माझी मेमरी चांगली आहे असं बरेच जण म्हणतात. काही डॅम्बिस लोक्स तर त्यांना अमुक काही नंतर लक्षात राहील की नाही याची खात्री नसेल तर ती गोष्ट मला सांगून ठेवतात, आणि वेळ येताच एफडी मोडतात. बाळाचे पाय पाळण्यात दिसतात म्हणून शाळेने तर शालेय जीवनातच माझे पाय एक पाळणा बांधून (पक्षी: स्पर्धा घेऊन) चेक केले होते. पहिला नंबर कुणाचा आला होता 'आठवत नाही'. पण त्याने/ तिने हिम्मत असेल तर आता माझ्याशी या बाबतीत टक्कर घेऊन दाखवावी. (टॉपिक शक्यतो राहुल द्रविडशी संबंधित कोणताही घ्यावा.) त्या स्पर्धेत होतं तसं त्या चाळीस पाच वस्तू (जुन्या सिलॅबसप्रमाणे पंचेचाळीस) वस्तू पुन्हा आठवून लिहून दाखवेन. तेव्हा चाळीस दोन की चाळीस तीनच लिहिता आल्या होत्या. (एका हॉलमध्ये 45 वस्तू ठेवलेल्या असायच्या, तिथे जाऊन एकवार फिरून दोन मिनिटांत त्या बघून यायच्या आणि दुसऱ्या वर्गात बसून त्या कोणत्या होत्या ते आठवून लिहून काढायचे असा पाळणा तत्कालीन युगात शाळेने यासाठी बांधला होता.)
पुढे मात्र इंजिनियरिंगचे पेपर्स लिहिताना सुरुवातीच्या काळात उत्तरं आठवूनही ती न लिहून वेगळंच काही लिहित मी युनिव्हर्सिटीला सक्सेसफुली गंडवले होते. फिक्शन लिहिण्याची उपजत आवड आणखीच वाढायची ते पेपर लिहिताना. नंतर नंतर तर लेखी पेपर्स आणि व्हायवा असताना त्या त्या वेळी मी योग्य ते न आठवून घेण्याची सिद्धीही महत्कष्टाने प्राप्त केली.
No comments:
Post a Comment