('गेम ऑफ थ्रोन्स'च्या चाहत्यांसाठी स्पेशल विनोदी शाकाहारी फराळ: "टिरीयन लॅनिस्टरला जेव्हा दहीहंडी फोडण्यासाठी भारत देशातून खास बोलावणे येते...")
गेम ऑफ दहीहंडी (भाग 1)
प्रति टिरीयन लॅनिस्टर,
राजमान्य राजेश्री विनंती विशेष. तुम्ही मुत्सद्दी आहात तर मुद्देसूद बोलण्यालाच प्राधान्य देत असणार हे आम्ही जाणतो आणि म्हणूनच तुमचा अधिक वेळ न घेता थेट मूळ मुद्द्याला हात घालत आहो. आम्ही कोण आमचा पत्ता काय ते खाली दिलेलेच आहे.'
त्यानं हातातला तो कागद लक्षपूर्वक पूर्ण वाचला. आज एक रेव्हन त्याला हा काही एक वेगळाच खलिता देऊन गेला होता. स्टानिस बराथियनच्या बलाढ्य सैन्याची आपल्या युक्तीने युद्धात दाणादाण उडवणारा हा चतुर इम्प त्याला आलेला हा खलिता पाहून स्तंभित झाला. त्यानं काम काय आहे ते नीट वाचून समजून घेतलं, खलित्यासोबतच्या चित्रांमधून त्याला ते आणखी सुस्पष्ट व्हायला वेळ लागला नाही. प्रेषकाचे नाव, पत्ता त्याने वाचला. नकाशा घेऊन बसला, पण सेव्हन किंग्डम्समध्ये ते ठिकाण त्याला कुठेच सापडेना. पण खलिता तरी अधिकृत दिसत असल्याने त्यानं आणखी खोदकाम केलं आणि ते कुठल्याशा आशिया खंडातल्या भारत देशातलं महाराष्ट्र राज्यातलं मुंबई हे ठिकाण भूतलावर खरोखरच अस्तित्वात आहे याची खात्री करून घेतली. पण त्यात लिहिलेलं दहीहंडी, गेम ऑफ दहीहंडी मंडळ वगैरे त्याला नवीन होतं.
'तुम्ही आयर्न थ्रोन गाठण्यासाठी जीवाचा आटापिटा करता, तसंच आम्ही ही हंडी गाठण्यासाठी आटापिटा करतो' हे वाक्य त्याला विशेष खुणावून गेलं होतं आणि त्यावरून आपल्या लेखी आयर्न थ्रोनला जे महत्त्व आहे तेच यांच्या दृष्टीने या हंडीला आहे हे त्याला जाणवलं होतं. आपल्यासाठी गेमऑफ थ्रोन्स आहे तसा यांचा काही गेम ऑफ दहीहंडी वगैरे असावा असा त्यानं मनाशी कयास बांधला.
इम्पला लहानपणापासूनच (उंचीच्या नव्हे, वयाच्या दृष्टीने) नाविन्याची आवड, मग काय.. काही करून हे आमंत्रण आपण स्वीकारायचेच असा त्यानं चंग बांधला. आता प्रश्न होता की मॅडमकडे रजेचा अर्ज कसा टाकायचा, काय कारण सांगायचं..पण पूर्ण विचारान्ती त्यानं खरं काय तेच सांगायचं ठरवलं. आणि तो जे ठरवतो ते तो करतोच, मग ते टायविन लॅनिस्टर या स्वतः:च्याच बापाचा वध करणं असो किंवा स्वतः:च्याच बायकोला लग्नाच्या पहिल्या रात्री स्पर्शही न करता स्वत: पलंगाबाहेर जाऊन लांब झोपणं असो.. तो दृढनिश्चयी होता. कितीही अडचणी आल्या तरी आपले ध्येय गाठायचेच या त्याच्या जिद्दीला भारी पडू शकेल अशी जिद्द अखिल सेव्हन किंग्डम्समध्ये फक्त एकाच व्यक्तीची होती - चिमुरडी आर्या स्टार्क.. जी वेळ पडली तेव्हा कठीण अघोरी विद्या प्राप्त करत 'नो वन' बनूनही आपली एकेक कामगिरी बिनबोभाट पार पाडत गेली होती.
खलित्यात दिलेल्या टर्म्स आणि कंडिशन्सही वाचून त्यानं त्या नीट समजून घेतल्या. तो तितका प्रोफेशनल होताच. 'आवाज वाढव डीजे, शांताबाय, झिंगाट, शिट्टी वाजली' यासारख्या गाण्यांवर तुला भरपूर नाचायला मिळेल, तुला मनसोक्त प्यायला आठदहा हवे तेवढे आमच्या देशी दारूचे - जगप्रसिद्ध ताडीचे खंबे दिले जातील. बाकी तू लंपट आहेस हे माहितेय, पण या पवित्र सणउत्सव काळात ती सोय आम्ही करू शकणार नाही, क्षमा कर असेही स्पष्ट नमूद करण्यात आले होते. त्याला हा स्पष्टवक्तेपणा आवडला. नाहीतर घुमवून फिरवून बोलण्यात आणि खरं काय ते काढून घेण्यात हा डवार्फ कुणाच्या बापालाही हरत नाही, हे त्यानं आधीही तिघांना तीन वेगवेगळ्या गोष्टी सांगून लिकेज नक्की कुठे आहे हे शोधून काढत सिद्ध केलं होतंच.
