Sunday, 1 April 2012

अग्रेसर ग्रेस

त्याने वाजवली कधी ओल्या वेळूची बासरी
तर कधी अचानक त्याचे कावळे उडाले स्वामी
हा Guy ठरला दुर्बोध भोवती बालिश वासरी
तरी बांधली लेखणी घट्ट गहन गूढाशी अंतर्यामी

चौकटीबाहेर होता नेहमीच हा कवी
ओळख जशी दु:खाचा महाकवी
रूढ मराठी काव्याचे निकष वाकवी
पण अर्थ कळता दाद येई - 'वा कवी' !

अहो,माणिक सीताराम गोडघाटे
आता मराठी कवितेचे झाले कडू घाटे
नकोच होते तुम्हां कसले मोठे वाटे
मौनाशब्दातून दु:ख अंतर्मुख दाटे

तो लिहायचा अबलख घोडा म्हणून
आम्ही वाचायचो मूर्ख गाढव म्हणून
अन कविता पोचायची खेचर म्हणून...
रोग कर्काशी झुंज बसून
दु:ख पचवले झिजून हसून
तो ग्रेस अग्रेसर गेला ठरून...

तो ओलांडून गेला पृथ्वी वेस
लिहून ठेवल्या कविता ब्येस
अर्थ कळताना यायचा फेस
अशक्य अस्वस्थ ती एक केस

योगदान नव्हतंच बिलकुल लेस
आणिक नव्हती इतरांशी रेस
गाठणे मुश्कील करता चेस
आता कोठे गेला लागेल का ट्रेस

दुर्बोध ठरून गेला ग्रेस
वा-याने रान हलवून गेला ग्रेस
पाऊस निनादून गेला ग्रेस
भय 'इथले' संपवून गेला ग्रेस



 
अनाम दु:खाचा महाकवी