला आणला नाहीये नाही का त्यांनी.. त्याची एक विकेट आता त्याच्या घरी जाऊन अंगणात बॉलिंग करून घेईन

पार्थिव: परंतु उसके अंगने में तुम्हारा क्या काम है

उमेश: अरे बोन्साय तुझी उंची किती तू गाणी कुणाची म्हणतोस

विराट: लीव्ह इट.. लेकिन तू तो अपना स्टार है यार अश्विन.. लाथ मारेल तिथं पाणी काढतात तस बॉल टाकशील त्या पिचवर विकेट्स घेतोस तू

भुवनेश्वर: प्रोव्हायडेड पीच भारतातलं असलं पाहिजे

अश्विन: बोललं बघ जळकं

विराट: किती जळशील रे.. चान्स मिळालाय तर विकेट घेऊन दाखव की. च्यायला तुला विकेट मिळत नाही तो राग त्या निष्पाप पॉल रायफलच्या डोक्यात बॉल मारून कशाला काढतोस. पडला ना तो धाडकन.. बिच्चारा अंपायर. थर्ड अंपायर आला मग रिप्लेसमेंट म्हणून, च्यामारी डायरेकट सिटी स्कॅन करायला लागलं ना त्या पॉलचं

भुवी: अरे मी काय मुद्द्दाम केलं होय तसं? त्याला सरकता येत नव्हतं काय मधून.. तुला सांगतो हे माजोर्डे ऑस्ट्रेलियन म्हणजे ना.. प्लेयर म्हणून असो की नंतर अंपायर, कॉमेंटेटर, रेफ्री म्हणून.. अंगातली मस्ती काही जात नाही ह्यांची

विराट: त्या फॉकनरच्या तर.. अबे पण तुझा नेम धरून कधी स्टम्पवर थ्रो बसत नाही.. त्याच्या छोटा दिमागवर कसं काय मारलास मग बरोबर.. पीछे छोटा दिमाग होता है, वहा मारने से आदमी मर जाता है मालूम..

सर: वा, तूही नाना पाटेकरचा फॅन आहेस तर.. बाय द वे मी ट्रेनिंग द्यायला तयार आहे अचूक थ्रो कसा करावा यासाठी

विराट: उलट तुलाच गरज आहे.. टीमला गरज असताना बेजबाबदार शॉट मारून विकेट कशी थ्रो करू नये हे ट्रेनिंग मिळण्याची. मी शिकवलं असत तुला, पण शिकायची इच्छा पाहिजे ना रां**

सर: गप ए भ**

विराट: खबरदार.. आपलं काय ठरलंय.. कॅप्टन मी आहे, शिव्या फक्त मी देणार

अश्विन: हे म्हणजे ज्याची बॅट तो पहिल्यांदा बॅटिंग करणार असं झालं

उमेश: तू फार बॅट बॅट करतोस रे अलीकडं. त्यामुळं तू बॉलर असून कधी कधी आमच्यातला वाटत नाहीस. किती ती चांगली बॅटिंग करायची.. काही प्रमाण, वर तो जयंत यादव एक.. मूर्ख आल्या आल्या तुझ्यावर गेलाय. आमची गोची करून ठेवता ना तुम्ही असं वागून

सर: जाऊदे रे, नया है वह.. विराट पण मग आम्ही तुला शिव्या कधी द्यायच्या

विराट: तोंडावर दिल्यात तर माघारी काय करणार मग?

सर: अरे हां, हेपण खरंच

विराट: चला हे जाऊदे सगळं.. उद्या इंग्लंडला लगेच गुंडाळून टाकायचय.. वाटल्यास आपल्या कोचसाहेबांकडून टिप्स घ्या, ते मास्टर होते शेपूट गुंडाळण्यात.. रवी अश्विन.. डन?

अश्विन: (मनात: ६१९ वजा २३९ किती, आपली पॉसिबली खेळायची उरलेली वर्षे आणि दरवर्षीच्या सरासरी टेस्ट्स हा त्रैराशिक हिशोब मांडत आणि इंजिनियर असल्याने पटकन ती आकडेमोड करत) हो हो, डन

विराट: (जडेजाला) काय रे फो***, हो म्हण की

विराट: तू मला कुठे काय म्हणालास.. खरतर मीच पहिली विकेट काढली ना आज कूकची, पहिली विकेट पडली नाही तर पुढच्या पडत नाहीत इतकं साधं लॉजिक कळत नाही तुम्हाला.. पण तरी कौतुक मात्र सतत या अश्विनचंच. च्यायला मीपण इंजिनियरिंग करायला पाहिजे होतं आधी, ते करून मग बॉलर झालं की  भरपूर विकेट्स मिळतात.. आपले कोच काय किंवा हा अशव्या काय

विराट: हो रे बाबा, तूपण आहेसच महत्त्वाचा (मनात: काय साली कटकट आहे, सगळ्यांशी झक मारत चांगल वागावं लागत.. माही कस सांभाळत असेल या नमुन्याना चेन्नईच्या आणि आपल्या टीममध्ये).. अरे आणि रवी म्हणालो तेव्हा तुझ्याशीच बोललो, रविचंद्रनमधलं रवी नव्हतं ते, रवींद्रवालं रवी होतं

अश्विन: बरं विराट.. मी चार विकेट्स घेऊनही त्याचं नाव माझ्याआधी काय?