तर या टिरीयनने विचार केला की तसंही सध्या काही शूटिंग नाहीये आपलं सातव्या सीझनचं, पण तरीही आपण सध्या ज्यांची चाकरी करतो त्या डिनेरियस टारगारियनताईला उर्फ मदर ऑफ ड्रॅगन्सला तरी विश्वासात घेऊन हे सांगावे. हातातल्या त्याच्या त्या स्पेलमधल्या शेवटच्या पेल्यानंतरचा चौथा पेला पटपट संपवून लागलीच तो तिला हे सांगायला गेला, तेव्हा डिनेरियसताई तीनपैकी एका ड्रॅगनबाळाची - ढवळ्याची नखं काढत बसली होती. गोरीपान डिनेरियस त्याला पाठमोरी पाहून तिला संबोधित करत तो म्हणाला,
"डिनेरियस टारगारियन, स्टॉर्मबॉर्न, फर्स्ट ऑफ हर नेम, द अनबर्न्ट, क्वीन ऑफ द अँडल्स अँड द फर्स्ट मेन, क्वीन ऑफ मीरीन, खलिशी ऑफ द ग्रेट ग्रास सी, ब्रेकर ऑफ चेन्स अँड मदर ऑफ ड्रॅगन्स"
स्वतःचे संक्षिप्त नाव ऐकून डिनेरियस मागे वळली, खरंतर कुणा पुरुषाची चाहूल लागताच ती म्हणणार होती की 'इश्श.. आत्ता नको हं डारिओ, तुला काही वेळ काळ आहे की नाही. आणि माझा मूडही नाहीये", पण मग आपला सल्लागार टिरीयनचा आवाज ऐकून ती सावध झाली. हा आलाय म्हणजे नक्कीच काही महत्त्वाचं काम असणार. ढवळ्या ड्रॅगनचं उजवं तिसरं नख आटपून त्यातला मळ तिनं भांड्यात काढला. हाच मळ पाण्यात कालवून त्यात तुरटी फिरवून ते मीरीनच्या रहिवाशांना अलीकडे केसांचा कलप म्हणून विकत होते. या हेअरडायवर ते लोकही खुश होते. हात साफ करत ती टिरीयनला म्हणाली,
"बोल रे, कसं काय येणं केलंस?"
"ताई, मला एक सुपारी आलीये"
काय टिरीयन न घाबरता रजेमागचं खरं कारण सांगू शकेल.. तेही समोर साक्षात मदर ऑफ ड्रॅगन्स आणि तिचे ड्रॅगन्स असताना?
काय तो सांगू शकला तरी डिनेरियस त्याची सुट्टी अप्रूव्ह करेल?
काय सुपारीचे डिटेल्स कळताच डिनेरियस डवार्फवर आणि त्याच्या या पॉप्युलॅरीटीवर जळेल?
जाणून घेण्यासाठी वाचत राहा.. 'गेम ऑफ दहीहंडी'!!!
गेम ऑफ दहीहंडी (भाग 2)
ढवळ्या ड्रॅगनच्या नखातल्या मळाने आपले माखलेले हात साफ करत डिनेरियस टारगारियन शांतपणे अचानक आलेल्या टिरीयनशी बोलू लागली.
"बोल रे, कसं काय येणं केलंस?"
"ताई, मला एक सुपारी आलीये"
"कधी?"
"आजच.. दुपारी"
"भारीये बाबा तुझं.. कुठून आलीये सुपारी? विंटरफेल, वेस्ट्रोस, रिव्हररन, किंग्ज लँडिंग की..?"
"नाही नाही, आपल्याला जॉर्ज मार्टिनकाकाने नकाशा आखून दिलाय त्यातलं काही नाही.."
"काहीही हं टा.. जसं काही सेव्हन किंग्डम्स सोडून जगात बाकीचेही काही प्रदेश आहेत"
"हो अगं.. खरंच आहेत, मलाही माहीत नव्हतं. पण तुला खोटं वाटेल, मला पार लांबून भारत देशातून, तिथल्या महाराष्ट्र राज्यातून, तिथल्या मुंबई नावाच्या राजधानी शहरातून सुपारी आलीये."
"वा रे, कानामागून आलास आणि तिखट झालास की. माझा सल्लागार तर झालासच आणि आता तुझी प्रसिद्धी इतकी वाढलीये की इतक्या दुरून सुपारी येते तुला.. इतकी फेमस तर मीही नसेन रे.. मानलं भाऊ, बरं ऑम्लेट खाणारेस का?"
"हो कर की.. तुझ्या हातचं ऑम्लेट तुझ्याकडे कन्सल्टन्ट म्हणून जॉईन झालो तेव्हा जे वेलकम किटमध्ये खाल्लं ना, तेव्हाच ठरवलं बघ की ताईच्या हातचं ऑम्लेट कधीच सोडायचं नाही"
"जसं तुझ्या खऱ्या ताईने - सर्सीने तुला अजिबात सोडायचं नाही असं ठरवलंय.. तसंच ना," डिनेरियस टोमणा मारून खुदकन हसली. तसंही तिनं कधी कुणापाशी बोलून दाखवलं नव्हतं, पण तिचा सिक्रेट लव्हर जोराह मरमॉण्ट तिला सोडून गेल्यावर तिलाही एकटेपणा खायला लागला होता, मग स्वतःला रमवायला आताशा ती असे हलकेफुलके विनोद करायची.
डिनेरियसने लगेच दुसऱ्या ड्रॅगनने- पवळ्याने कालच टाकलेल्या पाच अंड्यातलं एक चांगलंसं, त्यातल्या त्यात कमी करपलेलं अंडं बघून घेतलं, आता चूल पेटवायची तर आग हवी, पण नेमका टिरीयन गारगोट्या आणायला विसरला होता. नखं काढली जात असताना आग सोडणं ड्रॅगन जातीत निषिद्ध असतं, नियम मोडून असं कुणी केलंच तर गावच्या पारापाशी ड्रॅगनजात पंचायत बसते आणि त्या बंडखोर ड्रॅगनला जातीतून बाहेर काढलं जातं, त्याच्यावर बहिष्कार टाकला जातो, त्याच्याशी जातीतली कुणी लग्न करत नाही, मग तो ड्रॅगन कम्प्लिट डिप्रेशनमध्ये जाऊन वेडापिसा होऊन आपली ताकद गमावून बसतो. हे डिनेरियसने 'ड्रॅगन संगोपन: अथ ते इति, अर्थात पैदास, वाढ ते मर्तिक विधी' खंड तिसरा, चरण चोविसावा मध्ये वाचलं होतं. हे दुर्मिळ पुस्तक तिला मानवी हृदय पाणी न पिता सलग दहापेक्षा कमी घासात सर्वांसमोर गुडघ्यावर बसून पूर्ण खाणे आणि स्वतःच्या भावाचा वध डोक्यात तप्त वितळते सोने ओतून खल ड्रोगो या आपल्याच पतिदेवाकडून होताना डोळ्यासमोर पाहणे या दोन अवघड परीक्षा पास केल्यावरच आपोआप मिळालं होतं, जे तिने सर्वांपासून दडवून ठेवले होते.
एक नक्की, की पुढच्या सातव्या सीझनमधल्या संभाव्य न भूतो न भविष्यती अशा प्रचंड भीषण युद्धासाठी तिला आपला ढवळ्यासारखा एक मजबूत खंदा ड्रॅगन गमावून चालणार नव्हतं. शिवाय ज्याची अंडी होती तो पवळ्या ड्रॅगन झोपला होता, घोरताना त्याच्या नाकपुडीतून थोडाफार धूर निघत होता तेवढंच काय ते, पण त्याचे ते साजिरे गोजिरे गोंडस लेकुरवाळे रूप पाहून त्याला उठवावेसे त्या माउलीला वाटेना. शेवटी आईच ती, आपल्या मुलांची झोपमोड का करेल.
पण सतत टवाळक्या करणारा तिसरा जो सर्वात द्वाड ड्रॅगनबाळ होता - टवळ्या, त्याला तिने शीळ घालून बोलावले.. ती मधुर शीळ ऐकून टिरीयनला आपल्याला मुंबईत 'शिट्टी वाजली गाडी सुटली अन पदर गेला वर' या गाण्यावरही नाचायला मिळणार आहे हे आठवले आणि त्याचा त्याला कोण आनंद झाला, ही गाणी त्याला आधीच मुंबईतून सुपारीच्या खलित्यासोबत पाठवण्यात आली होती. एक क्षण त्याला वाटले की डिनेरियसलाही सोबत न्यावे, पण ती नेहमी आगीतून ज्या अवतारात बाहेर येते तसे तिने तिथे काही केले तर त्या कल्चर्ड देशातल्या सहिष्णू लोकांचे डोळे पांढरे होतील असा रास्त विचार करून त्याने आपली इच्छा दाबली. त्याच गाण्यातील 'पोरी जरा जपून...' या वाक्यातील एक शब्द नेमका काय ते त्याला कळणार नाही असे वाटून खलित्यात हे म्हणजे 'थियॉन ग्रेजॉयकडे जे आता नाही ते' असा संदर्भ दिला होता. पण टिरीयन जात्याच हुशार.. ग्रेजॉयला रामसेने काय केले, पुढे रामसेला कोठडीत टाकून सान्सा स्टार्कने त्याला कसे एक आठवडा भुकेल्या कुत्र्यांच्या तावडीत दिले वगैरे बातम्या अगदी परवापरवापर्यंत त्याच्याकडे पोचल्या नव्हत्या, कारण बरेच दिवसात त्याची आणि लॉर्ड वॅरीसची भेट झाली नव्हती. पण अलीकडेच वॅरीस भेटल्यावर मात्र दोघांच्या बऱ्याच शिळोप्याच्या गप्पा झाल्या होत्या आणि सर्व वार्ता त्याला मिळाल्या होत्या.