विराट; (त्याच्या कानात) अरे नाही ते रविचंद्रनमधलंच रवी होतं, जास्त दंगा करू नकोस आता.. आणि कानातला मळ काढ जरा, छे, इतक्या जवळून तर मी अनुष्काचा कानपण बघितला नसेल..

उमेश: (ते चोरून ऐकत मग भुवीला) म्हणजे ती अंकल क्रूझ तोंडाची ना रे..

भुवी: स्वतः चिंपांझी किंवा ओरांगउटान प्रजातीतून पूर्णपणे उत्क्रान्त न झालेल्या चेहऱ्यानी दुसऱ्याला असे दिसण्यावरून टोमणे मारू नयेत

उमेश: बर बर.. पण ही पद्धत नाही १२० ने १४० वाल्याशी बोलायची

भुवी: बापरे, एवढं वजन आहे तुझं?

उमेश: आपला बॉलिंग स्पीड रे भुरट्या..   (भुवी आपली दंडातली बेटकुळी हातात धरून बघतो, मग उमेश तीच त्याच्या चिमटीत धरतो, सहज मावते)

विराट: चला, झोपा रे. गप्पा मारत बसू नका आता.. चिरडायचंय आपल्याला गोऱ्यांना.. ऑल द बेस्ट

(मग बोर्नव्हिटा पिऊन हे सगळे झोपी गेले)

* इंग्लंड ड्रेसिंग रूम *

कूक: काँग्रॅट्स जेनींग्ज, भारी खेळलास गड्या

जेनींग्ज: बदला बदला बदला

कूक: काय बदलू? लुंगी मी वापरत नाही आणि स्वभाव तर माझा इनबिल्ट चांगला आहे. हा हा हा.. हस रे, कॅप्टनच्या जोकवर हसणं कम्पलसरी असतं

जेंनीग्ज: ओके हा हा हा.. पण ते नाय उस्ताद, सूडवाला बदला.. कम्प्लीट रिव्हेंज

कूक: कसला बदला कुणाचा बदला.. उलट बदला त्यांना आपला घ्यायचाय.. कोहलीनं जाहिरात पण केलीये तशी स्टार स्पोर्ट्सवर सिरीज सुरु व्हायच्या आधी, बघितला नाहीस काय?

जेनींग्ज: मी गांगुलीचा बदला घेतला रे.. च्यायला आपल्याविरुद्ध आपल्याच देशात येऊन पहिल्याच टेस्टमध्ये सेंच्युरी मारतो काय.. तेपण लॉर्डसवर. बीस साल बाद.. बीस साल बाद.. मीपण व्हाईसवर्सा वागलो किनई.. डेब्यू मॅच सेंच्युरी तेपण वानखेडेवर.. इथेच वर्ल्ड कप जिंकले ना ते २०११ला

कूक: हो रे हो. शहाणा माझा बाळ तो...  (विचारात पडतो)

जेनींग्ज: एवढ्या कसल्या विचारात पडलाय उस्ताद

कूक: काही नाही रे तू गांगुली म्हणालास ना, मग मला सचिन आठवला.. माझी उरलेली वर्षे, त्याच्या रन्स माझ्या रन्स वगैरे परत सुरु झालं डोक्यात. जमेल की नाही काय माहित रेकॉर्ड मोडायला

जेनींग्ज: मी हाव ना भौ, तुम्हाला नाय जमला तर आपण मोडतो ना.. हाय काय नाय काय

कूक: आपलं वय काय, आपला हुद्दा काय, आपण बोलतो काय.. काही भान?

जेनींग्ज: वा वा.. भारी वाक्य.. एकदम तात्त्विकबित्विक हां उस्ताद

कूक: नाही रे, पहिल्या टेस्टला अजिंक्य रहाणेनं एक पुस्तक दिलेलं वाचायला पी एल देशपांडे की असंच काहीतरी नाव आहे त्या लेखकाचं.. त्यातलं अशा अर्थाचं काहीतरी वाक्य आहे हे

जेनींग्ज: वा वा.. मस्त.. पण त्याचा इथे काय संबंध

कूक: (डोकं आपटून घेत) काही नाही, झोप तू.. मी जरा स्टोक्स, बटलरला सांगून येतो हां उद्या विकेट टिकवा म्हणून.. बाय.. गुड नाईट.. झोप हां बाळा तू, वेल प्लेड

(मग ताक पिऊन हे सगळे झोपी गेले)

---------------------------------------------------------------------------------