खरंतर रामसे बोल्टन काय किंवा जॉन स्नो काय.. दोघेही आपापल्या बापाचे अनौरस पुत्र.. पण दोघांमध्ये किती फरक असंही त्याला उगाचच वाटून गेलं. ज्या थियॉनने जॉनसोबत विंटरफेलमध्ये आपले प्रशिक्षण पूर्ण करून शेवटी जॉन आणि रॉब स्टार्कला दगा दिला, त्या थियॉनला रामसेने भयानक शिक्षा दिली. हा रामसे चुकून शेतकरी घरात जन्माला आला असता तर पेरणी, फवारणी, नांगरणीपेक्षा हा फक्त कापणी एक्स्पर्टच झाला असता असेही त्याला वाटून गेलं. एका बास्टर्डशी दगाफटका करणाऱ्या थियॉनला शिक्षाही दुसऱ्या एका बास्टर्डकडून मिळावी हाच कर्माचा सिद्धांत नसेल काय! असो...
डिनेरियसने डवार्फला नुसतेच बसवून का ठेवलेय?
नॉस्टॅल्जीयात रमलेल्या टिरीयनला आता आणखी कुणाची आठवण येईल का?
दहीहंडीचा उत्सव कम खेळ टिरीयन डिनेरियसला नीट समजावून देऊ शकेल का?
गेम ऑफ दहीहंडी (भाग 3)
जॉन स्नो आणि रामसे बोल्टन यांची उगाच आठवण आल्यावर मात्र टिरीयनला एका सुंदर नाजूक चेहऱ्याची आठवण आली. तिच्याशी शुभविवाह करताना तिच्या पाठीवर शाल पांघरण्याचा जो अनिवार्य विधी असतो, त्यावेळी अवघा दरबार त्याला हसला होता, मग आपण कशा प्रकारे तिला खाली गुडघ्यावर बसण्यासाठी विनंती केली आणि अनेकांनी आपली खिल्ली उडवली हे तो विसरला नव्हता. हो, अर्थात आपली माजी पत्नी सान्साच्या आठवणीने हा हळवा इम्प आता क्षणभर व्याकुळ झाला होता. गुणाची पोर.. (गुणा म्हणजे नटरंगवाला कागलकर नव्हे.. ही म्हणजे नेड आणि कॅटलीनची पोर..), त्या बिचारीला तरी नेले असते भारतात असे त्याला वाटून गेले.
टिरीयन विचारात इतका गढून गेला असताना त्याच्यासमोर ऑम्लेटची प्लेट आली..
"बोल आता, काय कसली सुपारी आहे नेमकी?"
"अगं तिथे दहीहंडी नावाचा काहीतरी एक प्रकार असतो.. त्यात उंचावर लावलेली हंडी लोक मानवी मनोरे रचून फोडतात"
"फोडाफोडी.. वॉव.. तोडफोड मोडतोड कापाकापी जाळपोळ.. भारीच की. मग व्हायोलन्स पण असतो का रे मस्त? तुला मदतीला एखादा ड्रॅगनबाळ घेऊन जातोस का माझा? आणि जाळपोळ असेल तर मीही येऊ का, मला आगीतून बाहेर यायला फार्फार आवडतं.. एकदम मोकळंढाकळं वाटतं"
"अगं नाही..तू यायची दगदग करू नकोस. आणि व्हायोलन्स वगैरे नसतो. किती एकसाइट होशील? फक्त हंडी फोडतात ते"
"मग ते जर स्वतःच फोडतात तर तिथे जाऊन तू रे काय करणार इम्पा?"
"अगं तसं नाही, ऐकून तर घे. ते फोडतात दरवर्षी, पण यंदा तिकडे कसलासा २० फूट उंचीचाच मनोरा करायचा असा नियम केलाय म्हणे कोर्टाने."
"कोर्ट म्हणजे?"
"अगं म्हणजे आमच्या इथे किंग्ज लँडिंगमध्ये जे तो हाय सेप्टन करतो, ट्रायल बाय द गॉड्स होते तशी तिकडे त्यांचीही एक न्यायव्यवस्था आहे.. त्यांनी नियम केलाय असा"
"अच्छा, ट्रायलवरून आठवलं, तुझ्या सर्सीताईला दिले असतील ना रे नंतर त्यांनी कपडे.. की अजूनही.. पण शी बाई, त्यासाठी ट्रायल कशाला करून घ्यायची शेम शेम ऐकत, मी तर तशा अवतारात चारचौघात फिरायचं असेल तर मनात आलं की आगीत जाऊन बागडून येते"
"तू काय टारगारियन ड्रॅगन कुळातली आहेस बाई, तुला काय सहज शक्यच आहे ते.. आणि सर्सीताईची ट्रायल झाली कारण ती आणि जेमी.. छी.. जाऊदे हे काय सांगत बसलो मी.. आठवलं तरी लाज वाटते सांगायला.. आणि जेमीने तर माझा जीव वाचवत तिथून माझी सुटका केली होती, त्याचे उपकार आहेत माझ्यावर.. एकहाती कित्येक योद्ध्यांना लोळवणारा माझा भाऊ जेमी.. बिचारा खरोखर आता एकहाती झालाय.."
"सुपारी कशाची आहे?"
"अच्छा हां ते.. मी ते सांगणं अपेक्षित आहे नाही का आत्ता.. तर मी सांगत होतो की तिथे जे थर लावले जातात, ते सांभाळणे, त्यात ही वीस फुटांची अट पाळणे आणि पुन्हा १२-१४ वर्षांखालचे कुणी घेणेही नियमात न बसणारे असल्याने त्यांनी मला संपर्क साधलाय की मी जावं.. कारण मी प्रौढ आहे, माझी उंचीही कमी आहे. मी धाडसीही आहे, शिवाय समयसूचकता, प्रसंगावधान, मोक्याच्या क्षणी डगमगून न जाण्याची वृत्ती, ऐनवेळी प्लान बी तयार ठेवण्याची किंवा करण्याची सवय हे सद्गुण माझ्यात कुठून कुठून कुटून कुटून भरलेले असल्याने त्यांनी माझा विचार केला असावा. मी सर्वात वरच्या थरावर जाऊन हंडी फोडावी असं त्यांचं मत, मत कसलं आग्रहच. वीस फूट उंची आणि अल्पवयीन मुलं नकोत या दोन अटींपायी इकडे शेकडो मैलांवर असणाऱ्या माझं नशीब अचानक फळफळलं म्हणायचं. आता वीस फूट जुळवायला माझ्या खाली उभे राहणाऱ्या एकूण साडेपंधरा फूट मनोऱ्याचं त्यांचं गणित कसं काय ठरलंय ते अजून माहीत नाही मला. ते कळेल तिकडे गेल्यावर. रिहर्सल वगैरे असतेच म्हणे.”
“ऐकायला तरी वेगळंच वाटतंय.. धाडसी प्रकार आहे खरा. पण तुला काही दुखापत झाली तर? मी माझ्या गुडघ्याच्या लेव्हलला मग कुणाच्या तोंडाकडे बघू रे युद्ध सुरु झाल्यावर? तुझ्यासारखा मास्टरमाईंड हवाच युद्धात मला"
“अच्छा हां ते.. नाही मला काही होणार नाही.. काळजी करू नकोस. कारण हार्नेस बांधून एकेक थर चढत जायचं असतं, त्यामुळं माणूस उंचावरून पडला तरी फारशी गंभीर दुखापत होत नसणार असा माझा अंदाज. आणि अशा प्रकारे सर्व काटेकोर नियमात राहून उत्सव यशस्वी करावा. नियतीचा खेळ बघ हां ताई, आजवर सतत मला माझ्या कमी उंचीमुळे टोमणे सहन करावे लागले. पण ही कमी उंची मी माझ्या अफाट वाचनाने आणि तल्लख बुद्धीने भरून काढत माझं स्वतःचं असं एक स्थान निर्माण केलं. पण आता बघ, माझी उंची कमी असल्यानं, खरंतर मी बुटक्यातलाही महाबुटका असल्यानंच मला ही सुवर्णसंधी मिळालीये. मी जाणार"
"उत्थाकी केरीलिसा शागिरा चीक चूक लोर हिरास्सी फ़ॅमोझिरा गेंझोकीपार्रा खिक डुक"
"वा मस्तच.. म्हणजे?"
"ओह अरे सॉरी हां, मध्येच आमच्या डोथराकी भाषेत बोलले.. अरे काही नाही, मस्त उत्सव वाटतोय, साउंड्स इंटरेस्टिंग, ऑल द बेस्ट असं म्हणाले मी"
"वा.. म्हणजे माझी रजा मंजूर समजू मी?"
"अर्थात वेड्या, बिनधास्त जा.."
"थँक्स गं.. तुला काही आणू का येताना?"
"मला ना.. " आणि बोलता बोलता डिनेरियस, स्टॉर्मबॉर्न, फर्स्ट ऑफ हर नेम नेमकी एकदम थबकली.
काय मागणार असेल डिनेरियस?
बोलता बोलता ती का थबकली?
टिरीयनने भारतात येऊन काही घोळ घालू नये म्हणून त्याला कोण कसं सावध करेल?
जाणून घेण्यासाठी वाचत रहा 'गेम ऑफ दहीहंडी'!!!
गेम ऑफ दहीहंडी (भाग 4)
"उत्थाकी केरीलिसा शागिरा चीक चूक लोर हिरास्सी फ़ॅमोझिरा गेंझोकीपार्रा खिक डुक"
"वा मस्तच.. म्हणजे?"
"ओह अरे सॉरी हां, मध्येच आमच्या डोथराकी भाषेत बोलले.. अरे काही नाही, मस्त उत्सव वाटतोय, साउंड्स इंटरेस्टिंग, ऑल द बेस्ट असं म्हणाले मी"
"वा.. म्हणजे माझी रजा मंजूर समजू मी?"
"अर्थात वेड्या, बिनधास्त जा.."
"थँक्स गं.. तुला काही आणू का येताना?"
"मला ना.." आणि बोलता बोलता डिनेरियस, स्टॉर्मबॉर्न, फर्स्ट ऑफ हर नेम नेमकी एकदम थबकली, मग लगेच सावरत म्हणाली,
"मला काही नको रे. हा पण माझ्या तिन्ही ड्रॅगनबाळांसाठी काहीतरी गोड गोड खाऊ घेऊन ये"... खरंतर येताना वाटेत कुठे जोराह दिसला तर त्याला घेऊन ये असं म्हणणार होती, पण निर्धाराने तिनं घशाशी आलेलं ते वाक्य गिळलं. तशी ती धीराची होती, संयमी होती. घोड्याचं हृदय पचवणारी ही इतकी खंबीर बाई, अलीकडे जोराहची आठवण आली की मात्र हळवी व्हायची. पण कदाचित हा विरहही पचवायला शिकली होती आताशा ती. परिस्थिती माणसाला बळकट बनवते हेच खरं!
"त्यांच्या देशाच्या बाजूला चीन नावाचा एक देश आहे तोच अख्खाच्या अख्खा घेऊन येतो मग. तो देश स्वतःचं सिम्बॉल म्हणून ड्रॅगन वापरतो, म्हणजे त्यांच्याकडे ड्रॅगनसाठीचं खाद्य, खेळणी, कपडे वगैरे भरपूर असेलच"
"बघ आता ते तूच.. तू हुशार आहेसच तेवढा. चल निघ.. पण सातव्या सीझनचं शूटिंग सुरु व्हायच्या आत आठवणीनं परत येशील ना रे?" जोराहपाठोपाठ हाही सल्लागार निघाला म्हटल्यावर तिला थोडंसं लोनली वाटणं साहजिकच होतं म्हणा.
"अर्थात.. हे पण काय विचारणं झालं का? नक्की येईन. विंटर इज कमिंग.. तर मीपण नक्की येईन. आय स्वेअर बाय द ओल्ड गॉड्स अँड द न्यू"
टिरीयनने सर्वोच्च शपथ घेतइतकं भक्कम आश्वासन दिल्यावर मदर ऑफ ड्रॅगन्स निर्धास्त झाली. तिला माहीत होतं की हा इम्प बाकी कसाही कितीही रंगेल नि बेवडा असला तरी शब्दाचा पक्का आहे. पण तरी स्वतःला सावरून घेत ती म्हणाली,
"तसं नाही रे.. पण तुझ्या मदिरा आणि मदिराक्षीची सोय झाली की तू कुठेही रमू शकतोस.. तिथे झाली तर तिथेच रमशील म्हणून म्हटलं"
"नाही असं नाही होणार. मदिराक्षी फॅसिलिटी तर मिळणारच नाहीये, पण ठीक आहे. कारण मदिरा मात्र भरपूर मिळणार आहे.. तीही विदेशी.."
"वाह.. म्हणजे नेहमी वाईन आणि बियर पिऊन कंटाळलेला तू अस्सल विलायती ढोसणार तर आता?"
"ऑफकोर्स.. तशी ती त्यांची देशी आहे म्हणे, पण म्हणजे आपल्यासाठी विदेशीच ना ती.. ताडी की असंच काहीसं म्हणतात तिकडे, त्यांनी लिहिलंय नाव काहीतरी की ताडी माडी केंद्रात चार नंबरच्या टेबलला सोय केलीये म्हणून"
"गुड.. नाव काढलंस हो..पण याच्या बदल्यात त्यांचं काम नीट कर म्हणजे झालं."
"जरूर करेन.. तुला काही शंका आहे की माझ्या क्षमतेबद्दल.. 'अ लॅनिस्टर ऑलवेज पेज हिज डेट्स', लक्षात ठेव. त्यांची ताडी प्यायलो तर ते कर्ज असेल माझ्यावर जे मी त्यांची हंडी फोडून अदा करेन. रादर माझी हीच कीर्ती कानावर आल्याने त्यांनी सुपारी दिलीये मला"
"मी नाही समजले.."
"अगं त्यांनी लिहिलंय काहीतरी की तुम्ही कर्ज नीट फेडता, हे चांगलंय. काश विजय मल्ल्या तुमच्या कुळात जन्माला आले असते तर वगैरे"
"आता हा मेला विजय मल्ल्या कोण?"
"लॉर्ड वरीस सांगेल तुला, त्याला माहिती काढ म्हणालोय मी. चल निघू का, तयारी करायचीये. त्यांनी दिलेल्या गाण्यांवर नाचायची. जाऊन आधी झिंगाट नीट बसवतो”
अर्थात या डान्स स्टेप्स आपोआप कळायला इम्प म्हणजे काही थ्री आइड रेव्हन नव्हता, तर डान्स स्टेप्सच्या आकृत्या पण पाठ्वल्या गेल्या होत्या खलित्यासोबत.
"ओके.. गुड लक. .बाय"
टिरीयन मग मदर ऑफ ड्रॅगन्सचा निरोप घेऊन आपल्या कक्षाकडे निघाला.
खरंतर डिनेरियसने जोराह दिसला तर त्याला घेऊन ये असं नाही सांगितलं ते एका अर्थी बरंच झालं होतं. मुळात असं काही सुचवण्यात एक धोकाही होताच. लॉर्ड वरीसकडून टिरीयनला कायच्या काय अफलातून बातम्या मिळायच्या. त्यात एकदा जोराह मरमॉण्ट आणि साऊथ आफ्रिकेचा कुणीसा एबी डिव्हिलियर्स नावाचा क्रिकेटर सारखे दिसतात, असं त्यानं ऐकलं होतं. जोराहविषयी फारशी माहिती नसल्याने त्यानं एबीलाच कदाचित जोराह समजून पकडून आणलं असतं. इतकंच काय तर या एबीमुळेच जोराह गायब झालाय असं मीरीनवासीय समजत म्हणे, मीरीनवासीय होण्यासाठी जे निराधार कार्ड लागतं, (मीरीनचे लॊक आधी गुलामगिरीत असल्याने त्यांना तसा कुणाचा आधार नव्हता म्हणून तिथे त्यांना निराधार कार्ड सक्तीचं होतं, त्यावर फोटो चांगले येतात म्हणून त्यांनी ती परंपरा मुक्त झाल्यावरही तशीच सुरु ठेवली होती) ते स्वत:चे कार्ड बनवून घेताना म्हणे स्वत:चा तरुणपणीच फोटो म्हणून या एबीचा फोटो लावला होता, त्यात तो सापडला म्हणून डिनेरियसने त्याला सेवेतून कमी केले अशीही एक अफवा मीरीनवासियांमध्ये होती. उद्या खरंच इकडून एबी गायब झाला तर साऊथ आफ्रिकेत लगेच भारताच्या ढिशूम या हिंदी सिनेमाचे राईट्स विकत घेतले जाऊन 'एक महत्त्वाचा क्रिकेटर महत्त्वाच्या मॅचच्या आधी गायब होतो' या थीमवर सिनेमा निघणार नाही कशावरून?
लॉर्ड वॅरीस टिरीयनला बाकी असं बरंच काही सांगत बसायचा. इम्प तिकडे जाणार म्हटल्यावर त्यानं अशा चेहरेसाधर्म्याबद्दल अफाट माहिती मिळवली. त्याला त्याच्या हेरांकडून कुठून कशी माहीत नाही पण बरीचशी ऑथेंटिक माहिती मिळायची हे मात्र आहे. २०१० विम्बल्डनला म्हणे खऱ्या रॉजर फेडररऐवजी अरबाज खान खेळला होता, म्हणून तो क्वार्टर फायनललाच बाहेर पडला, पण ही गोष्ट स्वित्झर्लन्डच्या टेनिसप्रेमी जनतेपासून लपवण्यात आली, आणि त्याचवेळी इकडे २०१० च्या दबंग नामक एका भारतीय सिनेमात म्हणे अरबाजचे पाच सीन्स खरंतर फेडररवर शूट झालेत हे अजूनही भारतात कुणाला माहीत नाही. भारतीय लोकांना म्हणे अजूनही कळलेलं नाहीये की त्या पाच सीन्समध्ये अरबाजने चक्क अभिनय कसा काय केला? अर्थात खरे खोटे काय ते सगळे ओल्ड गॉड्स अँड द न्यू गॉड्सच जाणोत (लॉर्ड ऑफ लाईट धरून)
टिरीयनला खलित्यासोबत एक लिफ़ाफ़ाही आला होता, पण खलित्यात ताजा कलममध्ये स्पष्ट लिहिलेलं होतं की भारतात येणे नक्की झाले तरच हा लिफाफा उघडा आणि पहा. आता जायची परवानगी मिळाली असल्याने डवार्फने तो लिफाफा उघडला, पण त्यातला ऐवज पाहून तो काहीसा बुचकळ्यात पडला. एक पत्र आणि तीन फोटो.
पहिला फोटो पाठमोरा होता, तो त्यानं तसाच उचलला, त्यावर लिहिलेलं, 'मित्रा, भारतात मुंबईत आलास की तुला कुणाकडे पाहून कदाचित असं वाटू शकतं की तुझा लॉर्ड वॅरीस इथे कसा काय, पण अशी शंका आलीच तर त्या माणसाशी भारतातल्या रस्ते, चौक, युनिव्हर्सिटीज, कॉलेजेस, हॉस्पिटल्सच्या नावांबद्दल गप्पा मारायला लाग, तो जर चिडून म्हणाला की 'या गांधी, नेहरू फॅमिलीच्या बापाचा माल आहे काय एवढ्या ठिकाणी स्वतःची नावं देऊन ठेवलीत ते', तर निश्चित समज की तो वॅरीस नसून आमचा या फोटोतला ऋषी कपूर आहे, पुढे कंसात 'जितेंद्र जोशीच्या भाषेत ऋषी पकूर' असंही लिहिलेलं त्याला दिसलं. त्यानं फोटो पलटून पाहिला तर खरंच त्याला वरीसची चेहरेपट्टी दिसली. दुसरा फोटो पाहून तर इम्प हादरलाच.. बापरे, डिनेरियसताईचा फोटो यांना कसा मिळाला असेल.. पण पहिल्या फोटोच्या अनुभवावरून नि आपल्या चिकित्सक स्वभावाला जागत त्यानं फोटोमागे पाहिलं तर त्यावर श्रद्धा कपूर हे नाव दिसलं.. त्याखाली 'ए व्हिलन' असंही 'तिच्या आवाजात' लिहिलं होतं.
'ह्यॅ, मी व्हिलन नाही, हिरो आहे' म्हणत त्यानं तिसरा आणि शेवटचा फोटो उचलला..
आता मात्र हद्द झाली, तिसरा फोटो पाहून त्याला वाटलं, 'माझा जुळा भाऊ तिकडे आहे की काय?'
कुणाचा असेल हा तिसरा फोटो?
टिरीयन लहानपणी कधी कुंभमेळ्यात गेला असेल काय?
दहीहंडीसाठी खरंच भारतात जाण्याचा योग टिरीयनच्या बुटक्या नशिबात असेल काय?
कथेचा शेवट कसा होणार हे खुद्द लेखकाला तरी माहित असेल काय?
जाणून घेण्यासाठी वाचत रहा 'गेम ऑफ दहीहंडी'!!!
गेम ऑफ दहीहंडी (भाग
5)
पुन्हा तो त्याच्या स्वभावाला जागला आणि यावेळी त्यानं राजपाल यादव असं नाव वाचलं. पत्रात लिहिलेलं की 'भाऊ, तुला फोटो दिले कारण इथे येऊन तुम्ही गैरसमजातून काही घोळ घालू नये. आमचा मीडिया काही शहाणा नाही.. चेहरेपट्टीतल्या अशा साम्यामुळे गैरसमज वाढत गेले तर उद्या ते 'एबी डिव्हिलियर्स हा श्रद्धा कपूरचा सिक्रेट लव्हर असल्याचे निष्पन्न, शक्ती कपूर यांची यावर 'वाssऊ' अशी आनंददायक प्रतिक्रिया' अशी ब्रेकिंग न्यूज दाखवायलाही कमी करणार नाहीत. नाईट वॉचवाल्यांचं पूर्वापार वाइल्डिंग्जशी जसं वाकडं आहे तसंच आमच्या अनेक पत्रकारांचं खऱ्या बातम्यांशी आणि पत्रकारितेशी वाकडं आहे, आणि नाईट वॉच नि वाइल्डिंग्ज दोघांना जशी व्हाईट वॉकर्सची भीती वाटते, तशी आम्हाला आमच्या असल्या ढोंगी मीडियाची भीती वाटते की जगासमोर हे आमची काय इमेज करून ठेवत असतील...' वगैरे बरंच काय काय त्याला वाचायला मिळालं. तूर्तास ते तीन फोटो डोक्यात ठेवून त्यात आपण घोळ घालायचा नाही हे त्यानं मनाशी पक्कं ठरवलं.
लवकरच सुपारीची तयारी करून सज्ज झालेल्या टिरीयन लॅनिस्टरने मिळालेला नकाशा रेफर करत भारत देशाकडे कूच करण्याचं ठरवलं. निघायचा दिवस आला. टिरीयनचा उत्साह नुसता ओसंडून वाहत होता. नवीन प्रदेश, नवीन लोक, नवीन दारू.. ही साडेचार फुटी स्वारी भलतीच एकसाईट झाली होती. घराच्या सगळ्या खोईदक, दरवाजे त्यानं लावले, सगळे नळ बंद केले, सगळे दिवे बंद केले.. कुलूप घेतलं आणि बाहेर येऊन कडी लावून ते कुलूप तो लावू लागला.. तेवढयात एक रेव्हन धावत धावत धापा टाकत आला.
'मालक मालक.. खलिता आलाय तुमच्यासाठी'
'अरे मी गडबडीत आहे.. निघालोय. डारिओकडे दे, काहीतरी इथल्याच कामासंबंधी असेल ना..'
'नाही मालक.. इथला वाटत नाहीये खलिता शिक्क्यावरून तरी'
टिरीयनला कसलीशी शंका आली, त्यानं झटकन तो खलिता घेतला..
त्यावर तोच गेटवे ऑफ इंडियाचा शिक्का पाहून त्यानं ताबडतोब ओळखलं की हाही मुंबईहून आलेला संदेश आहे. त्यानं उत्सुकतेने उघडून तो वाचला.. आणि जसजसा तो वाचत गेला, तसतसा त्याच्या चेहऱ्यावरचा आनंद आणि उत्साह अचानक नैराश्य आणि कमालीच्या अपेक्षाभंगाच्या दुःखात बदलत गेला. डावपेचात कायच्या काय कुशल अशा इतक्या या चतुर हुशार मुत्सद्दी लिव्हिंग लीजंडच्या चर्येवरच्या छटा बदलत जाण्याइतकं होतं तरी काय त्या खलित्यात.. त्यामध्ये लिहिलं होतं,
"ए टिरीयऱ्या, इकडे सगळे नियम मोडले गेलेत, कुठेही काहीही चाललंय.. तुझी गरज नाही आता. तू आला नाहीस तरी चालेल. नव्हे, इतकी दगदग करून इतक्या लांबून येऊ नकोच. त्यापेक्षा तुझ्या आगामी सातव्या सीझनसाठी कसून मानसिक शारीरिक तयारी कर. गाणी आणि डान्स स्टेप्स दिल्यात ते करत जा अधूनमधून, उंची तर काय वाढणार नाही आता, तुझ्या लहानपणी आईने तुला कॉम्प्लॅन दिलं नसणार, असो.. पण फिट तरी राहशील नाचत राहिलास तर. चल, नेक्स्ट सीझनसाठी ऑल द बेस्ट, टेक केअर.."
खलिता वाचून हतबुद्ध झालेला टिरीयन मटकन खालीच बसला. काही वेळाने सावरत उठला आणि आता आपल्याला ताडी प्यायला मिळणार नाही म्हणून अफाट निराश झालेल्या टिरीयन लॅनिस्टरची पावलं आपसूकच पुन्हा वाईन आणि बियर पिण्यासाठी आपल्या कक्षाकडे वळली. ढवळ्या, पवळ्या, टवळ्या या तिन्ही ड्रॅगन्सच्या एकत्र चित्कारापेक्षाही अवघ्या सेव्हन किंग्डम्सला हादरवून सोडणारं टिरीयनचं रडणं जास्त भेसूर भासत होतं.
No comments:
Post a Comment